Ο ένας (Μητσοτάκης) διακήρυσσε πάντοτε ότι θα πάει σε δεύτερες κάλπες για να απαλλαγεί από «το βαρίδι της απλής αναλογικής». Το είπε χθες και μπροστά στη συνήθη «γλάστρα» του, την πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι θέλει να ξεπεραστεί γρήγορα «το εμπόδιο, όπως απεδείχθη στην πράξη, της απλής αναλογικής».
Ο άλλος (Τσίπρας) δήλωσε με κυνισμό (τον λες και πολιτική αλητεία) ότι «ηττήθηκε η στρατηγική της απλής αναλογικής», αποκαλύπτοντας αυτό που οι συριζαίοι έκρυβαν πίσω από ηχηρά λόγια για «πολιτική αρχών»: γι’ αυτούς η «απλή αναλογική» δεν ήταν παρά ένα εργαλείο μέσω του οποίου εκτιμούσαν ότι θα επανέλθουν στην κυβερνητική εξουσία.
Μιλάμε για θράσος και από τον ένα και από τον άλλο. Ο Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι η «απλή αναλογική» αποτελεί «εμπόδιο» και πως αυτό «αποδείχτηκε στην πράξη». Με 40,79%, το κόμμα του πήρε 146 έδρες. Αν όμως πολλαπλασιάσουμε το 40,79% με τις 300 έδρες που έχει το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα βρούμε τον αριθμό 122. Τόσες έδρες θα έπρεπε να πάρει η ΝΔ αναλογικά με το ποσοστό της, όμως πήρε 146. Εκλεψε 24 έδρες, αλλά ο Μητσοτάκης, αντί να το βουλώσει (λέμε τώρα), θέλει να κλέψει περισσότερες, αυτή είναι η ουσία. Θα μπορούσε να αναζητήσει συνεργασία με ένα άλλο κόμμα, τυπικά έστω, αλλά δεν το έκανε καν. Ακύρωσε το αποτέλεσμα της κάλπης, για να πάει σε δεύτερες εκλογές με ένα περισσότερο καλπονοθευτικό σύστημα και να πάρει αυτοδυναμία 170 εδρών (με το ίδιο ποσοστό), όπως με κυνισμό δήλωσε.
Ο Τσίπρας, πάλι, μίλησε για «ήττα της στρατηγικής της απλής αναλογικής» και όχι για ήττα του κόμματός του, παραβλέποντας το γεγονός πως (ακόμη κι αν η ηγεσία του Περισσού συμφωνούσε σε κυβερνητική συνεργασία, που δεν συμφωνούσε και το είχε καταστήσει σαφές σε όλους τους τόνους), ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ συγκέντρωσαν μαζί 38,75%, ποσοστό χαμηλότερο από το 40,79% της ΝΔ και επομένως δεν μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Τι υπαινίχτηκε ο Τσίπρας; Οτι με ενισχυμένη αναλογική το παιχνίδι θα ήταν καθαρά δικομματικό και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε ποσοστά από ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ. Υπήρχε περίπτωση να κερδίσει; Οι αριθμοί αποδεικνύουν πως όχι.
Το μόνο που αποδείχτηκε «στην πράξη» είναι πως τα αστικά κόμματα αναζητούν τρόπο για να κερδίσουν την εξουσία, πάντοτε με καλπονοθιευτικά εκλογικά συστήματα.
Ναι, η περιβόητη «απλή αναλογική» του ΣΥΡΙΖΑ, που εφαρμόστηκε την περασμένη Κυριακή, είναι κι αυτή ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα. Λιγότερο καλπονοθευτικό από την ενισχυμένη του Μητσοτάκη, αλλά καλπονοθευτικό.
Απλή αναλογική σημαίνει πως όλες οι ψήφοι μετράνε το ίδιο. Καμία δεν έχει μεγαλύτερο βάρος. Οταν, όμως, υπάρχει το κατώφλι εισόδου στη Βουλή (3% είναι στην Ελλάδα, σε άλλες χώρες είναι και ψηλότερο, όπως π.χ. στη Γερμανία που είναι 5%), δεν είναι όλες οι ψήφοι ίδιου βάρους. Οι ψήφοι των κομμάτων που δεν πιάνουν το 3% ληστεύονται και μοιράζονται στα άλλα κόμματα. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κομμάτων που έμειναν εκτός Βουλής τόσο μεγαλύτερη είναι η ληστεία.
Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής έμεινε εκτός Βουλής ένα σύνολο εκλογικών σχηματισμών που άθροισε 16,01% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων. Αυτά τα κόμματα, αν εφαρμοζόταν πραγματική απλή αναλογική θα έπαιρναν 49 έδρες! Δεν τις λες και λίγες…
Για να μην παραθέτουμε πίνακες με σωρεία υπολογισμών, αναφέρουμε ότι βάσει των 5.895.195 έγκυρων ψηφοδελτίων, το εκλογικό μέτρο θα ήταν 19.650 ψήφοι. Τα πέντε κόμματα που μπήκαν στη Βουλή θα έπαιρναν από την πρώτη κατανομή: ΝΔ 122 έδρες, ΣΥΡΙΖΑ 60, ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ 34, ΚΚΕ 21 και Βελόπουλος 13. Από 8 έδρες θα έπαιρναν ΝΙΚΗ και Κωνσταντοπούλου και 7 το ΜέΡΑ25. Από 2 έδρες θα έπαιρναν ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και Φαηλοτζήμεροι και από 1 έδρα κατά σειρά: ΕΝΩΝΩ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΚΙΝΗΜΑ 21, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κούβελας, Λεβέντης, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΞΑΝΑ.
