είσαι ο μπάτλερ τους, Αλέξη
Τι λαμπρά καλοκαίρια! Τι ευγενικά κάμπινγκς, βρίθοντα πολιτικών και οικολογικών ευαισθησιών. Αχ, συμμετέχω, μοστράρω, βλέπω και βλέπομαι, τσαμπουκαλεύομαι από μακριά κόντρα στις σφαλιάρες, πετάω επαναστατικές κορώνες, υπάρχω! Θαύμα, θα τα ξαναπούμε του χρόνου. Θα σου γράφω, σ’ αγαπώ!
«Εκείνος που σε επαινεί για κάτι που δεν έχεις, επιθυμεί να σου πάρει εκείνο που έχεις» (Δημόκριτος).
Εξακολουθεί να προσφέρει αφειδώς ψυχαγωγία η πρώτη φορά δεξιά αριστερά. Λίγο με τα καμώματα και τις δηλώσεις – εκθέσεις ιδεών Τσίπρα (τύπου μαθητή δημοτικού), λίγο με τα on camera τηλε-φονικά σόου βουλευτών (Θάσος), στοιχεία παλαιοκομματικής κοπής και δοκιμασμένα στα χρόνια, από εκείνους που αντιμάχονται και καταργούν το παλιό. Η διασκέδαση δεν λείπει ούτε στιγμή, τόσο που δεν ξέρεις τι να πρωτοκαταγράψεις κάποιες φορές.
Καλά που έγινε ο αγιασμός στα Μ.Λ.-Κ.Κ.Ε. (Μαζική Λοβοτομή – Κάτεργα Καπιταλιστικής Επιμόρφωσης) που συνοψίζονται στον όρο «σχολεία», και το πόπολο στην επαρχία είδε live τους πανταχόθεν εξαφανισμένους βουλευτάδες και ινστρούχτορες της κυβέρνησης. Επίσης, είχε τη μεγάλη ευκαιρία να ακούσει καθαρά στα σχολικά προαύλια το «νίκας τοις βασιλεύσι», που –μετά τον πάλαι ποτέ θόρυβο για κατανάλωση- θύμισε ότι οι… βασιλεύσι πρόσθεσαν άλλη μια νίκη-παράσημο στα ένδοξα πέτα τους…
Μπορεί να είπαμε πολλά και διάφορα για τον Πάγκαλο, αλλά πρέπει να είμαστε και δίκαιοι: είπε εκείνο το αξεπέραστο «Φαυλόπουλος», έστω κι αν –απ' ό,τι βλέπουμε- ξεχάστηκε.
Στα πακέτα τσιγάρων και καπνού φρόντισαν από παλιά να βάλουν απειλές του τύπου «αν το ανάψεις θα πεθάνεις» ή «μην καπνίζεις, βλάπτεις το πουλί σου». Περιμένουμε τώρα από την «πρώτη φορά αριστερά» να βάλει το δικό της στίγμα, σ' έναν άλλο τομέα που αποδεδειγμένα κατέχει εξίσου καλά με την «τελευταία φορά δεξιά»: Να μπουν ανάλογες επισημάνσεις και στους φακέλους μισθοδοσίας (ναι, υπάρχουν μερικοί τέτοιοι ακόμη…), όπως «το χρήμα διαφθείρει εσάς και τα παιδιά σας» ή «όσο πιο πολύ μαζεύεις τόσο πιο πολύ χαζεύεις». Δικαιολογώντας με ακόμη πιο τρανταχτά επιχειρήματα το μάταιο και ανούσιο της «απασχόλησης», του οποίου υπεραμύνεται σθεναρά κι απαρέγκλιτα…
Σχετική και η «είδηση» των ημερών: «“Την πρώτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών καταλαμβάνει η Ελλάδα αναφορικά με την εργασιακή ανασφάλεια“, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα και άκρως ανησυχητικά συμπεράσματα της έρευνας Consumer Confidence της Nielsen για το δεύτερο τρίμηνο του 2016» λέει, προσθέτοντας –μεταξύ πολλών άλλων- ότι «τέσσερις στους δέκα Ελληνες ανησυχούν για την εργασία τους, ενώ για την οικονομία το 34% των Ελλήνων». Το γιατί δεν ανησυχούν οι υπόλοιποι έξι στους δέκα, είναι πολύ εύκολο να το φανταστεί κάποιος…
Για την ιστορία: Η παν-ινδική απεργία που κινητοποίησε πριν από μερικές ημέρες ολόκληρη την Ινδία, είναι πιθανόν η μεγαλύτερη απεργία εργαζομένων στην ανθρώπινη ιστορία, με ορισμένες εκτιμήσεις να ανεβάζουν τον αριθμό των απεργών σε 150 εκατομμύρια.
Αχ βρε Χίλαρι, μας ανησύχησες με το να καταρρεύσεις την ημέρα κατάρρευσης των δίδυμων πύργων!
Και ο εμπαιγμός συνεχίζεται, τα χρόνια κυλάνε, φεύγουν οι κουρασμένες στρατιές των προδομένων κι έρχεται φρέσκο αίμα από τη φάρα που νομίζει πως ο κόσμος θ’ αλλάξει από μόνος του, καλώντας τους μάλιστα και στη δεξίωση που θ’ ακολουθήσει.
Βρε τι πάει και θυμάται κανείς! Παρακαλώ εγερθείτε για το προσκλητήριο μεμονωμένων παρελθοντικών και παντελώς λησμονημένων περιστατικών Εκκλησίας-Δικαιοσύνης και ξανακάθεστε μετά: Παντελεήμων, Γιοσάκης, Κουλουσούσας, Σταυρόπουλος, Νικόδημος, Νικηφόρος, Θεόκλητος, Γερμανός, Στέφανος, Βαβύλης, Τριανταφυλλάκης, Τσεβή, Στάθης, Ηλία, Κελαλίδου, Αθανασόπουλος, Καλούσης, Βαζαίος, Μπουρμπούλια, Παπαδουκάκης και λοιποί ων ουκ εστί τέλος. Και για όσους ξέχασα ένοχοι, για να θυμηθούμε και τα… παράπλευρα.
Κοντά στα παραπάνω και με το «για όσα ξέχασα ένοχοι», θυμηθήκαμε και έναν από τους αμέτρητους αμίμητους διαλόγους που –επίπονα και μακροσκελώς- κατέγραψε στο αλήστου μνήμης παρελθόν η στήλη: πρόεδρος Μαργαρίτης: Ποια είναι η Πάρνηθα; Εισαγγελέας Λάμπρου: Το βουνό κ. πρόεδρε, εδώ πλησίον στην Αττική.
«Παραγιός κάθε λεχρίτη, ξενοσκύφτης, ξενογλύφτης / προσκυνά τον όποιον τύχει, παλιοταγματασφαλίτης / της πατρίς άξιος πολίτης» (Χρήστος Κατσιγιάννης – «Ο άξιος πολίτης»).
Κοκκινοσκουφίτσα
