Ο Γιάννης Σακαρίδης, έχοντας δουλέψει χρόνια σε κινηματογραφικές ταινίες ως μοντέρ, τόσο σε ελληνικές («Ο βασιλιάς») όσο και διεθνείς παραγωγές, και έχοντας ήδη παρουσιάσει αρκετές ταινίες μικρού μήκους («Η αλήθεια»), μας παρουσιάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.
Ο Σακαρίδης, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, στο επίκεντρο του προβληματισμού του φιλοδοξεί να θέσει τη στάση που επιλέγουμε να κρατήσουμε, όταν αναγκαστικά βρισκόμαστε σε «κρίσιμα σταυροδρόμια» και τις συνέπειες της όποιας απόφασής μας. Ο Δημήτρης είχε μια μικρή εταιρία τηλεπικοινωνιών, η οποία έπεσε έξω και το μόνο που του άφησε είναι χρέη. Για να βοηθηθεί οικονομικά προσπαθεί να πουλήσει το σπίτι και το κτήμα του, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ενας πολύ καλός του φίλος τον πείθει να δουλέψει ξανά σε μια εταιρία τηλεπικοινωνιών, προκειμένου να ανακαλύψουν δίκτυο υποκλοπών. Τελικά, βρίσκουν την παράνομη κεραία μέσα σε ένα διαμέρισμα. Ολο αυτό το διάστημα, ο Δημήτρης, παρακολουθώντας το κινητό της τηλέφωνο, αναπτύσσει μια περίεργη σχέση με μία από τις ενοίκους της πολυκατοικίας, η οποία πάσχει από καρκίνο, προσβεβλημένη από τη νόσο πιθανότατα εξαιτίας της ραδιενέργειας που εκπέμπεται στην πολυκατοικία της.
Δραματουργικά, θα λέγαμε ότι η ταινία του Σακαρίδη εκτυλίσσεται σε δυο επίπεδα. Το πρώτο είναι αυτό της κοινωνικής ευθύνης που ο καθένας από εμάς έχει. Και αυτό έχει να κάνει με τη στάση του πρωταγωνιστή απέναντι στα συμφέροντα των εταιριών με τις οποίες ανακατεύεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για να είμαστε ειλικρινείς, θεωρούμε ότι για να αναδειχτεί ακόμη περισσότερο αυτή η διάσταση, θα έπρεπε να αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο οι αντιθέσεις του σεναρίου. Το δεύτερο επίπεδο ακουμπά μια πιο υπαρξιακή διάσταση. Τα κύρια χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή είναι η μοναξιά, η απομόνωση και μια συνεχής αγωνία. Φαίνεται σαν όλοι οι πρωταγωνιστές να σέρνουν ένα τεράστιο και απειλητικό βάρος. Στα μάτια του σκηνοθέτη, ίσως αυτό να είναι και ένα από τα γνωρίσματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Ο σκηνοθέτης παρομοιάζει τον κεντρικό του ήρωα με άγρια πάπια, που συνεχώς προσπαθεί να ξεφύγει από τους κυνηγούς της. Αυτό συν τοις άλλοις δίνει στην ταινία του ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Υπέροχα πλάνα σε φυσικό τοπίο. Το τελικό αποτέλεσμα οφείλει πολλά και στον διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας, τον Γιαν Βόγκελ, ο οποίος έχει κάνει καταπληκτική δουλειά. Η ταινία έχει ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο περσινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
► Με αφορμή την 69η επέτειο από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών και τη συνεχή προσπάθεια σπίλωσης της «μνήμης που θέλουν να σβήσουν οι πλαστογράφοι της ιστορίας» (όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου) η NEW STAR σε συνεργασία με τον κινηματογράφο «Ζέφυρος» τιμούν αυτή τη μέρα με μια εβδομάδα προβολών σοβιετικών αντιφασιστικών ταινιών. «Ο αληθινός φασισμός» του Ρομ, «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν» του Ταρκόφσκι, «Ζόγια» του Αρνστραμ και «Ελα να δεις» του Κλίμοφ είναι οι τέσσερις ταινίες που έχουν επιλεγεί για το σκοπό αυτό. Αναλυτικά το πρόγραμμα υπάρχει στο διαδίκτυο.
Ελένη Π.
