ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ

Δύο χιλιάδες δεκαοχτώ
 
παρόν και μέλλον: σκότος πηχτό
 
Δεν προλάβαμε να αναγγείλουμε περιχαρείς και παλαμακίζοντας στο προηγούμενο φύλλο την πολιτική νεκρανάσταση του Φώτη Κουβέλη, που ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός εθνικής άμυνας στη θέση του Βίτσα που πήγε στη θέση του Μουζάλα. Αλλά μάλλον θα απολαύσατε τα μύρια όσα γράφηκαν και… απεικονίστηκαν.
 
Τα προ-φύτεψε από παλιά ο Μάνος Λοΐζος: «Ηταν “μη Αλέξη“, μοναχά ελευθερία»…
 
Τήρα νια
 
τυράννια
 
χάσαμε τη Ράνια.
 
Για τους κεφαλοκυνηγούς προσφυγοφάγους του Εβρου δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι σε όσα ειπώθηκαν. Το καλύτερο το διαβάσαμε ανάμεσα στα κρυφά και φανερά εθνικιστικά εμέσματα στο διαδίκτυο: «Μποϊκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα. Μην πηγαίνετε για ψώνια στην Αδριανούπολη όσο διαρκεί η κράτηση των Ελλήνων στρατιωτικών»! Δεύτερο καλύτερο το ταξιδιωτικό πρακτορείο της Ορεστιάδας, που –τοις κύνων ρήμασι πειθόμενο, μιας και ο Εβρος είναι φυτώριο… λελουδικών- έκοψε τα πήγαινε-έλα στην Αδριανούπολη. Δηλαδή μετά θα επανέλθει η (και προσοδοφόρα) κανονικότητα; Πιο «πατριώτης» πεθαίνεις.
 
Αντιγράφουμε σχόλιο συντρόφου για την ολική επαναφορά του κυρ-Φώτη, από κει που «στα κουβέλια σάπιζε το μέλι» όπως προ-φύτεψε ο Νίκος (ποιος Καρανίκας ρε;) Καββαδίας: «Από φέρελπις ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς, αναπληρωτής ενός εθνικιστή, ακροδεξιού, λαϊκιστή υπουργού. Αυτός που δήλωνε “συμμαχία της Αριστεράς με στήριξη του Καμμένου δεν την νοούμαι και δεν τη συζητώ“ (3/5/2012). “Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες“ (Κ. Π. Καβάφης): “Οσο μπορείς“. Οταν τα στερνά νικούν τα πρώτα…».
 
Φιληνίκο νταμ-νταμ, δεν προσπερνάμε το γεγονός ότι δεν επέστρεψες, παρά τη φιλολογία. Εχεις την αμέριστη συμπαράσταση της στήλης.
 
Τρέμουν η γης κι ο ουρανός τον μέγα στρατηλάτη
 
τον Πάνω με το όνομα, της μάχης το λιοντάρι
 
που όταν εγεννήθηκε οι αετοί τον θρέφαν'
 
και βγήκε ο ξεδιαλεχτός μέσα στα παλικάρια
 
που απ' την πολλή αντρεία του πέταξε το στεφάνι
 
που ήταν για τα Ιμια, λίγο έξω απ' την Ιάβα.
 
Σαν έρθουν Τούρκοι Πάνω μου, μόνος θα πολεμήσεις
 
μαζί με τους λεβεντονιούς, τον Φώτη, τον Αλέξη
 
με Καρανίκα, με Παππά μπαρουτοκαπνισμένους
 
λεβέντες αξιόμαχους, ασύλληπτα μεγέθη!
 
«Ξεπουλημένα γουρούνια! Δεν ανήκουν στο γουρουνοστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων; Δεν ανήκουν εκείνοι οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο σημαντικοί μετατρέπονται δίχως τύψεις σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλούσιων; (…) Ξεπουλημένα γουρούνια είναι όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε παρίσταναν τους ενθουσιώδεις ή τους σκληρούς και τους άκαμπτους, που επιδείκνυαν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και εκκεντρικότητά τους, ενώ κάποιο ωραίο πρωί εντελώς αδειασμένοι, διαλυμένοι, αποκαμωμένοι, τελειωμένοι, έδεσαν σφιχτά ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, πρόσθεσαν στο κεφάλι τους ένα τετράγωνο καπελίνο όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών και, τελικά, στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας, περπάτησαν αυτόβουλα προς το χοιροστάσιο της χυδαιότητας… Θεωρούν τους εαυτούς τους προστατευόμενους κάποιου υπουργού ή εθελοντές μιας κάποιας πολύ σπουδαίας υπόθεσης! Δεν είναι όμως εθελοντές, αλλά ξεπουλημένα γουρούνια! Δεν διατρέχουν κανέναν άλλον κίνδυνο πέραν του να σκεπαστούν είτε από μία βροχή φτυσιμάτων είτε από την ανουσιότητα των λιβανισμάτων» (Jules Vallès).
 
Πολύ οδυνηρός ο εμφύλιος σπαραγμός. Το μάθαμε στο κατηχητικό, το διαβάσαμε στα βιβλία συγγραφέων της πατρίδας μας, το ξαναβρήκαμε μπροστά μας τώρα που τα σύννεφα πληθαίνουν. Πόσο οδυνηρό αδερφός να στρέφεται ενάντια στον αδερφό! Να συλλαμβάνονται φασίστες! Με χοιροπαίδες! Εδώ μας κατάντησαν…
 
Κοκκινοσκουφίτσα