Δύο χιλιάδες είκοσι ένα
και δεν αρκεί μόνο η πένα…
Μετά από τα της “εθνικής” επετείου και επαιτείου και όσα σημειώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, να και κάτι ακόμη που έρχεται από λίγο παλιότερα: “Στα χρόνια που πέρασαν από την επανάσταση του 1821 καλλιεργήθηκε επίμονα η ιδέα από τους ιστορικούς και τους πνευματικούς ηγέτες της ελληνικής αστικής τάξης, πως η σημερινή νεοελληνική εθνότητα βαστά τα ίσα από την αρχαία Ελλάδα κι ακόμα πως και το βυζαντινό κράτος ήταν απόλυτα ελληνικό. Οι ιδέες και αντιλήψεις αυτές δεν είναι καθόλου σωστές. Ο ιστορικός βίος της αρχαίας Ελλάδας τερματίστηκε στα 147 με την καταστροφή της Κορίνθου από τους ρωμαίους και την τελειωτική υποδούλωση του αρχαίου ελληνικού λαού. Η φτώχεια και η κακομοιριά ήταν τα μόνα χαρακτηριστικά και η παλιά ένδοξη ιστορία και ο πολιτισμός ξεχασμένα. Κι εκείνοι που κατοικούσαν την κυρίως Ελλάδα δεν ενδιαφέρονταν (τουλάχιστον ως τον 14ο αιώνα) για την παλαιά ελληνική ιστορία. Οι Ρωμιοί κολακεύονται να πιστεύουν πως είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων” (Γιάννης Κορδάτος – “Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επαναστάσεως του 1821”).
Και για να είμαστε ενήμεροι και ανήμεροι περί αριθμοποίησης, μαϊμοδισμάτων και άλλων δαιμονίων: Στο 16,2% διαμορφώθηκε το ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα για το δ’ τρίμηνο του 2020 σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕλΣτατ, ίδιο με αυτό του γ’ τριμήνου του περασμένου έτους και μειωμένο από το 16,8% για το δ’ τρίμηνο του 2019. Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας, ο αριθμός των απασχολουμένων ανήλθε σε 3.878.454 άτομα. Το ποσοστό απασχόλησης μειώθηκε κατά 1,2%, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 0,6%, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.
“Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι / δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν / παραμονεύουν / με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια / με τ’ άστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα με ψίχουλα / με τις πέτρες των δειλών στα χέρια / παραμονεύουν σ’ άλλους πλανήτες το φως” (Μίλτος Σαχτούρης).
Το ξαναείπαμε: Μακάριες οι μειονότητες (τέτοιες είναι πλέον) εκείνων που απολαμβάνουν ένα βιβλίο ή μια ταινία, έναν περίπατο ή μια εκδρομή, ένα καφέ ή ένα γεύμα, μια καλή συζήτηση, οτιδήποτε ωφέλιμο ή ωραίο για τον καθένα, χωρίς να το διαλαλούν στα μέσα κυνωνικής δήθεν δικτύωσης.
Η “είδηση” λέει: “Η επιφάνεια των παρθένων τροπικών δασών που καταστράφηκαν το 2020 ισοδυναμεί με το μέγεθος της Ολλανδίας: δέντρα έγιναν στάχτη ή κόπηκαν από τους ανθρώπους, παρά την οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία του κορονοϊού. Η ετήσια έκθεση του Global Forest Watch που βασίζεται σε στοιχεία από δορυφόρους, αναφέρει ότι 42 εκατομμύρια στρέμματα παρθένων, τροπικών δασών καταστράφηκαν το 2020, ποσοστό αυξημένο κατά 12% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Τα δάση αυτά είναι κρίσιμης σημασίας για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη και την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα“. Στην έκθεση αναφέρεται επίσης –μεταξύ πολλών άλλων- ότι “η πλέον πληγείσα χώρα ήταν η Βραζιλία, όπου καταστράφηκε τριπλάσιο ποσοστό τροπικών δασών σε σχέση με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη δεύτερη χώρα στην κατάταξη. Στη Βραζιλία η αποψίλωση των δασών δεν έχει σταματήσει να αυξάνει από τότε που ανέλαβε την προεδρία της χώρας ο ακροδεξιός Ζαΐχ Μπολσονάρου“.
Τα παραπάνω φέρνουν στο νου ένα κείμενο του Friedrich Engels για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τον καπιταλισμό, γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά πολύ πιο σύγχρονο από διάφορες αναλύσεις της εποχής μας. Περιέχεται στο βιβλίο του “Διαλεκτική της φύσης” κι εκεί υπάρχουν πολύ περισσότερα, κυρίως απαντήσεις στα “ποιος” και στα “γιατί”, που δεν δίνονται στις σημερινές “ειδήσεις” στον… καιρό της πληροφόρησης (τι γελάτε ρε;). Και στα “διά ταύτα” αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι “χρειάζεται μια ολοκληρωτική ανατροπή του υπάρχοντα τρόπου παραγωγής και μαζί με αυτό ολόκληρης της σύγχρονης κοινωνικής τάξης“.
Κοκκινοσκουφίτσα