δεν έχει τέλος η ύπνωση;
Κι αφού δεν έχουμε τεστ και δωρεάν μάσκες, βγήκαμε έξω και βαδίζουμε στα τυφλά αλλά… με εμπιστοσύνη προς την ανο(η)σία της αγέλης. Σε ρόλο καλού και κακού ασφαλίτη θα εξακολουθήσουν να παρακολουθούν ο εθνοΣωτήριος και ο Νείκος (έτσι πρέπει να το γράφει, αν είναι έλλην γνώστης των ιστορικών καταβολών).
«Δεν υπάρχει έγνοια πιο βασανιστική και πιο συνεχής για τον άνθρωπο, όταν μείνει ελεύθερος, από το να βρει το γρηγορότερο κάποιον να προσκυνήσει. Αλλά ο άνθρωπος γυρεύει να προσκυνήσει κάποιον που είναι κιόλας αναμφισβήτητος, τόσο αναμφισβήτητος που όλοι οι άνθρωποι θα συμφωνήσουν αμέσως να τον προσκυνήσουν όλοι μαζί. Γιατί η έγνοια που βασανίζει αυτά τα αξιολύπητα πλάσματα δεν είναι μονάχα να βρουν κάτι που να το προσκυνήσω εγώ ή κάποιος άλλος, αλλά να βρουν κάτι που θα το πιστέψουν όλοι και που θα το προσκυνήσουν, αλλά που θα το προσκυνήσουν οπωσδήποτε όλοι μαζί. Αυτή λοιπόν, η ανάγκη της γενικής λατρείας, είναι το κυριότερο μαρτύριο του κάθε ανθρώπου χωριστά, όπως και ολόκληρης της ανθρωπότητας από την αρχή του κόσμου. Εξαιτίας της γενικής λατρείας εξολόθρευαν ο ένας τον άλλον με το σπαθί. Δημιούργησαν θεούς και φώναζαν ο ένας στον άλλον “παρατήστε τους θεούς σας και ελάτε να προσκυνήσετε τους δικούς μας, ειδεμή θα πεθάνετε και σεις και οι θεοί σας!” Κι αυτό θα γίνεται μέχρι τη συντέλεια του κόσμου, ακόμα και τότε, όταν θα έχουν εξαφανιστεί οι θεοί στον κόσμο και τότε ακόμα θα πέσουν γονατιστοί μπροστά σε είδωλα. Σου λέω πως ο άνθρωπος δεν έχει πιο βασανιστική έγνοια όταν βρεθεί ελεύθερος, από το να βρει εκείνον στον οποίο θα παραδώσει πιο γρήγορα το δώρο της ελευθερίας, που μ’ αυτό γεννιέται αυτό το δύστυχο πλάσμα» (Fyodor Dostoyevsky).
– Σώπασαν τα χρυσαύγουλα ή ‘γω δεν τα ακούω;
Λάθος κάνω ή βάλανε στα σκέλια τις ουρές τους;
– Μη ξεγελιέσαι Κωνσταντή, μη πιάνεσαι μ’ άλλα cash
πάλι με χρόνια με καιρούς αντίκρυ θα στους στήσουν.
Γνωρίζει κανένας ευσεβής και πιστός σύντροφος πότε γιορτάζει ο αη-Δίας, προστάτης της ομώνυμης ομάδας; Κατάντησε αηδία να ρωτάμε συνέχεια, αλλά θα θέλαμε να ξέρουμε.
«Ο άνθρωπος κάνει τη θρησκεία, όχι η θρησκεία τον άνθρωπο. Η θρησκεία είναι η αυτοσυνείδηση και η αυτοσυναίσθηση του ανθρώπου που δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό του ή τον έχει ξαναχάσει. Η θρησκεία είναι η φαντασιακή πραγμάτωση της ανθρώπινης ουσίας, αφού η ανθρώπινη ουσία δεν έχει αληθινή πραγμάτωση. Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Η κατάργηση της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει αξίωση της πραγματικής του ευτυχίας. Η αξίωση να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες για την υπάρχουσα κατάστασή του σημαίνει αξίωση να εγκαταλειφθεί μια κατάσταση που έχει ανάγκη τις αυταπάτες. Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εμβρυωδώς η κριτική της κοιλάδας των δακρύων που φωτοστέφανό της είναι η θρησκεία» (Karl Marx).
Και από κει που κρύβονταν με άγνοια και φόβο
ξάφνου δόθηκε πρόσταγμα και ροβολάν' στις στράτες
στήνουνε πάρτι και ζητούν σαν πρώτα να 'ναι όλα.
«Οι κουλάκοι είναι οι πιο θηριώδεις, οι πιο ωμοί, οι πιο άγριοι εκμεταλλευτές. Οι αιματορουφήχτρες αυτές πλούτισαν από τη δυστυχία του λαού στον καιρό του πολέμου, μάζεψαν χρήμα χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες, ανεβάζοντας τις τιμές στα σιτηρά και τα άλλα προϊόντα. Οι αράχνες αυτές πάχυναν σε βάρος των ρημαγμένων από τον πόλεμο αγροτών, σε βάρος των πεινασμένων εργατών… πλουτίζοντας τόσο περισσότερο όσο περισσότερο πεινούσε ο εργάτης στις πόλεις και τα εργοστάσια… υποδουλώνουν και ξαναϋποδουλώνουν τους φτωχούς αγρότες» (Vladimir Lenin).
Κοκκινοσκουφίτσα
