παρόν και μέλλον: σκότος πηχτό
Εμείς οι μη εθνικώς ανησυχούντες, ζούμε εδώ και καιρό με τη δική μας διαρκή αγωνία. Οχι για τη χρήση του γεωγραφικού προσδιορισμού «Μακεδονία≥ (αυτό τακτοποιήθηκε κι ας φωνάζουν οι άλλοι), αλλά για το τις κατά θα μπει ως προσδιορισμός μπροστά του. Ανω, κάτω, άνω-κάτω, βόρεια, νέα; Πώς κατά θα τη βαφτίσουν τη γείτονα;
Χαμός μεγάλος γίνεται μπροστά στην κολυμπήθρα
μαλλιοτραβιούνται συγγενείς, γονείς, κουμπάροι, κόσμος.
Πάντως ελέγχεται η δήλωση γλωσσολόγου και διεθνολόγου που άναψε φωτιές, λέγοντας –με αφορμή τα συλλαλητήρια για το «μακεδονικό»- ότι ο όρος συλλαλητήρια παράγεται από τη σύνθεση των λέξεων «silly» και «αλητήρια».
«Ξέρουμε πως η πολιτική ελευθερία εκλογής των αντιπροσώπων στην κρατική Δούμα (βουλή), η ελευθερία των συγκεντρώσεων, η ελευθερία του Τύπου, δεν πρόκειται να λυτρώσουν μεμιάς τον εργαζόμενο λαό από την αθλιότητα και την καταπίεση. Και ούτε υπάρχει στον κόσμο τέτοιο μέσο που να μπορεί να λυτρώσει αμέσως τη φτωχολογιά της πόλης και του χωριού απ’ τη δουλειά για τους πλούσιους. Ο εργατικός κόσμος δεν έχει να ελπίζει, δεν έχει να υπολογίζει σε κανέναν άλλον, παρά μόνο στον εαυτό του. Κανείς δε θα λυτρώσει τον εργάτη από την αθλιότητα, αν δεν λυτρώσει ο ίδιος τον εαυτό του. Και για να λυτρωθούν οι εργάτες πρέπει να συνενωθούν σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλη τη Ρωσία, σε μια ένωση, σ’ ένα κόμμα» (Lenin).
Περισσότερα από 2.300.000 γηγενή ζώα σκοτώθηκαν το 2017 στις ΗΠΑ από την U.S.D.A. (Αμερικανική Υπηρεσία Γεωργίας και Αγριας Ζωής) και τον εκτελεστικό βραχίονα και ναζιστικού τύπου οργανισμό της, τον «U.S. Wildlife Services». Και παρά το γεγονός ότι η σφαγή των λύκων, των κούγκαρς και άλλων άγριων ζώων και πτηνών χρηματοδοτήθηκε από τους φορολογούμενους προς όφελος της μεγάλης αγροτοβιομηχανίας, των κυνηγών και των ράντσερς, λαμβάνει πολύ μικρή δημοσιότητα από τα μέσα ενημέρωσης.
«Είπαν: μια λέξη φτάνει / να κερδίσετε τη λευτεριά / μια λέξη μόνο. Ολη η ζωή σας / κρέμεται απ’ αυτή τη λέξη. / Τη λέξη δεν την είπανε. / Στη φυλακή κυλήσανε τα χρόνια τους / χρόνια και χρόνια / μια ολάκερη ζωή / χωρίς να νιώσουνε / της μοναξιάς την άβυσσο. / Περήφανοι που χτίζανε / την ευτυχία του κόσμου / μ’ αυτή τη λέξη που δεν είπανε» (Θανάσης Κωσταβάρας).
Από την των πάντων μετατροπή σε χρήμα του αγίου καπιταλισμού, δεν θα μπορούσε να γλιτώσει η εξέγερση του Μάη του '68. Η οποία μετατράπηκε κυριολεκτικά και… χειροπιαστά σε χρήμα, καθώς το βασιλικό νομισματοκοπείο του Βελγίου εξέδωσε αναμνηστικό νόμισμα δύο ευρώ για την πεντηκοστή επέτειο του Μάη του 1968, παρουσιάζοντάς το επίσημα την Πέμπτη 31 Μαΐου. Μάλιστα, από τη μία πλευρά έχει μια τόσο όμορφη και συγκινητική απεικόνιση: δύο φοιτητές που κρατούν μια σημαία και ένα φυλλάδιο μπροστά σε ένα αμφιθέατρο, καθώς και το… εμπορικό σήμα της Ουτρέχτης, της πόλης όπου κόπηκε το αναμνηστικό νόμισμα. Το οποίο κοστίζει δέκα ευρώ και –κατόπιν παραγγελίας- παραδίδεται στα σπίτια των πολιτών της Ευρωλάνδης από τις αρχές Ιουνίου…
«Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με την δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια» (Buenaventura Durruti).
«Monaco, tout est bleu, tout est beau, je suis bien». Ωραίο παλιό τραγούδι, γεμάτο ρομαντισμό, χλιδή, αγάπες και λουλούδια, αφιερωμένο στις νέες περιπέτειες των κοσμοπολιτών bon viveurs της μακάριας Μπανανίας.
«Ναι, κυρία μου, είμαι ακόμα κομμουνιστής. Πρόκειται για μια ασθένεια από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγω». Ο συγγραφέας Αντρέα Καμιλλέρι προς τη δημοσιογράφο, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα «El Mundo».
Κοκκινοσκουφίτσα
