Σ’ έναν καταυλισμό εκτοπισμένων, στο νότο της Λωρίδας της Γάζας, ένα κοριτσάκι τραγουδάει. Στο βλέμμα της και στον τρόπο που τραγουδάει καθρεφτίζεται η αποφασιστικότητα ενός ολόκληρου λαού, η ελπίδα και η βεβαιότητα ότι η λευτεριά θα κατακτηθεί, όσος χρόνος κι αν απαιτηθεί, όποιο τίμημα κι αν χρειαστεί να καταβληθεί.
Aυτοί κατέκτησαν τη γη μου
Αυτοί γκρέμισαν το σπίτι μου
Μια μέρα φυλάκισαν την οικογένειά μου
Και σκότωσαν τα παιδιά μου χρόνια.
Ερχονται και λένε ότι η χώρα μου είναι πατρίδα τους
Η χώρα μου έχει ιστορία κατοίκησης
Την έκαναν χώρα τους.
Και η Αλ-Κουντς (σ.σ. Ιερουσαλήμ)
Είναι δυνατόν, άνθρωποι.
Να γίνει ιδιοκτησία των κατακτητών;
Είναι το κεφάλαιο της βρομιάς;
Είναι η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης
Κι έτσι θα μείνει κι εμείς θα μείνουμε.
*Το παλαιστινιακό ηλιοπούλι είναι ένα πολύχρωμο ωδικό πουλί που τρέφεται με το νέκταρ των λουλουδιών. Οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούν πολλά ονόματα για το πουλί (ανάλογα με την περιοχή), για όλους όμως συμβολίζει την ελευθερία, την κίνηση και την ελπίδα της επιστροφής.
