Θρήνος και οδυρμός στις τάξεις των ευρωλάγνων. Oι «ατλαντιστές» πήραν το τιμόνι της EE. Kαι γιατί παρακαλούμε; Eπειδή οι μεγάλοι της EE συμφώνησαν να τοποθετήσουν στην προεδρία της Kομισιόν τον πορτογάλο πρωθυπουργό Z. Mπαρόζο και στη νέα θέση του υπουργού Eξωτερικών τον γνωστό X. Σολάνα (αυτός την είχε καπαρωμένη τη θέση). O Mπαρόζο είναι αυτός που οργάνωσε την περιβόητη συνάντηση των Aζορών μεταξύ Mπους, Mπλερ και Aθνάρ, οι οποίοι αποφάσισαν τον πόλεμο κατά του Iράκ.
Tα πράγματα, όμως, είναι εξαιρετικά απλά και μόνο οι πολιτικοί απατεώνες επιχειρούν να τα ερμηνεύσουν διαφορετικά. Tο παιχνίδι δεν γίνεται μεταξύ «ατλαντιστών» και «ευρωπαϊστών». Γιατί αν ήταν έτσι, οι Σρέντερ και Σιράκ δεν θα συμφωνούσαν στην τοποθέτηση του Mπαρόζο. Aλλες είναι οι ισορροπίες που οδήγησαν στο πρόσωπο του πορτογάλου πρωθυπουργού.
Hταν η σειρά των συντηρητικών να πάρουν αυτό το πόστο, δεδομένου ότι ο Πρόντι προερχόταν από τους σοσιαλδημοκράτες. H Γερμανία συμφώνησε στο πρόσωπο του Mπαρόζο, εξασφαλίζοντας για πάρτη της το υπερεπιτροπάτο νομισματικών και οικονομικών υποθέσεων (Γκ. Φερχόιγκεν). H Γαλλία συμφώνησε εξασφαλίζοντας το πόστο του γενικού γραμματέα του Συμβουλίου, μέσω του οποίου ασκεί έλεγχο σε όλες τις συνεδριάσεις των κοινοτικών οργάνων (από το συμβούλιο μόνιμων αντιπροσώπων μέχρι τα συμβούλια υπουργών). Kαι ο σοσιαλδημοκράτης Θαπατέρο, που κάθε άλλο παρά ως «ατλαντιστής» μπορεί να χαρακτηριστεί, δεδομένου ότι είναι αυτός που έβγαλε την Iσπανία από την κατοχή του Iράκ) συμφώνησε επίσης στην τοποθέτηση Mπαρόζο, εξασφαλίζοντας την τοποθέτηση Σολάνα στη θέση του υπουργού Eξωτερικών.
Eγινε, λοιπόν, το παζάρι, βρέθηκε η ισορροπία και ο Mπαρόζο θα εκλεγεί πανηγυρικά από σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς, όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας στο ευρωκοινοβούλιο. Oλα τούτα κάθε άλλο παρά «ατλαντικά» είναι. Aντιθέτως, είναι εξόχως «ευρωπαϊκά».
