Γιατί έπρεπε να συναντηθεί ο Τσίπρας με τον Βενιζέλο; Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως η συνάντηση ζητήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ενημερωθεί ο Τσίπρας από τον Βενιζέλο, υπό την ιδιότητα του τελευταίου ως υπουργού Εξωτερικών, για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, για τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Ανεπίσημα γράφτηκαν πολλά και διάφορα που άπτονται του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, το οποίο ισχυροί καπιταλιστικοί κύκλοι, οι οποίοι εκφράζονται μέσα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, θέλουν να διαμορφώσουν σε μια βάση συναίνεσης.
Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπεροπτικά δήλωνε διά του Ν. Παππά ότι αν ο Σαμαράς καλούσε τον Τσίπρα σε συνάντηση, αυτός θα πήγαινε μόνο και μόνο για να του ζητήσει να παραιτηθεί και να γίνουν εκλογές, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει αυτή την αλαζονική στάση και ν’ αρχίσει τη φιλολογία περί εθνικής συνεννόησης. Στο πλαίσιο αυτής της κωλοτούμπας, άφησε κάποια στιγμή να διαρρεύσει ότι θα συναντιόταν με τον Σαμαρά, όχι όμως και με την παρουσία του Βενιζέλου. Μολονότι ήταν προφανές πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε ν’ αποφύγει την κατηγορία περί προσχώρησής του στην ιδέα μιας τρικομματικής συνάντησης με αποκλεισμό των υπόλοιπων κομμάτων, την κατηγορία ότι υπαναχωρεί από τη θέση που ο Τσίπρας εξέφρασε στον Παπούλια για σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, δέχτηκε επίθεση, γιατί οι κυρίαρχοι κύκλοι δε θέλουν ν’ αποκλειστεί το ΠΑΣΟΚ από τις πολιτικές διεργασίες κορυφής. Ετσι, προκειμένου να ισορροπήσουν τα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ εφηύρε τη συνάντηση Τσίπρα-Βενιζέλου υπό τη θεσμική ιδιότητα του δεύτερου και έμειναν όλοι ευχαριστημένοι.
Η συνάντηση κράτησε σχεδόν δύο ώρες και επισήμως και τα δύο μέρη ανακοίνωσαν ότι συζήτησαν μόνο τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, για τα οποία ο Βενιζέλος έκανε εξαντλητική ενημέρωση στον Τσίπρα. Ανεπισήμως, αναπτύχθηκε και πάλι η φιλολογία ότι δεν μπορεί να μη συζήτησαν πολιτικά ζητήματα. Εμείς δε θα μείνουμε σ’ αυτό, γιατί είναι πραγματικά άχαρο να προσπαθείς να κάνεις ανάλυση για ένα τέτοιο ζήτημα, επιστρατεύοντας συλλογισμούς επί συλλογισμών. Θα σταθούμε, όμως, σε μια διαρροή που έχει απείρως μεγαλύτερη σημασία από τα σενάρια για το τι συζήτησαν Τσίπρας-Βενιζέλος. Σε έκθεση της Bank of America – Merrill Lynch για τους πελάτες της, μετά το δείπνο που είχαν πρόσφατα στο λονδρέζικο City στελέχη της τράπεζας με τον Γ. Σταθάκη, αναφέρεται πως ο τελευταίος παραδέχτηκε ότι είναι πιθανός μετεκλογικά ένας συνασπισμός του ΣΥΡΙΖΑ με άλλα κόμματα, αναφέροντας συγκεκριμένα το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ!
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε οποιονδήποτε σχολιασμό (πόσο μάλλον διάψευση) αυτής της είδησης. Ούτε είναι τυχαίο ότι στη συνέντευξη που έδωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ ο Τσίπρας απέφυγε να σηκώσει τους τόνους κατά του ΠΑΣΟΚ. Οπότε, αν πάρουμε υπόψη τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι Τσίπρας και Βενιζέλος δεν περιορίστηκαν μόνο σε συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά.
Μένοντας σ’ αυτά που ανακοινώθηκαν επίσημα, για τον Τσίπρα ήταν μια ευκαιρία να αποσείσει τις κατηγορίες που ακούγονται από τους υστερικούς της Δεξιάς για τις θέσεις του στην εξωτερική πολιτική και να διακηρύξει την πλήρη συναίνεσή του. «Ξέρετε από θέσεις αρχής πάντοτε εκτιμούμε ότι τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής αντιπαράθεσης» ήταν η πρώτη φράση ουσίας στη δήλωση που έκανε ο Τσίπρας βγαίνοντας από τη συνάντηση με τον Βενιζέλο. Μέσα σε λίγες λέξεις έκλεισε τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, παρά τις κορόνες που από καιρού εις καιρόν εκστομίζουν στελέχη του.
Ποια είναι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής; Είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ, η υποταγή στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, η συμμετοχή σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς όπου το απαιτούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, η συμμετοχή σε άξονες με ματοβαμμένα καθεστώτα όπως το ισραηλινό και το αιγυπτιακό κτλ. Σε όλα αυτά διακήρυξε τη συναίνεσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ένας ακόμη διαχειριστής των αστικών συμφερόντων.