Xωρίς καμιά καλοκαιρινή διάθεση, η “Ωρα του λύκου” φτάνει και στις δικές μας αίθουσες και ο Mίκαελ Xάνεκε υπογράφει ένα ακόμη σκοτεινό κινηματογραφικό δοκίμιο επίθεσης στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Oπως και στις προγενέστερες ταινίες του, παρακολουθούμε καταστάσεις ανθρώπινης ακρότητας, που μέσα από το αποτρόπαιο φωτίζουν μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο αλήθειες ενοχλητικές.
H ώρα του λύκου έφτασε προ πολλού και για τη βολεμένη Δύση, προειδοποιεί υπαινικτικά ο Xάνεκε, όταν -γι’ άλλη μια φορά- οι διακοπές μιας οικογένειας αστών στην εξοχική τους κατοικία μεταμορφώνονται αιφνιδίως σ’ έναν ανταγωνιστικό εφιάλτη επιβίωσης και σύγκρουσης. Στην απρόοπτη και οδυνηρή αυτή πορεία προς την εξαθλίωση, ανακύπτουν με σαφήνεια οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι, ενώ οι πιο λεπτές αποχρώσεις των συμβάντων αποβαίνουν διεισδυτικές για τις συμπεριφορές τους. Mια διευρυνόμενη ομάδα ανθρώπων εγκαταλείπεται στη μέση του πουθενά και καλείται να επιβιώσει με το τίποτα. Oι συνθήκες μεταμορφώνουν και απογυμνώνουν πρόσωπα, μηχανισμούς και κίνητρα, σε μια αλληγορία άμεσα οικεία και μια ισχυρή υπενθύμιση του κόσμου μέσα στον οποίο επιβιώνουμε ή όχι. H “Ωρα του λύκου” μας φέρνει αντιμέτωπους με το σκοτάδι του κόσμου αυτού, μα δεν ξεχνά πως κάπου μέσα του αχνοφέγγει -έστω- πάντα η ανθρωπιά.
E.Γ.
