παρόν και μέλλον: σκότος πηχτό
Η είδηση κυκλοφόρησε σε αστικά μέσα εξημέρωσης και δεν χρειάζεται επεξηγήσεις: «Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Α.Α.Δ.Ε. για τα χρέη των φορολογούμενων στις εφορίες, καθώς δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των οφειλετών προστέθηκε στη “μαύρη“ λίστα όχι επειδή άφησε απλήρωτες κάποιες ογκώδεις υποχρεώσεις, αλλά γιατί δεν είχε να πληρώσει φόρους ως πεντακόσια ευρώ! Η ακτινογραφία οφειλών-οφειλετών που παρουσιάστηκε ενώπιον ευρωπαίων δημοσιογράφων μιλάει από μόνη της: Επί συνόλου 4.068.857 οφειλετών, 2.201.910 φορολογούμενοι οφείλουν ως πεντακόσια ευρώ, ενώ άλλοι 968.710 χρωστάνε από πεντακόσια ως δύο χιλιάδες ευρώ κι αυτό αν μη τι άλλο δείχνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των οφειλετών του δημοσίου δεν είναι μπαταχτσήδες, αλλά απλώς αδυνατούν να σηκώσουν τα φορολογικά βάρη που δεν λένε να μειωθούν».
«Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι / δίχως μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή / άνθρωποι που πεθάναν' δίχως μια αμυχή / άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως“» (Βύρων Λεοντάρης).
Πάλι δυσωδία, πάλι πέφτουν από τα σύννεφα οι νοικοκυραίοι και καθηλώνονται στα εμέσματα (είπαμε, ΜΜΕ: Μαστουρμπέισιον Μίντια Εμεσις) των «λεπτομερειών» που θα βοηθήσουν την ορθή κρίση τους. Προσφερόμενα από εκείνους που κυνηγάνε τους (όποιους) μάρτυρες και όχι τους θύτες. Εν χορώ. Πάλι κάποιοι διευθύνουν την ορχήστρα, κάποιοι παίζουν και κάποιοι φαλτσάρουν, πάλι το κοινό χειροκροτεί με τον τρόπο του. Εκτονώνεται και συνεχίζει φρεσκαρισμένο. Οπως και αυτοί που εκείνο έστειλε εκεί (γιατί γι' αυτό πρόκειται). Αφόρητη πλήξη!
Παιδιά, σαν θέ'τε λεβεντιά και κλέφτες να γενείτε
εμένα να ρωτήσετε, τον Μπένι και τους άλλους
για βάσανα της κλεφτουριάς και των κλεφτών τα ντέρτια.
Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες
ποτέ μας δεν αλλάζουμε όποιος και να 'ναι πάνου
ολημερίς στον πόλεμο, τη νύχτα καραούλι.
Δώδεκα χρόνους έκαμα στους κλέφτες καπετάνιος
κι όλα τα φράγκα τα 'στειλα στις μαύρες Ελβετίες
τον ύπνο δεν εχόρτασα, συνέχεια στην τσίτα
για ένα όραμα λαμπρό, μια ιδεολογία.
Πάντως έχει τη σημειολογία της όλη αυτή η ιστορία που εμφανίστηκε μέσα στις αποκριές, κορυφώνεται μαζί τους και οδεύει για «προανακριτική» ομού μετά της νηστείας της σαρακοστής. Το αποκορύφωμα θα ήταν να την ενταφιάσουν τη μεγάλη βδομάδα.
δεν έχουν φύλλα τα κλαριά και στα βουνά έχει χιόνι.
Πάμε για να σκορπίσουμε, να γίνουμε μπουλούκια
πιάστε τους φίλους τους πιστούς και τους πιστούς κουμπάρους
να μη μας δουν, να μη μας βρουν, να φύγει πια και τούτο
παιδιά μ' να ξεχειμάσουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες.
«Κάθε εξουσία θεσπίζει ασφαλώς νόμους για το δικό της συμφέρον, η δημοκρατία δημοκρατικούς, η τυραννία τυραννικούς και οι άλλες το ίδιο. Αφού θεσπίσουν νόμους, ορίζουν πως τούτο είναι δίκαιο για τους υπηκόους τους, το δικό τους συμφέρον, και τιμωρούν αυτόν που τους παραβαίνει ως παράνομο και άδικο. Αυτό λοιπόν φίλε μου είναι που λέω, πως σε όλες τις πόλεις δίκαιο είναι το ίδιο, αυτό που είναι και το συμφέρον της άρχουσας τάξης. Αυτή λοιπόν εξουσιάζει, άρα συμβαίνει για κάθε λογικό άνθρωπο παντού το δίκαιο να είναι το ίδιο, το συμφέρον δηλαδή του ισχυρότερου» (Πλάτων – «Πολιτεία»).
Τόσα βιβλία και μισθά, τόση ουρά με φράγκα
κι ούτε μια ανακαίνιση! Γιατί βρε παλικάρι μ';
«Δεν υπάρχει στον κόσμο τίποτα πιο τρομακτικό σε βάρος αθώων ανθρώπων από ένα σχολείο. Από κάποια άποψη είναι πιο απάνθρωπο και από μια φυλακή. Στη φυλακή για παράδειγμα, δεν σε αναγκάζουν να διαβάσεις βιβλία που έχουν γράψει οι δεσμοφύλακες ή ο κυβερνήτης…» (George Bernard Shaw).
Κοκκινοσκουφίτσα
