Χρέος μας η ανατροπή. Φωτιά-τσεκούρι, τώρα!
«Στον καταραμένο τόπο τον Μάη βρέχει» έλεγαν οι παλαιότεροι κάτοικοι αυτής της γωνιάς γης, που κατά τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο (τι; Πλύθηκε και εντάξει; Ξεχάστηκαν όλα;) γέννησε ό,τι υπάρχει στον ορατό και αόρατο κόσμο. Σ’ ένα τόπο που αυτές τις μέρες βρέχει όχι μόνο τοξικό νερό αλλά και εξελίξεις. Η… σοφία του παππούλη δεν κατάφερε να δώσει τη Σολομώντεια λύση κι έτσι οι βροχές (τουλάχιστον των εξελίξεων) θα παραταθούν και στη θερινή περίοδο. Αλλωστε πόσοι και ποιοι πηγαίνουν πλέον για τα μπάνια του λαού; Ολοι παρακολουθούμε και παρά κώλου ωθούμε τα μπάνια στις αστικές κολυμπήθρες, τις ψυχρολουσίες της εργατικής τάξης, τα νούμερα στις δημοσκοπήσεις και τα νούμερα σε δηλώσεις-συναντήσεις, νούμερα γενικώς και ευγενικώς. Προ πάντων ο πωλητικός πολιτισμός…
«Εχει την ικανότητα να υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ στα λόγια της αντιστέκεται. Καταφέρνει να συνδυάζει την δημοκρατική φρασεολογία με τις πιο ολιγαρχικές ιδέες. Εχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει στην απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού εναντίον του πιο αδύνατου. Ξέρει να το βάζει στα πόδια, αλαλάζοντας όλο θράσος και στόμφο. Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα μιας σίγουρης καταστροφής (Karl Marx – «Σκιαγράφηση του Palmerston»).
Αφήνουμε καμένους, πικραμένους, κυβερνήσεις τύπου Μόντι ή τύπου Μόντι Πάιθονς και υπενθυμίζουμε ότι την Τρίτη ο Αλέκος Αλαβάνος θα σβήσει 62 κεράκια. Το γεγονός ότι τα εν λόγω γενέθλια συμπίπτουν με την παγκόσμια ημέρα βιοποικιλότητας δεν φαίνεται να απασχολεί σημειολογικά κανέναν…
Δεν μας παραξενεύει η ένταξη της Θεσσαλονίκης στο δίκτυο μαρτυρικών πόλεων, ειδικά αν κοιτάξουμε την πολιτική και ιστορική πορεία της τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Με την ευκαιρία, υπενθυμίζουμε ότι η περιβόητη «μαύρη τρύπα» (1997-2007) του δήμου της συμβασιλεύουσας… σταθεροποιήθηκε στα 51,4 εκατομμύρια ευρώ, όπως φαίνεται από την παραπομπή σε δίκη «για κακουργηματικές πράξεις» του πρώην δήμαρχου και άλλων δεκαεφτά ατόμων.
Επίσης δεν μας παραξενεύουν ούτε οι αγωνιώδεις προσπάθειες του χερ Χεριχέρη να κρατηθεί στο προσκήνιο. Καθ’ οδόν για το σχεδιασμό της επόμενης κωλοτούμπας, το «ροζ όραμα του κ. Τσίπρα» και «ο τέταρτος γύρος κατάληψης και συντριβής της αστικής δημοκρατίας» είναι φράσεις που δεν ακούς καθημερινά και σίγουρα δύσκολα τις ακούς από αυτούς που έγιναν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη καναλάρχη και του ΛαΟΣ.
«Αιώνες δεν απόστασες να γέρνεις σαν το νωθρό το βόδι στο ζυγό / να σου θερίζουν άλλοι ό,τι εσύ σπέρνεις, αργούς να τρέφεις στάζοντας ιδρό; / Να χύνεις αίμα αυτούς για να πλουταίνεις, να τους υψώνεις σκύβοντας στη γη / κι εσύ να λαχταράς, να μη χορταίνεις και το πικρό σου το ξερό ψωμί» (Κ. Χατζόπουλος – «Ενα παραμύθι»)
Μπορεί να μην μας παραξενεύουν τα παραπάνω, υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορεί να προσπεραστεί. Αυτό είναι το γεγονός ότι το αεροπλάνο που μετέφερε τον Φρανσουά Ολάντ για να πάει στο ραντεβουδάκι (μπρρρ) με την Μέρκελ χτυπήθηκε από κεραυνό! Με δεδομένη και τη στάση-συμβολή μέρους της γαλλικής αριστεράς στην εκλογή του, δεν θα μπορούσαμε να παραμείνουμε ούτε στιγμή αδιάφοροι. Κι έτσι παρατήσαμε τις δουλειές μας (ευτυχώς είναι πολύ λίγοι όσοι έχουν ακόμα τέτοιες) και συγκαλέσαμε έκτακτη σύνοδο με (συντρόφους και μη) επιστήμονες, με θρησκευόμενους, σημειολόγους, οιωνοσκόπους, μέντιουμ και άλλους διαπρεπείς του χώρου και προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε το φαινόμενο. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μαζί με εκείνα για την αποχώρηση του Δημήτρη Χριστόφια, μόλις ολοκληρώσουμε τη σχετική συζήτηση.
Είπαμε για τον «σύντροφο» Χριστόφια και θυμηθήκαμε παλιότερη (μα πάντα επίκαιρη) εγγραφή στο Εθνικό Κοτσανολόγιο που –όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας– τηρεί παλαιόθεν, σχεδόν παιδιόθεν, η Κοκκινοσκουφίτσα: «Μέσα στο νέο έτος (1992) είναι ενδεχόμενο να βρεθεί λύση στο κυπριακό» έλεγε ο επίτιμος (ένας είναι ο επίτιμος) σε δηλώσεις του στη Θεσσαλονίκη στις 18-1-1992.
«Πρέπει να ανατρέψουμε από πάνω μέχρι κάτω αυτό τον παρακμασμένο κόσμο που έχει γίνει ανίκανος και στείρος. Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε την ατμόσφαιρά μας και να μετασχηματίσουμε εντελώς το περιβάλλον όπου ζούμε, γιατί διαφθείρει τα ένστικτά μας και τη θέλησή μας και περιορίζει την ευφυΐα μας. Το κοινωνικό μας ζήτημα παίρνει καθαρά της μορφή της ανατροπής της κοινωνίας» (Francisco Ferrer).
Κοκκινοσκουφίτσα