Ορθιοι! Οχι πια στα τέσσερα.
Είναι εκπληκτικό το πόσες «παγκόσμιες ημέρες» μπορεί να γιορτάζονται κάθε μέρα του Μαρτίου. Μια γεύση υπάρχει στο επετειολόγιο αυτής της εβδομάδας (κοντροσελίδα 2). Προεξάρχουσα και κορυφαία όμως ήταν η χθεσινή μέρα (14 Μαρτίου) που λατρεύει και ο συντροφοκουμπάρος: η ημέρα μπριζόλας και πεολειχίας…
«Ηταν πρωί –ή βράδυ, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία– του Αυγούστου» (της 17ης συγκεκριμένα) όταν ο Αντώνης Σαμαράς απένειμε τιμητική πλακέτα στον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη και ειδικότερα για την προβολή της περιοχής της Πύλου στην ταινία του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Οι πιστοί (piss tea) αναγνώστες θα θυμούνται την αναφορά της στήλης –και όχι μόνον και ω χειμώνων– τις ιστορικές ανταλλαγές φιλοφρονήσεων μεταξύ των δύο καλλιτεχνών (τι γελάτε ρε;) και τη μαντινάδα που ο Γιάννης Σμαραγδής απήγγειλε εξαιρετικά αφιερωμένη στον πρωθυπουργό: «Σαν ήλιος βγήκες φωτεινός / στ’ς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ’ αγαπάμε όλοι». Οι έχοντες καλύτερο μνημονικό θα θυμούνται και τις δικές μας που ήρθαν ως απάντηση, καθώς και εκείνες τις λαϊκής (like kiss) μούσας. Στα ειρωνικά και επικριτικά σχόλια που ακολούθησαν τη μαντινάδα, ο Γιάννης Σμαραγδής μέσω του ραδιοφώνου του Σκάι απάντησε ως εξής: «Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση και δεν έπαψα να στέλνω τη θετική μου ενέργεια όσο πιστεύω ότι προσπαθεί»…
Ποιος να ‘ξερε, ποιος να σκεφτεί και ποιος να φανταζόταν
πως θα ‘φτανε η ανταμοιβή δυο μέρες στο κατόπι!
Δύο μέρες μετά τη μαντινάδα του στο Σαμαρά, ο στιχοπλόκος σκηνοθέτης ζήτησε και έλαβε 50.000 ευρώ έπειτα και από παρέμβαση του υπουργείου Πολιτισμού. Αυτό κατήγγειλε ο πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γιώργος Παπαλιός.
– Θαρρείς πως τέλειωσε εκεί το πράμα ωρέ Γκόλφω;
– Γιατί; Τι τρέχει Τάσο μου; Μολόγα το, θα σκάσω.
Η είδηση είναι σαφής και σα φις και την παραθέτουμε όπως τη λάβαμε από τον πρώτο τυχόντα λειτουργό της δημόσιας πληροφορίας: «Νέος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διορίστηκε με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Πάνου Παναγιωτόπουλου, ο σκηνοθέτης και μέχρι τώρα αντιπρόεδρος του φεστιβάλ Γιάννης Σμαραγδής. Οπως είναι γνωστό ο προηγούμενος πρόεδρος, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, είχε παραιτηθεί από τη θέση του επικαλούμενος τις ανάγκες του προεκλογικού του αγώνα που τότε ξεκινούσε».
– Μ’ έστειλες, με φαρμάκωσες, δεν έχω λόγια Τάσο.
άσε που αφιερώσαμε μισή στήλη και βάλε.
Θα μας γελάν’ οι σύντροφοι, θα βρίζουν οι αναγνώστες
Θα λέν’ «περιμαζέψτε τους, μας έσπασαν τα… νεύρα».
– Γκόλφω, λειτούργημα κι αυτό. Να λες και να το δείχνεις
πώς λειτουργεί το σύστημα οπού βρωμάει και ζέχνει
και πώς γυρνάει ο τροχός με τα κολλητιλίκια
και με τα υμνολόγια και τα λιβανιστήρια.
«Από την ελευθερία δεν μπορείς να κόψεις ούτε ένα κομματάκι, γιατί αμέσως όλη η ελευθερία συγκεντρώνεται μέσα σ’ αυτό το κομματάκι» (Mikhail Bakunin).
Είτε μέσα από τα μύρια λόγια κάποιων είτε μέσα από την εκκωφαντική σιωπή κάποιων άλλων, τα συμπεράσματα που βγαίνουν από την περί το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα φιλολογία είναι μάλλον ασφαλή.
Πάει καιρός που ο κυρ-«Αντώνης» πολεμούσε την αυλή
μα οι αυλικοί πληθύναν’ σαν πέταξε το πουλί.
Οι γυρολόγοι συλλέκτες της πολιτικής υπεραξίας σκαρφάλωσαν πάλι τιτιβίζοντας (τι tv ζώντας!) σε παράθυρα και κάδους σκουπιδιών. Από κοντά και οι λαλίστατοι και πρόθυμοι πικραμένοι που εύκολα διολισθαίνουν προς τον ένοπλο πολιτικό τραμπουκισμό της ακροδεξιάς, αφορίζοντας με την ίδια και μεγαλύτερη ευκολία κάθε υποψία ένοπλης δράσης της τάξης τους. Και από κάτω οι σωρηδόν πίπτοντες από τα σύννεφα, οι μονίμως «έκπληκτοι» και αθώοι που τίποτε δεν τους εκπλήσσει στην πραγματικότητα (ίσως και τίποτε να μην τους αθωώνει, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Κάθε συντεταγμένο κοινωνικό πεδίο και ένας χώρος υγειονομικής ταφής συναισθημάτων, οραμάτων, αγώνα. Κάθε κυνωνική ομάδα και αμορτισέρ, κάθε πολιτικό μαγαζάκι και «ναι μεν αλλά…».
«Ματωμένα βιβλία», «ματωμένα λεφτά», «ματωμένες ιστορίες», μέχρι και «ματωμένα βιντεάκια» με «ματωμένες σελίδες».
Κλούβες, κλουβιά και κλούβια ιδανικά…
Κοκκινοσκουφίτσα
