Στην αρχή είχαμε μια τουλάχιστον παράξενη δήλωση της Α. Παπαρήγα, σύμφωνα με την οποία «αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι ότι δεν πρέπει ο ελληνικός λαός να αποπροσανατολιστεί από τη χρησιμοποίηση που γίνεται στο σκάνδαλο (σ.σ. Siemens) για να περάσουν διάφορα πολιτικά σενάρια για την ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος». Κάθε φορά που ξεσπάει ένα σκάνδαλο, οι χειρισμοί που γίνονται οδηγούν σε αποπροσανατολισμό. Αλλωστε, χωρίς αποπροσανατολισμό δε γίνεται κουκούλωμα. Στον αποπροσανατολισμό δεν απαντάς γυρνώντας την πλάτη στο σκάνδαλο, αλλά βάζοντάς το στις σωστές διαστάσεις και χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του για την ανάπτυξη ζύμωσης ενάντια στο σύστημα και τους πολιτικούς του εκφραστές.
Από την άλλη, γιατί τόσο ενδιαφέρον για την ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος; Τι σε νοιάζει εσένα τι θα γίνει με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κι αν θα δημιουργηθεί τρίτο κόμμα; ‘Η μήπως φοβάσαι πως η ανασύνταξη δεν θα αφορά μόνο το δικομματισμό, αλλά και τις μικρότερες δυνάμεις; Κι αν φοβάσαι, όμως, γιατί κάνεις συσχετισμούς με το σκάνδαλο; Υπάρχει κάτι που να σε εμπλέκει σ’ αυτό;
Η δήλωση έγινε την περασμένη Δευτέρα. Την Τρίτη η Α. Παπαρήγα ήταν καλεσμένη του Χατζηνικολάου στο δελτίο ειδήσεων του Alter. Εκεί εξέφρασε την ανησυχία τους ότι τα κόμματα θα επιδιώξουν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους μόνο στο σκάνδαλο Siemens, όμως «άλλα πράγματα απασχολούν τους εργαζομένους. Και τα σκάνδαλα βεβαίως τους αγανακτούν, αλλά δεν είναι το μοναδικό θέμα. Ακρίβεια, ανεργία, μια σειρά τέτοια προβλήματα απασχολούν το λαό και νομίζω ότι στις εκλογές θα μπουν επί τάπητος τα πάντα».
Την Τετάρτη, πολιτικό σχόλιο του «Ριζοσπάστη» στηλίτευε εκείνους που γράφουν ότι θα περάσουμε «το καλοκαίρι της Siemens» και αποφαινόταν ότι «η σκανδαλολογία, πέρα από τις άλλες “επιμέρους” επιδιώξεις, εξυπηρετεί περίφημα και τον αποπροσανατολισμό του λαού».
Αυτό πια πάει πολύ. Ενα κόμμα που το 1989 πρωτοστατούσε στη σκανδαλολογία και που κατέστησε την «κάθαρση» κεντρικό πολιτικό αίτημα, μη διστάζοντας να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με το Μητσοτάκη, δε μπορεί τώρα να μας κάνει τέτοια μαθήματα. Είναι φανερό ότι προσπαθούν να υποβαθμίσουν το σκάνδαλο Siemens και το ερώτημα είναι γιατί. Η επίκληση του γνωστού «κολλήματος» της αντικαπιταλιστικής γενικολογίας δεν είναι πειστική. ‘Η εξοφλούν γραμμάτια προς την κυβέρνηση ή κάτι φοβούνται.
Την Πέμπτη, οι ίδιοι μας έδωσαν την απάντηση: κάτι φοβούνται. Κεντρικό πολιτικό άρθρο του «Ριζοσπάστη», με τίτλο «Επικίνδυνη κατασκευή ειδήσεων», αναγνώριζε το ΚΚΕ σε αναφορά της Χριστίνας Κοραή στο δελτίο της ΝΕΤ, σύμφωνα με την οποία υπάρχει και τρίτο κόμμα που εμπλέκεται στο σκάνδαλο Siemens, «ένα από τα δύο της αριστεράς». Γιατί, όμως, αναγνώρισαν το ΚΚΕ στην αόριστη αναφορά της κολλητής του Ρουσόπουλου; Δε θα μπορούσε να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Δε φοβήθηκαν το «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»; ‘Η μήπως κάτι ξέρουν και έτρεξαν να προλάβουν;
Και γιατί δεν προχώρησαν σε μια κατηγορηματική διάψευση, αλλά απάντησαν με κάτι που σηκώνει και δεύτερες ερμηνείες; «Σε κάθε περίπτωση το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, που ορισμένα “παπαγαλάκια” νομίζουν ότι μπορούν να το πιάνουν στο στόμα τους ρίχνοντας λάσπη, ούτε είχε, ούτε έχει, ούτε θα έχει ΠΟΤΕ σχέσεις με μίζες, με “Ζήμενς” και με τις απάτες που αποτελούν “κοινό μυστικό” στο σύστημά τους. Το ΚΚΕ ούτε με τους κατασκευαστές των C4i συναγελάζεται, ούτε φρεγάτες αγοράζει, ούτε “Πάτριοτ” παραγγέλνει. Το ΚΚΕ, αντίθετα, παλεύει για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής».
Τι ερμηνεία να δώσουμε σ’ αυτό το «σε κάθε περίπτωση»; Ποιες είναι οι… περιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν; Υπάρχει και περίπτωση «χορηγίας» από τη Siemens, η οποία όμως… δεν επηρέασε την πολιτική του κόμματος; Εμείς απλώς ρωτάμε και δεν ρωτάμε με προβοκατόρικη διάθεση. Οψόμεθα… (γιατί πολλά ακούγονται στους διαδρόμους).
