«Θρέψε κοράκια και θα σου βγάλουν τα μάτια» λέει μια ισπανική παροιμία, από την οποία δανείστηκε τον τίτλο της ταινίας του ο Κάρλος Σάουρα. Η ταινία γυρίστηκε το 1976 στην Ισπανία. Κύριος στόχος του σκηνοθέτη ήταν να αναδείξει το αποπνικτικό περιβάλλον της οικογένειας –και μάλιστα μιας αριστοκρατικής οικογένειας– στην οποία αυτό που επικρατεί είναι η υποκρισία και ο καθωσπρεπισμός και μέσα από αυτήν την κριτική να κάνει και ένα έμμεσο σχόλιο για τη δικτατορία του Φράνκο. Το μεσαίο κορίτσι της οικογένειας, που είναι και πρωταγωνίστρια, νιώθει να πνίγεται και να ασφυκτιά, γι΄ αυτό και η συμπεριφορά της δεν είναι η «αρμόζουσα». Το κορίτσι έχει χάσει και τους δυο γονείς του, και μάλιστα θεωρεί τον πατέρα του υπεύθυνο για το χαμό της μάνας του. Στο πρόσωπο του στρατιωτικού-πατέρα ο σκηνοθέτης βλέπει σαφώς τον Φράνκο, γι’ αυτό και έχει δημιουργήσει ένα πρόσωπο μισητό και απεχθές.
Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η ευφάνταστη δομή της. Ενα συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα, τις αναμνήσεις και τη φαντασία του μικρού κοριτσιού. Ταυτόχρονα, ένα παιχνίδι με το χρόνο καθώς παρεμβάλλεται και η σκέψη της ενήλικης πια γυναίκας που κοιτά τα γεγονότα από μια απόσταση πια. Αυτό το παιχνίδι επιτρέπει στο θεατή να δει ακόμα πιο ανάγλυφα την υποκειμενική αντίληψη της πρωταγωνίστριας για τα γεγονότα και τον αντίκτυπό τους σε αυτήν.
Και βέβαια, η ταινία δε θα ήταν ίδια, αν ο σκηνοθέτης δεν είχε πραγματικά εκμαιεύσει από τη μικρή του πρωταγωνίστρια μια εκπληκτική ερμηνεία που στηρίζεται στο πολύ εκφραστικό βλέμμα της μικρής.
Ελένη Π.
