Μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει στα όρια της οικονομικής ευπρέπειας φροντίζοντας περιστασιακά έναν άρρωστο άνδρα και ανατρέφοντας τον έφηβο εγγονό της, αφού η μητέρα του εργάζεται σε άλλη πόλη. Ομως, οι αντοχές της δοκιμάζονται, όταν ανακαλύπτει ότι βρίσκεται στα πρόθυρα του Αλτσχάϊμερ, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να βρει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να καλυφθεί μια υπόθεση βιασμού, στην οποία εμπλέκεται και ο εγγονός της. Αναζητώντας διαφυγή στην ποίηση, προετοιμάζει την ίδια στιγμή την απελπισμένη της «έξοδο» από ένα κοινωνικό σκηνικό που πια αδυνατεί να κατανοήσει, όπως ακριβώς και η αυτόχειρας νεαρή μαθήτρια που επί μήνες έπεφτε θύμα βιασμού από έξι συμμαθητές της…
Μια πικρή ιστορία από τη Νότια Κορέα, που έχει μικρή σχέση με την ποίηση, έχει όμως πολλή σχέση με τον κυνισμό, την ωμότητα, την αναλγησία που διέπουν την κοινωνική οργάνωση και τις σχέσεις των ανθρώπων σε αυτό που θα ονομάζαμε δυτικές κοινωνίες. Μια απαισιόδοξη ματιά στον ηθικό εκπεσμό, στην αποκτήνωση και τον συνειδησιακό εφησυχασμό, που η ψευδο-ευμάρεια και η ιδιοτέλεια οδηγούν με τόση ευκολία τους ανθρώπους.
Ολόκληρη η ιστορία, κάτω από την ήρεμη επιφάνεια της ροής της, κυριαρχείται από ηθικά διλήμματα που σπάνια εκρήγνυνται, μέχρι να οδηγηθεί στο έντιμο τέλος της. Είναι προφανές ότι ο θεατής αναμένει ενδόμυχα μια πιο οξεία ματιά στα δρώμενα επί σκηνής, πιο οξείες συγκρούσεις. Ομως, κι έτσι, η «Ποίηση» είναι μια ταινία με αρετές, επάρκεια και αυτάρκεια, που θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα σε όσους ενδιαφέρονται να δουν πίσω από μια απλή προσωπική ιστορία.
Ελένη Σταματίου
