Αυτό είναι από τα ανήκουστα: ο υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας επισκέπτεται μια άλλη χώρα, αλλά ο ομόλογός του δεν είναι εκεί για να τον υποδεχτεί και να συνομιλήσει μαζί του. Λείπει ταξίδι στο εξωτερικό, σε μια άλλη χώρα, άκρως ανταγωνιστική με τη χώρα του απρόσκλητου επισκέπτη.
Ο Δένδιας αφίχθη σήμερα στη Λιβύη, την ώρα που ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης ταξίδευε στην Αγκυρα, ως μέλος μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος λιβυκής αντιπροσωπίας, στην οποία συμμετέχουν ο μεταβατικός πρωθυπουργός Αμπντουλχαμίτ Ντμπέιμπα, πέντε αναπληρωτές πρωθυπουργοί, 14 υπουργοί, ο αρχηγός του γενικού επιτελείου και άλλοι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες. Η λιβυκή κυβέρνηση έγινε δεκτή με μεγάλες τιμές από τον Ερντογάν, ενώ η πρώτη συνάντηση του Ντμπέιμπα ήταν -όχι τυχαία- με τον υπουργό Αμυνας Χουλουσί Ακάρ. Αύριο θα συνεδριάσουν τα δύο υπουργικά συμβούλια, υπό την προεδρία του Ερντογάν και του Ντμπέιμπα, στο πλαίσιο του Υψηλού Επιπέδου Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Τουρκίας-Λιβύης.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ήξερε ο Δένδιας ότι ο ομόλογός του θα απουσιάζει. Το πιθανότερο είναι να μην είχε καν πάρει πρόσκληση για επίσημη επίσκεψη. Γι’ αυτό και παρουσίασε την επίσκεψή του ως επίσκεψη στην ελληνική κοινότητα της Βεγγάζης (αυτή που την είχαν ξεχάσει το διάστημα κατά το οποίο είχαν παγώσει τις διπλωματικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Σάρατζ και αναγνώριζαν τον στρατηγό Χαφτάρ, ο οποίος τελικά ηττήθηκε).
Οι μόνες συναντήσεις που κατάφερε να έχει ήταν καθαρά εθιμοτυπικές και με εκπροσώπους των ηττημένων του τελευταίου φατριαστικού πολέμου. Συναντήθηκε με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό Αλ Κατράνι (ανήκε στην πλευρά του Χαφτάρ), ενώ έγινε δεκτός από τον πρόεδρο της Βουλής Αγκίλα Σάλεχ, ο οποίος έχει τη δική του φατρία και ήταν «στη μέση» Σάρατζ και Χαφτάρ, μη αποδεχόμενος όμως την τουρκική επέμβαση. Ο Αλ Κατράνι είναι εντελώς αποδυναμωμένος (καθαρά διακοσμητική είναι η θέση του στην κυβέρνηση), ενώ ουδείς δίνει σημασία στη Βουλή του Σάλεχ, καθώς όλη η εξουσία έχει παραδοθεί στα χέρια του καπιταλιστή (και παλιού συνεργάτη του Καντάφι) Ντμπέιμπα.
«Η Ελλάδα επιστρέφει», δήλωσε ο Δένδιας μιλώντας στην ελληνική κοινότητα! «Η Ελλάδα είναι εκ νέου παρούσα στη Λιβύη και θα παραμείνει», έγραψε στο Twitter. Φανταζόμαστε τα γέλια που θα έκαναν στην Αγκυρα ακούγοντας τη δήλωσή του.
Γιατί, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δέχεται στωικά όλη αυτήν την ξεφτίλα; «Είμαστε εδώ για να ενεργοποιήσουμε όλο το πλαίσιο των συμφωνιών με τη Λιβύη και να συνάψουμε και καινούργιες συμφωνίες για να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε στην ανοικοδόμηση της χώρας», δήλωσε ο Δένδιας. Υφίστανται όλη αυτή τη διπλωματική ξεφτίλα, μπας και καταφέρουν να εξασφαλίσουν κανένα συμβόλαιο για έλληνες εργολάβους, αναπτύσσοντας επαφές με φυλάρχους του αντι-τουρκικού μετώπου. Μιλάμε για ψίχουλα, μπροστά σ’ αυτά που θα πάρουν τουρκικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εξαργυρώνοντας τη στρατιωτική συμμετοχή της Τουρκίας στη νίκη επί των δυνάμεων του Χαφτάρ.
Επειδή οι φύλαρχοι δεν έχουν μπέσα (τόσα χρόνια βάζουν τις φυλές τους και αλληλοσκοτώνονται, απέναντι στον Μητσοτάκη και τον Δένδια θα δείξουν συνέπεια;), θα πρέπει να τους μπουκώσουν με χρήμα για να βοηθήσουν να πάρουν οι έλληνες εργολάβοι συμβόλαια στους τομείς που αυτοί (οι φύλαρχοι) ελέγχουν. Κι αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι, γιατί οι φύλαρχοι του αντι-τουρκικού μετώπου εύκολα γίνονται φύλαρχοι του φιλο-τουρκικού μετώπου, αν πάρουν περισσότερα ή αν μ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύσουν το μερίδιό τους στην κατανομή της εξουσίας.
Εννοείται πως οι ιμπεριαλιστικές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, ενδεχομένως και η Ιταλία) θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος (ενεργειακά, οπλικά συστήματα), ενώ η Τουρκία φιλοδοξεί να πάρει «δουλειές» στον τομέα των κατασκευών και των υποδομών, σ’ ένα βαθμό και των δευτερευουσών στρατιωτικών προμηθειών, καθώς διατηρεί ακόμα στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη, η οποία στρατιωτική παρουσία στηρίζει την κυβέρνηση Ντμπέιμπα.
