ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟΥ
Είτε πρόκειται για την παράδοξη ιδιοποίηση των δυτικών μουσικών οργάνων, που επέβαλε η αποικιοκρατία, από τη ζωντανή μουσική παράδοση χωρών της Ασίας και της Αφρικής, είτε για την αναπάντεχη έμπνευση που χάρισε ένας περιθωριακός αμερικανός μουσικός στο νοτιοαφρικανικό κίνημα ενάντια στο απαρτχάιντ, είτε για την αποδόμηση ενός ροκ μύθου σε μια εποχή πολιτικών και κινηματογραφικών αμφισβητήσεων, είτε ακόμη για τη συνάντηση ενός πρωτοπόρου μουσικού με μια εξίσου νέα φιλμική γλώσσα, η μουσική και ο κινηματογράφος συναντιούνται μοιραία στις ταινίες αυτού του αφιερώματος: μικρός φόρος τιμής σε όσους έχουν παραβεί ή υπερβεί τις νόρμες της τέχνης τους, για να στοχαστούν και να τραγουδήσουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
~ Παρασκευή 15/4/2016 ~
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ SUGAR MAN
(Searching for Sugar Man, Σουηδία – Ηνωμ. Βασίλειο, 2012, 86’)
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Μοντάζ: Μαλίκ Μπεντζελούλ
Φωτογραφία: Καμίλα Σκάγκερστρομ
Μουσική: Μ. Μπεντζελούλ, Σ. Ροντρίγκεζ, Σ. Ουίλσον
Παραγωγή: Μ. Μπεντζελούλ, Σάιμον Τσιν, Τζον Μπάτσεκ
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δύο Νοτιοαφρικανοί από το Κέιπ Τάουν, ο Στίβεν «Σούγκαρ» Σέγκερμαν και ο Κρεγκ Μπαρθόλομιου Στράιντομ, ξεκινούν ένα ταξίδι προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού, προσπαθώντας να ανακαλύψουν την αλήθεια για την τύχη ενός μουσικού τους ινδάλματος: του αινιγματικού Σίξτο Ροντρίγκεζ, ενός μεξικανο-αμερικανού τραγουδοποιού από το Ντιτρόιτ, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ’70 κυκλοφόρησε δύο δίσκους και μετέπειτα βυθίστηκε στην αφάνεια. Οι δίσκοι του Ροντρίγκεζ απέτυχαν εμπορικά στις ΗΠΑ και τα ίχνη του χάθηκαν, ενώ φήμες έλεγαν πως αυτοκτόνησε. Ομως πολλά χρόνια μετά στη Νότια Αφρική, τα τραγούδια του που μιλούσαν για την ταξική θέση των εργατών και την αντίσταση κατάφεραν να ξεφύγουν από τη λογοκρισία του καθεστώτος, έγιναν ανάρπαστα σε πειρατικές κόπιες και αποτέλεσαν έμπνευση για τους Νοτιοαφρικανούς που αντιστέκονταν στο απαρτχάιντ. Ο αλγερινής καταγωγής σουηδός ντοκιμαντερίστας Μαλίκ Μπεντζελούλ ακολουθεί τους δύο οπαδούς και ανακαλύπτει τον Ροντρίγκεζ, ο οποίος συνέχισε να ζει τη ζωή του ως εργάτης στο Ντιτρόιτ, μην έχοντας ιδέα για τον αντίκτυπο της μουσικής του σε αυτή τη μακρινή χώρα της Αφρικής και μην έχοντας ποτέ λάβει μερίδιο από τις πωλήσεις εκατοντάδων χιλιάδων δίσκων του. Η ταινία απέσπασε πλειάδα βραβείων, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ του Κοινού και της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Σάντανς, το Οσκαρ και το Bafta Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, ενώ έδωσε ώθηση για την επανεκκίνηση της μουσικής καριέρας του Ροντρίγκεζ. Παρά την τεράστια αυτή εμπορική επιτυχία της πρώτης του ταινίας (ή ίσως εξαιτίας της πίεσης που αυτή προκάλεσε;), ο 36χρονος σκηνοθέτης Μαλίκ Μπεντζελούλ αυτοκτόνησε μυστηριωδώς τον Μάιο του 2014.
