πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Καλά που υπάρχει και το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών και μαθαίνουμε ότι δύο στους τρεις κατοίκους της μακάριας Μπανανίας δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις υποχρεώσεις τους. Βέβαια, μέρος της κοινωνίας πέφτει από τα σύννεφα, αφού πίστευε ότι όλοι ζουν περιχαρείς, υγιείς, έξυπνοι και αστειευόμενοι σε άνετα σπίτια και κάνουν διαλείμματα μόνο για διαφημίσεις.
Ο Πάνος κι αν την έκανε κι αν χάθηκε απ' την πιάτσα
ένας μεγάλος χορηγός της στήλης παραμένει
πιστός (γιατί γελάτε ρε;) σ' ακλόνητες αξίες
με δεκαπέντε άρματα μέσα στα Σκόπια μπαίνει.
«Σχεδόν το 90% των λαχανικών και των φρούτων που αγοράζουν οι Βούλγαροι καταναλωτές είναι εισαγόμενα και η εγχώρια παραγωγή καταστρέφεται εντελώς», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Ενωσης Παραγωγών Οπωροκηπευτικών της Βουλγαρίας Τσαβντάρ Μαρίνοφ, δίνοντάς μας μια σπρωξιά και ρίχνοντάς μας από τα σύννεφα. Εμ, καπιταλισμό θέλατε κυρ-Τσαβδάρη μου, συμβαίνουν αυτά…
και δεν βρίσκουνε να σταθούν ούτε μία γωνία
με του φιδιού τ' αυγά ζεστά να σκάνε κάθε μέρα
προσβλήθηκαν οι δρόμοι από φασιστική χολέρα.
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κι εκείνη η δίκη
που τ' αποβράσματα έκανε άσο μέσ' στο μανίκι
των δήθεν, των «αριστερών» και των αχυρανθρώπων
που –αποβράσματα κι αυτοί- ως τσούρμο καιροσκόπων
της εξουσίας παίζουνε άψογα το παιχνίδι.
Κι η τάξη η εργατική δέχεται κάθε αρχή ήδη
να τη ληστεύει φανερά, να την τσαλαπατάει
της ιστορίας τον τροχό φριχτά να σταματάει.
Πτώσεις από τα σύννεφα συντελούνται διαρκώς και στην Ελλάδα. Οπως αυτή που έγινε όταν μάθαμε ότι σε παιδί οικογένειας που διέμενε κοντά στο εργοστάσιο της «Eldorado» στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, βρέθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις καδμίου. Η οικογένεια μετακόμισε και το κάδμιο (που δεν έφευγε με καμία αγωγή) εξαφανίστηκε ως διά μαγείας!
«Μη ζεις με αυταπάτες ότι οι πλούσιοι θα σου επιτρέψουν ποτέ με την ψήφο σου να τους στερήσεις τα πλούτη τους» (Lucy Parsons).
Η στήλη σε ξεχώρισε ανάμεσα σε τόσες
γιατί εσύ Κατερινιώ δεν είσαι σαν τις κλώσες
που όλο καθρεφτίζονται, βρίζονται και φωνάζουν.
Εσύ διαφέρεις, λίγα λες και όλοι σε θαυμάζουν
για κείνο το αυτάρεσκο το χείλι και το βλέμμα.
Υπάρχουνε κι οι φθονεροί, βέβαια, που χλευάζουν
γιατί εσύ έχεις όραμα κι αυτούς τους τρώει η ζήλεια
μα μη μασάς, τράβα μπροστά, όρνια είναι και κράζουν
το νου σου στις καρέκλες συ, που έχεις στα οπίσθια
έτσι κι αλλιώς η λογική, βλέπεις, πνέει τα λοίσθια.
Και η λαϊκή μούσα, συντετριμμένη από την απρόσμενη νέα απόσυρση του μαψυλάκα στη σιωπή, που της στερεί την έμπνευση, σχολιάζει στο άκουσμα των παραπάνω:
– Ελα πεταλουδίτσα μου, στάσου να σε τσακώσω
δεν θα σου τσαλακώσω καθόλου τα φτερά
θα σε ταΐζω ζάχαρη, θα σου 'χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι. Θα ζήσεις μια χαρά.
– Για τη δική σου ζάχαρη καθόλου δεν με μέλει
των λουλουδιών το μέλι μ' αρέσει πιο πολύ.
«Το ισχυρότερο προπύργιο της εξουσίας είναι η ομοιομορφία. Η ελάχιστη απόκλιση από αυτή είναι το μέγιστο έγκλημα» (Emma Goldman).
Μπορεί κανείς να διευρύνει τις πνευματικές δυνατότητές μας, εξηγώντας τι ακριβώς υπονοείται από το ΤΑΙΠεΔ σ' εκείνο το «Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου»; Η περιουσία του δημοσίου είναι ιδιωτική; Δεν είναι δική μας, διάολε; Σαν τον ψευδεπίγραφο Ο.Π.Α.Π. (τι σχέση έχουν λότο, πρότο και… γαμώτο με το ποδόσφαιρο;) ένα πράμα…
Κοκκινοσκουφίτσα
