Το μεγάλο πλιάτσικο και το μεγάλο φαγοπότι

Το μεγάλο πλιάτσικο έγινε το 1999-2000. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σύρθηκαν τεχνηέντως («το χρηματιστήριο πάει κανόνι», δήλωνε τότε ο υπουργός Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπαντωνίου) στο «ναό» της Σοφοκλέους για ν’ ακουμπήσουν τις οικονομίες τους, οι οποίες άλλαξαν χέρια με τον πιο εύκολο τρόπο. Ποιοι τις ρούφηξαν; Οχι μόνο οι χρηματιστές (αυτοί έβγαλαν την παχυλή προμήθειά τους), αλλά κυρίως οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες, που έστηναν τα παιχνίδια με τις μετοχές (πούλα στην άνοδο – αγόρασε στην πτώση), με συνεργάτες τους τους χρηματιστές και υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης των «εκσυγχρονιστών», εξέχοντα μέλη της οποίας ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αρκετοί υπουργοί (κάποιοι άλλοι ήταν σε δεύτερους ρόλους και έχτιζαν τότε τις πολιτικές τους καριέρες, όπως οι δυο αστέρες του οικονομικού επιτελείου, Παπακωνσταντίνου και Σαχινίδης).

Το μεγάλο φαγοπότι έγινε με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Πάλι από το ΠΑΣΟΚ (οι δεξιοί μόνο μερικά κοκαλάκια στο τέλος πρόλαβαν να γλείψουν), που παρέδωσαν την κρατική οικονομία στα λαμόγια της ΔΟΕ, στους ντόπιους μεγαλοεργολάβους και λοιπούς καπιταλιστές και στις διάφορες Siemens. Πόσο κόστισε στα δημόσια οικονομικά αυτό το μεγάλο φαγοπότι; Ο μόνος που έμεινε να γράφει κάτι και να θυμίζει ότι λόγος γίνεται για 20 δισ. ευρώ είναι ο συνταξιούχος Φ. Συρίγος. Σ’ όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ βασιλεύει μούγκα. Λες και οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το… ένοχο μυστικό του έθνους, για το οποίο ουδείς πρέπει να μιλά. Ας μας πουν, όμως, τι ποσοστό του ελλείμματος και τι ποσοστό του χρέους αντιπροσωπεύει το μεγάλο φαγοπότι του 2004;