Μετά από πέντε χρόνια περιπετειωδών γυρισμάτων, ο διάσημος εστέτ του κινέζικου Νέου Κύματος επιστρέφει και το περίφημο “2046” φτάνει από τις Κάνες στις αίθουσες εξονυχιστικά επεξεργασμένο, με διάσημο καστ κι ένα χαώδες σενάριο όπου πλοκή, χαρακτήρες και γεγονότα έχουν ολοφάνερα τη μικρότερη σημασία.
Αποτίοντας για μια ακόμη φορά αισθητικό φόρο τιμής στη δεκαετία του ’60, το σύμπαν του Γουόνγκ Καρ Βάι ενδύεται περιπαικτικά τους κώδικες της επιστημονικής φαντασίας για να αφηγηθεί ένα ακόμη ρομάντζο, για να περιστραφεί και πάλι γύρω από τα θέματα-κλειδιά του δημιουργού: ένα κολάζ από στιγμές και λεπτομέρειες, που μέσω της επανάληψης διερευνούν το πρόβλημα του χρόνου και της μνήμης, εικονογραφεί εκλεκτικά τη μοναξιά και την απομόνωση, την απώλεια ταυτότητας, την έλλειψη προέλευσης και προορισμού.
Η παράδοξη μα πραγματική σύνθεση μεταξύ κινέζικης (ή ανατολίτικης) και δυτικής κουλτούρας, ιδιάζον γνώρισμα του κοσμοπολίτικου Χονγκ Κονγκ, αποτελεί συναρπαστικό φόντο στο σύνολο του έργου του Καρ Βάι. Μέσα σ’ αυτό, ασήμαντες ερωτικές ιστορίες δεν αφηγούνται παρά το πόσο θλιμμένα και αποσπασματικά επιτυγχάνεται η ανθρώπινη επαφή εν μέσω του μητροπολιτικού χάους, όπου η σωματική εγγύτητα συνδυάζεται επώδυνα με την αέναη μοναξιά κι όπου οι σχέσεις των ανθρώπων προϋποθέτουν αποστάσεις ανυπέρβλητες.
Στο “2046”, η παλινδρόμηση σε μελλοντολογικά συμφραζόμενα απογειώνει αυτή τη μίξη του παραδοσιακού με το μοντέρνο, της νοσταλγίας και της σύγχρονης επιτάχυνσης. Σ’ ένα υπνωτιστικό παιχνίδι όπου πρόσωπα, τόποι και χρόνοι συγχέονται,
κυριαρχεί μονάχη η ερωτική μελαγχολία.
κυριαρχεί μονάχη η ερωτική μελαγχολία.
Ε.Γ.
