Η ταινία δεν έχει φυσικά σχέση με την πτώση του τείχους, όμως επί τη ευκαιρία των φετινών ξεδιάντροπων πανηγυρισμών, οι έλληνες διανομείς ελπίζουν να αυξήσουν τα εισιτήριά τους προωθώντας μια ταινία κατασκοπίας της εποχής του λεγόμενου ψυχρού πολέμου, που φιλοδοξεί να τοποθετηθεί στον αντίποδα του Τζέιμς Μποντ.
Η αστική προπαγάνδα έχει πολλά πρόσωπα και αυτού του είδους το σινεμά είναι ένα απ` αυτά. Γιατί το να παρουσιάζονται ο γάλλος διανοούμενος-κατάσκοπος (Γκιγιόμ Κανέ), που συλλέγει απόρρητα στοιχεία στις αρχές της δεκαετίας του `80 από ένα πράκτορα της Κα-Γκε-Μπε (Εμίρ Κουστουρίτσα) σαν καθημερινοί απλοί άνθρωποι που ανιδιοτελώς θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι και ανόητο και εξοργιστικό. Ας αφήσουμε που οι όποιες ιστορίες κατασκοπίας ουδέποτε καθόρισαν τις μεγάλες πολιτικές ανατροπές, όπως ανιστόρητα διατείνεται για τη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κ. Καρόν. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης κάνει άλλη μια μεγαλοφυή (!) διαπίστωση: «Η κοινή γνώμη είναι πολύ περισσότερο μεροληπτική απέναντι στον πολιτικό κόσμο απ` όσο νομίζουμε. Ηθελα να δείξω πως κάποια έγγραφα που αποσπώνται από τη Μόσχα είναι ικανά να φέρουν κοντά δυο πολιτικούς που θεωρητικά δεν είχαν κανένα σημείο επαφής: τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Φρανσουά Μιτεράν».
Κανείς δεν έχει όρεξη να υπερασπιστεί τη ρώσικη υπερδύναμη, όμως και οι ανοησίες που ο Καρόν φαντασιώθηκε, ποιητική αδεία, έχουν τα όριά τους. Δίκαια, πάντως, η συντηρητική «Φιγκαρό» βαθμολόγησε με άριστα την ταινία του.
Ελένη Σταματίου
