Δεκαετία του ‘80. Δουβλίνο. Ενώ οικονομικά προβλήματα μαστίζουν πολλούς Δουβλινέζους, κύματα μεταναστών κατευθύνονται καθημερινά προς το Λονδίνο και αλλού και ο καθολικισμός προσπαθεί να επιβάλλει το συντηρητισμό του, εμφανίζονται τα μουσικά βίντεο. Ο Τζον Κάρνεϊ μας καλωσορίζει στη δεκαετία των έιτις…
Ο 15χρονος Κόνορ αναγκάζεται να αντιμετωπίζει καθημερινά τόσο το οπισθοδρομικό πλαίσιο του καινούριου καθολικού του σχολείου (οι γονείς του άλλαξαν το σχολείο του λόγω οικονομικών προβλημάτων) όσο και τις άνευ λόγου και αιτίας επιθετικές συμπεριφορές πολλών συμμαθητών του. Η οικογένειά του περνάει κρίση, καθώς οι γονείς του είναι σε διαδικασία χωρισμού. Ο Κόνορ γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο της Ράφινα, η οποία θέλει να πάει στο Λονδίνο για να γίνει μοντέλο. Ο Κόνορ για να την εντυπωσιάσει θα φτιάξει συγκρότημα (τους Sing Street), υπό την καθοδήγηση του μέντορά του, του μεγαλύτερου αδερφού του.
Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να κάνει μια όμορφη ταινία για την εφηβεία. Καταφέρνει να πιάσει τις περισσότερες αγωνίες της εφηβείας, που προκύπτουν γύρω από την ταυτότητα, τις σχέσεις με τους γονείς, τις σχέσεις με τους συνομηλίκους, την κοινωνική επιβίωση, τον έρωτα, τα όνειρα για το μέλλον. Ταυτόχρονα όμως, κι αυτό είναι πιο σημαντικό, ο σκηνοθέτης φτιάχνει ένα παζλ της δουβλινέζικης κοινωνίας την εποχή εκείνη. Μέσα από μια σειρά λεπτομέρειες φαινομενικά ενδεχομένως περιττές, πιάνει τον παλμό και μας περνά μέσα από δρόμους νοσταλγικούς και ενίοτε αφελείς ή ναΐφ, θυμίζοντάς μας κομμάτια του πρόσφατου παρελθόντος, προσδίδοντάς τους μια γοητεία.
Ελένη Π.