Ετσι, από την πρώτη κατανομή θα μοιράζονταν 284 έδρες και θα έμπαιναν στη Βουλή 17 εκλογικοί σχηματισμοί (και όχι 5). Οι υπόλοιπες 16 έδρες θα διανέμονταν στη δεύτερη κατανομή και θα έπαιρναν από μία, ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη ή με το υπόλοιπο που μεταφέρθηκε από την πρώτη κατανομή, οι εξής σχηματισμοί (κατά σειρά): Φτωχοί, ΕΝΩΝΩ (2 έδρες σύνολο), Μέρα25 (8 έδρες σύνολο), ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ (2 έδρες σύνολο), ΚΙΝΗΜΑ 21, (2 έδρες σύνολο), ΕΑΝ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΟΛΜΑ, ΝΙΚΗ (9 έδρες σύνολο), ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ (3 έδρες σύνολο), ΚΚΕ (22 έδρες σύνολο), Κωνσταντοπούλου (9 έδρες σύνολο), ΚΚΕ(μ-λ), Σώρρας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2 έδρες σύνολο), ΚΟΤΕΣ.
Ετσι, από τη δεύτερη κατανομή θα έμπαιναν στη Βουλή άλλα εφτά κόμματα και συνολικά θα είχαμε Βουλή 24 κομμάτων.
Και μην μας πείτε ότι θα έμπαιναν στη Βουλή φασίστες, τυχοδιώκτες και σούργελα. Λίγους τέτοιους έχουν τα αστικά κόμματα στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες; Εδώ, όμως, δεν μιλάμε για την ποιότητα των κομμάτων, αλλά για την ισότητα της ψήφου. Η ισότητα της ψήφου, λοιπόν, θα έδινε αυτό το αποτέλεσμα.
Α, ναι, και κυβέρνηση θα μπορούσε να φτιάξει μια χαρά η ΝΔ, «αγοράζοντας» σούργελα και φασισταριά (πανεύκολο θα ήταν). Αλλά αυτό, επίσης, δεν ενδιαφέρει, όταν μιλάμε για την ισότητα της ψήφου.
Πρέπει, όμως, να σημειωθεί πως τα αστικά κόμματα έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να δίνουν συμμαχικές κυβερνητικές λύσεις, όταν υπάρχει πολυδιάσπαση της ψήφου. Με τη νόθα απλή αναλογική του ΠΑΣΟΚ (ο περιβόητος νόμος Κουτσόγιωργα) δεν προέκυπτε κυβέρνηση τον Νοέμβρη του 1989. ΝΔ (Μητσοτάκης) και Συνασπισμός (Φλωράκης-Κύρκος) συνεργάστηκαν εκλογικά με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο μόλις είχαν παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία του χρηματιζόμενου λαμόγιου! Ετσι προέκυψε η περιβόητη «οικουμενική κυβέρνηση» με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Ζολώτα. Η ιστορία επαναλήφθηκε σε διαφορετικό περιβάλλον το 2012 με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης), ενώ τον Γενάρη του 2015 είχαμε την κυβερνητική συνεργασία του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό μόρφωμα του Καμμένου και τον Ιούλη-Αύγουστο της ίδιας χρονιάς είχαμε την ψήφιση του τρίτου Μνημόνιου και των δύο πρώτων εφαρμοστικών πολυνομοσχεδίων του από ΣΥΡΙΖΑ (πλην 25 βουλευτών που δεν ψήφισαν), ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, ΠΟΤΑΜΙ.
Ας αφήσουν τα περί «κυβερνησιμότητας», λοιπόν. ‘Η, μάλλον, ας πάψουν να βαφτίζουν «απλή αναλογική» ένα καλπονοθευτικό σύστημα που άφησε εκτός Βουλής 19 εκλογικούς σχηματισμούς, που με απλή αναλογική θα έπαιρναν 49 βουλευτικές έδρες.
ΥΓ. Το 16,01% που έμεινε εκτός Βουλής, ελέω νόθας απλής αναλογικής, δεν είναι ποσοστό ρεκόρ. Το ρεκόρ εξακολουθούν να το έχουν οι εκλογές του Μάη του 2012, όταν –με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής- έμεινε εκτός Βουλής αθροιστικά το 19,02%. Το οποίο, στις δεύτερες εκλογές μετά από ένα μήνα (πάλι με ενισχυμένη αναλογική) συρρικνώθηκε στο 5,98%.
ΥΓ. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι κανείς δεν μιλά για τον καλπονοθευτικό χαρακτήρα αυτής της «απλής αναλογικής». Και καλά, τα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή (το ΚΚΕ έχουμε πρώτο-πρώτο κατά νου) θυσιάζουν τις αρχές στη μικροκομματική σκοπιμότητα, αφού παίρνουν αναλογικό μερίδιο από τη λεία. Τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής, όμως, γιατί έχουν συμβιβαστεί με τη ληστεία;