Δυο χιλιάδες και οχτώ: έτος φαύλο και φριχτό.
Ακρως σοβαρή πλακίτσα, στίχοι: Κοκκινοσκουφίτσα.
Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα, καθόσον ο κύριος των δυνάμεων («των δυτικών, βέβαια, δυνάμεων» κατά Τάσο Λειβαδίτη), επιτρέπει στον Στυλιανό Παττακό να κλείνει 96 χρόνια ευδοκίμου παραμονής εν ζωή. Γεννήθηκε λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης… «Μέσα στ’ Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη», που τραγουδούσαν παλιά… Την δε Παρασκευή έχουν γενέθλια δυο εξέχουσες προσωπικότητες της διεθνούς σκηνής (τι θεατρικής ρε;): ο Κάρολος που έφτασε στα 60 παρακούγοντας τη μαμά του και η Κοντολίζα που είναι συνομήλικη του δάμαλου. Ο οποίος, μια πουταναφέραμε –μαζί με τον Giorgakis– μας θυμίζει έντονα τον Ερρίκο τον Ανίκανο (1425-1474), τον βασιλιά της Καστίλης-Λεόν που δεν είχε κανένα διοικητικό χάρισμα και τον κατεύθυναν οι αυλοκόλακες. Ωσπου στο τέλος τα πήραν στο κρανίο οι ευγενείς…
Χάρηκε πολύ η γιαγιά (σύμφωνα με πληροφορίες και ο λύκος) διαβάζοντας τους προβληματισμούς Πουλικάκου στη «Βαβυλωνία». Είχε να το λέει με καμάρι και να το δείχνει στις φίλες της. Είναι ακριβώς ίδιοι με τους δικούς της, αλλά και με της κομμώτριάς της όπου πάει πριν από κάθε Σαββατιάτικο τσάι του Συλλόγου Ιδιοπαθούς Γεροντικής Ανίας (Σ.Ι.Γ.Α.). Διότι, σύμφωνα με τη γιαγιά που όλο βαριέται, η ανία είναι χειρότερη από την άνοια, κάτι που συχνά οδηγεί σε προβληματισμούς τύπου «να ‘χαμε να λέγαμε». Κατά τον «θείο Νώντα», το πρόβλημα είναι να μπει κάποιος στη φυλακή και πέραν τούτου ουδέν. Ούτε τι συμβαίνει ούτε –κυρίως– γιατί συμβαίνει (μην κατονομάζουμε τώρα και διώξουμε τον κόσμο, άλλωστε ένας σταρ έχει ευθύνες έναντι των τηλεθεατών και της κυνωνίας). Κρατάει ολόκληρη σελίδα σε «αντιεξουσιαστική εφημερίδα», εναλλάξ με τους κάθε τρεις και λίγο μεγάλους θεωρητικούς του αναρχισμού Θανάση Παπακωνσταντίνου και Noam Chomsky και that’s all folks. Μια ωραία πεταλούδα σ’ ένα κάμπο μια φορά, καμαρώνει και απλώνει τα γαλάζια της φτερά. Ολο τον καιρό γυρίζει και τα άνθη χαιρετά, πότε κάθεται στο ένα πότε φεύγει και πετά. Λάμπουν κόκκινες πιτσίλες στα γαλάζια της φτερά, λάμπουν κόκκινες πιτσίλες στα γαλάζια της φτερά. Οταν έρθει ο χειμώνας πέφτει κάτω και ψοφά κι όταν έρθει καλοκαίρι ζωντανεύει και πετά.
Βρε, δεν πα’ να χτυπιέσαι, μια χαρά την έχουν οι βου-λεφτάδες. Και οι ινδιάνοι με τα μαύρα –υπό τον Jeronymo– καλά τα φέρνουν βόλτα και οι γκάου boys (οι γκάου, οι κρετίνοι) που στελεχώνουν τα νευραλγικά –αυτά που μας σπάνε τα νεύρα και πονάνε– πόστα καλά τα πάνε. Ο Σπα-στα (Σπανουδάκης Σταμάτης) τιμάται από αναπαλαιωμένους συλλόγους και νεοαναγειρόμενους φορείς, η Καρ-Παζ-Α (Καραμανλή-Παζαΐτη Αναστασία) κοιτάζει τα του οίκου της και ο Κακλα-νι (Κακλαμάνης Νικήτας) τα του δήμου του. Στα δε Σάλωνα εξακολουθούν να σφάζουν αρνιά, στης Άρτας τον ανήφορο κανέλα και γαρίφαλο και στη Λάρισα βγαίνει ο αυγερινός (ποιος Παρασκευάς ρε;). Ολα βαίνουν καλώς στην παρτίδα μας. Το ωραίο, όμως, το είπε ο αναγνώστης τοίχων Συν-ήγορος (λόγω Συν) πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης: «Η Βιστωνίδα ανήκει στα πουλιά και στα ψάρια της». Πού ‘σαι ρε Χίτσκοκ να γυρίσεις τα «Πουλιά Νο 2» στο εθνικής σημασίας (χα, χα, έτσι λέγανε στο νέο χωροταξικό κι έφυγαν ξεκαρδισμένα και τα καΐκια!) λιμάνι του Πόρτο-Λάγος.
Και για να προδιατιθέμεθα για τις φετινές μόδες (ως κορασίδα διαβάζω τα σχετικά περιοδικά κι αφήνω τα σάλια μου να ρέουν μπροστά στις σχετικές βιτρίνες), σας αναγγέλλω εμμέτρως: Εμπρός λαμπρέ καρνάβαλε, ιδού δόξης σκηνή: / φέτος πολύ στη μόδα είν’ το μνημοσυνί! / Οι φετινές «στολές» σας σε μοβ των κηδειών. / Ξερνάω στις βιτρίνες, σαρκάζω μειδιών…
«Ζούμε μέσα σε μια εθελοντική δουλεία και πιστεύουμε πως πρέπει να αγοράζουμε το τελευταίο μοντέλο της τηλεόρασης επειδή το έχει κι ο γείτονάς μας. Αν αποτινάξουμε αυτή τη δουλεία, τότε ο χώρος της ελευθερίας θα αυξηθεί τρομακτικά» (Ernst Bloch – «Ουτοπία και επανάσταση).
Ανάμεσα στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) υπάρχουν και κάποια όπου το γιώτα δεν σημαίνει «ιδιωτικού», αλλά «ιδιαιτέρου». Εχουν ένα δικό τους, ιδιαίτερο δίκαιο, αν το δούμε λίγο προσεκτικότερα… Σας αφήνω τώρα (δεν σας έπιανα, αλλά τέλος πάντων) γιατί σήμερα γιορτάζει η αεροπορία «μας», που ενώ το δόγμα της είναι αμυντικό, η ίδια λέγεται πολεμική. Φτεράάάάά!
