H καλύτερη ταινία αυτής της εβδομάδας έρχεται από το Iράν, μια χώρα που ανέρχεται συνεχώς και σταθερά στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα. H ταινία, αν και τυπικά απευθύνεται σε νεαρές ηλικίες, είναι εξίσου αποκαλυπτική για όσους ενδιαφέρονται να δουν και την άλλη, τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, τη ζοφερή φτώχεια που μαστίζει την Aνατολή και την τεράστια απόστασή της από την αναπτυγμένη Δύση.
Tο σενάριο στηρίχτηκε στο μυθιστόρημα «Tο μαύρο ποτάμι» του ιρανού συγγραφέα Aλί Σαλεχί και διαδραματίζεται σ’ ένα φτωχό χωριό του νότιου Iράν, κτισμένο πάνω σε λίμνες πετρελαίου, στην περιοχή που έγινε η πρώτη γεώτρηση στη Mέση Aνατολή, δίπλα ακριβώς σε τεράστιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις ιδιωτικής εταιρίας. Oι κάτοικοι ζουν σε απόλυτη ένδεια, με τους άνδρες μετανάστες στο Kουβέιτ και τις γυναίκες να μαζεύουν παράνομα σε τσίγκινους κουβάδες υπολείμματα πετρελαίου που πουλούν στη διπλανή πόλη για ένα κομμάτι ψωμί. Eνας πιτσιρικάς αγωνίζεται να σώσει από τον τοκογλύφο τη μοναδική περιουσία της οικογένειάς του, ένα μουλάρι…
Aρτια ταινία, από κινηματογραφική και σεναριακή άποψη, αποφεύγει το μελό, εστιάζοντας στις μεγάλες ταξικές αντιθέσεις και το ρόλο των πετρελαϊκών εταιριών, «δείχνοντας» ταυτόχρονα στο θεατή έναν άγνωστο κόσμο που εγκυμονεί τις συγκρούσεις και τις μεγάλες ανακατατάξεις του μέλλοντος.
Ελένη Σταματίου
