Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, η οποία -μετά από ένα μικρό διάλειμμα μερικών μηνών, κατά τους οποίους λειτουργούσε ως γέφυρα διέλευσης προς την Ευρώπη- έχει μετατραπεί και πάλι σε μια τεράστια φυλακή για τον προσφυγικό κόσμο. Δεσμοφύλακας και χωροφύλακας της Ευρώπης-φρούριο, αυτό είναι το ελληνικό κράτος. Με τη βούλα εκείνων που πριν γίνουν κυβέρνηση φώναζαν «ανοιχτά σύνορα».
Δεν υπάρχει καμιά διαφορά στην πολιτική της σημερινής συγκυβέρνησης απ' αυτή των προκατόχων της. Ο Μουζάλας και ο Τόσκας δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που έκαναν ο Δένδιας, ο Χρυσοχοΐδης, ο Κικίλιας, ο Βαρβιτσιώτης. Κάνουν μάλιστα και βήματα παραπέρα, αφού -στο πλαίσιο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας- θα απελαύνουν ακόμα και σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία και όχι μόνο «παράτυπους» μετανάστες!
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που δεν άλλαξαν χαρακτήρα επειδή ονομάστηκαν «hot spot», πρόσφυγες και μετανάστες, εγκλωβισμένοι εκεί επί μήνες, εξεγείρονται. Οι φασίστες αισθάνονται και πάλι «βασιλιάδες», ποντάροντας στην ξενοφοβία που σαν δηλητήριο αναπτύσσεται ανάμεσα στις τοπικές κοινωνίες και καθώς αναμιγνύεται με δεισιδαιμονίες, φήμες, προπαγάνδα, θρησκευτικό φανατισμό, κοινωνικό συντηρητισμό, μετατρέπεται σε ρατσισμό.
Από την άλλη, έχουμε τον κοσμοπολίτικο ανθρωπισμό ενός κομματιού της διανόησης, αποκομμένου από την κοινωνική πραγματικότητα, και των διάφορων ΜΚΟ, ντόπιων και ξένων, που βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν γερό «μεροκάματο», καθώς είναι αυτές που διαχειρίζονται τα πενιχρά κονδύλια που δίνει στη φυλακή της η ΕΕ, για στέγαση, σίτιση και ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών των προσφύγων.
Φυσικά, το επίπεδο περίθαλψης των προσφύγων είναι άθλιο απ' όλες τις απόψεις. Οπως συμβαίνει πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις, κουμάντο δεν κάνει ο Ξένιος Ζευς αλλά ο Κερδώος Ερμής. Το βασικό πρόβλημα των προσφύγων, όμως, δεν είναι το άθλιο επίπεδο περίθαλψής τους, που μάλιστα γίνεται στο όνομα του ανθρωπισμού, αλλά ο εγκλωβισμός τους στην Ελλάδα, που γίνεται γι' αυτούς φυλακή χωρίς ελπίδα, χειρότερη από τη φυλακή που αποτελούσε για τις προηγούμενες γενιές μεταναστών που εγκλωβίστηκαν εδώ παρά τη θέλησή τους.
Είναι τα «πολυπολιτισμικά» δόγματα του αστικού κοσμοπολιτισμού, ο ανθρωπισμός των ΜΚΟ και η φιλανθρωπική διάθεση του «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες» εργαλεία για να χτυπηθούν η κρατική κατασταλτική πολιτική, από τη μια, και ο αναπτυσσόμενος κοινωνικός ρατσισμός, από την άλλη; Η δική μας απάντηση είναι όχι. Θεωρούμε πως μόνο η αλληλεγγύη που οικοδομείται σε ταξική-διεθνιστική βάση μπορεί να μετατραπεί σε όπλο για την αντιμετώπιση αυτής της δύσκολης κατάστασης. Αν οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν αρχίσουν να διατυπώνουν αιτήματα και ν' αγωνίζονται γι' αυτά, αν στη βάση αυτών των αιτημάτων δεν υπάρξει ένα κίνημα οικοδομημένο με τις αρχές της αλληλεγγύης και όχι της φιλανθρωπίας, το παιχνίδι θα το κερδίσουν οι φασίστες.
