Ενας εξηντάχρονος τυνήσιος μετανάστης που ζει στη Μασσαλία χάνει τη δουλειά του στα ναυπηγεία και αποφασίζει, αν και κουρασμένος από τα προβλήματα της ζωής, να ανοίξει ένα παραδοσιακό εστιατόριο με τη βοήθεια της οικογένειάς του.
Ο γαλλο-τυνήσιος σκηνοθέτης Α. Κεσίς αποδίδει φόρο τιμής στον μετανάστη πατέρα του με μια ρεαλιστική ταινία που απεικονίζει τον τρόπο ζωής των Γάλλων αραβικής καταγωγής, μακριά από τα συνήθη στερεότυπα. Εδώ δεν θα συναντήσουμε το ρατσισμό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Αραβες στη Γαλλία σήμερα, αλλά την ενσωμάτωση ουσιαστικά στη γαλλική κοινωνία των προερχόμενων από τις πρώην αποικίες μεταναστών, καθώς και την αποδοχή τους από τους Γάλλους, γεγονός βέβαια που είναι επίσης μια αληθινή πλευρά της πραγματικότητας.
Ο Κεσίς περιγράφει με λεπτομερή και ρεαλιστικό τρόπο την απλή καθημερινότητα των ηρώων του στην εργασία και το σπίτι, καταφέρνοντας να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών, παρά το γεγονός ότι ορισμένες σκηνές τραβάνε περισσότερο απ` ότι πρέπει σε μάκρος. Είναι αλήθεια ότι είχαμε μεγαλύτερες προσδοκίες γι` αυτή την ταινία, η οποία δεν παύει όμως να είναι ένα τυπικό δείγμα σύγχρονου νεορεαλισμού, πράγμα που μη νομίζετε ότι είναι τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας.
Ελένη Σταματίου
