Καθώς οι υπόλοιπες ταινίες που βγαίνουν αυτήν την εβδομάδα (παρότι αρκετές) δεν παρουσιάζουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η συγκεκριμένη αποτελεί την καλύτερη επιλογή.
Γυρισμένο το 1928, «Το οπλοστάσιο» του Ντοβζένκο έχει στο επίκεντρό του την εξέγερση των μπολσεβίκων στο οπλοστάσιο του Κιέβου το Γενάρη του 1918. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το σενάριο πλέκεται γύρω από την εξέγερση των μπολσεβίκων εργατών, που οχυρώθηκαν στο οπλοστάσιο του Κιέβου, ενάντια στους ουκρανούς εθνικιστές, που κατείχαν τότε την εξουσία. Οι σκηνές πλανώνται στο χώρο και το χρόνο, απεικονίζοντας τις τραγικές συνέπειες του πολέμου στη χώρα, την πείνα και τη δυστυχία, το θάνατο στα χαρακώματα, την εξέγερση που βράζει. Η τελική σκηνή απογειώνει την εξέλιξη της ιστορίας σε μια μυθική σφαίρα, καθώς ο Τιμόχ, πρωτοπόρος εργάτης που πρωτοστατεί στα γεγονότα, στέκεται με γυμνό το στήθος μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, δέχεται τα πυρά των εθνικιστών αλλά αυτά δεν είναι ικανά τον σκοτώσουν. Ο Τιμόχ αντιπροσωπεύει εκείνη τη στιγμή ολόκληρη την εργατική τάξη.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα έξοχο δείγμα της δουλειάς του σοβιετικού σκηνοθέτη, ο οποίος δε χαρακτηρίστηκε τυχαία ως ο ποιητής της κινούμενης εικόνας. Στη συγκεκριμένη ταινία μπλέκονται αρμονικά τόσο μια λυρική και ταυτόχρονα επική διάσταση με τη χρήση των πιο πρωτοποριακών μέσων της εποχής. Ο Ντοβζένκο απογειώνει τη χρήση του μοντάζ, δημιουργώντας μια σύνθετη δομή στην ταινία, που ξεπερνά τη χρονική αφήγηση των γεγονότων. Ξεπερνιέται όμως και η διάσταση του χρόνου και του χώρου. Εικόνα, μουσική και μεσότιτλοι λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που δίνουν την εντύπωση ότι «το Αρσενάλ δεν είναι μια ιστορία, αλλά ένα ποίημα», όπως ο ίδιος είχε ισχυριστεί κάποτε.
Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας. Πριν από κάποιες μέρες, η «Αλκυονίδα» ξεκίνησε την προβολή της «Ζβενιγκόρα», που αποτελεί το πρώτο μέρος της, ενώ θα ακολουθήσει η προβολή της διάσημης «Γης», που ολοκληρώνει την τριλογία.
Ελένη Π.
