παρόν και μέλλον: σκότος πηχτό
Την Τετάρτη έχει γενέθλια ο πολυχρονεμένος σουλτάνος με τη γυαλάδα στο μάτι και το σφίξιμο στο πρόσωπο. Κλείνει τα 64 χρόνια του.
Eνα περίεργο πράμα… Oχι τίποτε άλλο, αλλά φοβόμαστε μην αμαυρώσει τις λαμπρές εποχές της ανάπτυξης που έφεραν οι παχιές μύγες του Αυγούστου: Αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων κατά 7.748 θέσεις εργασίας προκύπτει (και) για τον Αύγουστο, κάτι που δεν είναι… διαδόσεις των κομμουνιστών, αλλά στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνη». Συγκεκριμένα, οι αναγγελίες πρόσληψης ανήλθαν σε 187.160, ενώ οι αποχωρήσεις σε 194.908. Από τις 194.908 συνολικά αποχωρήσεις, οι 93.941 ήταν οικειοθελείς και οι 100.967 προήλθαν από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Και ναι, η λαϊκή μούσα απέκτησε εμμονές, εμπάθειες, αλλεργίες και γενικότερα προβλήματα με μερικά… κορίτσια:
Η Εφη που μεγάλωσε στον εύφορο τον κάμπο
κι ωστόσο ούτε έτρωγε ούτε ποτέ πεινούσε
τώρα μαζεύει τα φαγιά, κρύβει τα αποφάγια
και τραγουδάει την προίκα της και κάνει την καλή της.
Εκείνη η άλλη η μουλωχτή, να, του παπά η κόρη
συνέχεια καθρεφτίζεται κι όλο αναρωτιέται
αν είναι η πιο όμορφη, η πιο πετυχημένη
γιατί έχει ανασφάλειες, έχει και τον Δημήτρη…
Είν' όμως και μια πιο παχιά κι απαίσια στην όψη
μάγισσα που το μόνο που της λείπει είν' η σκούπα.
Μα πάνω απ' όλες δροσερή στέκει η Κατερίνα
εκείνη η πανέμορφη, σα θηλυκός Ψινάκης.
Η ιστορία με τον Ζακ Κωστόπουλο αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η αγελαία και καλπάζουσα στον φασισμό (που διεκδικεί ρόλο ακόμη και στους δρόμους!) ελληνική κυνωνία δεν έχει πιάσει πάτο ακόμη.
«Το να συνηθίζει κανείς την απελπισία, είναι πολύ χειρότερο και από την ίδια την απελπισία» (Αλμπέρ Καμί – «Η πανούκλα»).
Από τον «Μίνωα» στον «Ξενοφώντα» οι κακοκαιρίες. Η τρομοκρατία έχει φαντασία και ανεξάντλητη ονοματολογία στη διάθεσή της! Για να δούμε, θα κλιμακωθεί (ποιο ΚΚΕ ρε;) η φάση; Θα φτάσουμε ως την Πανδώρα και τη Νέμεση; Eνα βήμα είναι, μετά από την απειλή για μεσογειακούς ή και τροπικούς κυκλώνες. Γεγονός είναι πάντως, ότι δεν είδαμε αναφορές για συντέλεια. Μόνο αέρα σε διάφορα πανιά και μυαλά…
Ολη αυτή η ενορχηστρωμένη τρομοκρατία, φέρνει στο νου τους στίχους του Νικόλα Aσιμου: «Είναι το κράτος ο τρομοκράτης; Οχι το κράτος είναι η τάξις. Είναι ο εργάτης ο τρομοκράτης; Οχι, ο εργάτης είναι το πτώμα, και είναι στο κόμμα, κοιμάται ακόμα (…) Είναι οι μπάτσοι οι τρομοκράτες; Οχι, οι μπάτσοι είναι φρουροί (…) Είναι η δουλειά μας τρομοκρατία; Οχι, δουλεία ίσον τιμή. Είναι οι παπάδες οι τρομοκράτες; Οχι, θρησκεία είναι τα θεία. Μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν; Οχι, οι νόμοι νομοθετούν. Τρομοκρατία ίσον βουλή; Μα όχι, βουλή μας είναι η ψήφος κι ο ψηφοφόρος θανατηφόρος».
Αλλοι αγοράζουν πράματα, άλλοι αγοράζουν δώρα
κι ο Αλέξης ο… ευέλικτος τι αγοράζει; Χρόνο!
Χρόνο για το deal των Πρεσπών, χρόνο για τις συντάξεις
χρόνο για την καρέκλα του την καλοκαρφωμένη.
Τελικά ας μας ενημερώσει υπεύθυνα κάποιος, γιατί είναι κρίμα που μας αφήνουν να ξημεροβραδιαζόμαστε άυπνοι και μέσα στην αγωνία: Η συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν στη Νέα Υόρκη ήταν καλή (όπως έγραψαν οι μισές αστικές φυλλάδες) ή κακή (όπως έγραψαν οι άλλες μισές).
«Eτυχε να δω πολλά μνημεία που έστησαν για τους μεγάλους τους γαϊδάρους της ενεργητικότητας. Στο ίδιο σημείο βρίσκονται, ακίνητοι με τα σπαθιά τους στα χέρια τους, πάνω στα θλιβερά τους άλογα. Κουράστηκα πια μ' αυτά τα αγάλματα, δεν την αντέχω τόση πέτρα. Αν συνεχίσουμε να γεμίζουμε τον κόσμο με ακίνητους, πώς θα ζήσουνε οι ζωντανοί;» (Pablo Neruda).
Κοκκινοσκουφίτσα
