«Δεν θα ήταν σωστό να δημιουργήσει αισιοδοξία, αλλά πρέπει να δημιουργήσει ελπίδα. Είναι μία σημαντική και ιστορική στιγμή δεδομένου ότι από το 1990 και μετά ο χώρος της αριστεράς διέρχεται μίας διαδικασίας πολύ μεγάλης έντασης και σύγκρουσης. Υπήρξε χτες μία κοινή έκκληση. Μία σημαντική εξέλιξη», είπε ο Τσίπρας για το κοινό κείμενο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25 ενάντια στην κυβερνητική απαγόρευση των πορειών για το Πολυτεχνείο.
Η «Αυγή» πάντως, φρόντισε να αφαιρέσει την πρώτη πρόταση από τη δήλωση Τσίπρα, διότι η ίδια με την προπαγάνδα καλλιεργούσε αισιοδοξία.
Ο Τσίπρας, όταν ρωτήθηκε αν βλέπει ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο δυνάμεων με μία πιο σταθερή συγκρότηση, κράτησε πισινή πιο φανερά: «Θεωρώ απαραίτητο να υπάρξει ένα μέτωπο δημοκρατικών δυνάμεων, αλλά από εκεί και πέρα πιστεύω ότι δεν είναι τόσο εύκολο να δημιουργηθεί, είναι υπαρκτές οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Νομίζω ότι και μόνο ότι υπήρξε αυτή η πρώτη συνάντηση και σύγκλιση πάνω στο αυτονόητο των δημοκρατικών δικαιωμάτων αποτελεί μία θετική παρακαταθήκη για το μέλλον».
Ο Τσίπρας ξέρει ότι ο Περισσός δεν έχει τάσεις εκλογικής αυτοκτονίας. Αν προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ –λόγω διαφοράς μεγέθους- θα «ξεψειρίσει» τμήμα της εκλογικής πελατείας του Περισσού, όπως έκανε το 2015 (μολονότι τότε δεν υπήρχε προσέγγιση). Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι η συνεργασία να ήταν «στιγμιαία». Αλλωστε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε ρυμούλκησε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Περισσό. Η πρωτοβουλία ήταν του Περισσού (ο Κουτσούμπας τηλεφώνησε και στη Γεννηματά, η οποία αρνήθηκε να συμμετάσχει το ΚΙΝΑΛ) και ο ΣΥΡΙΖΑ πρτοσχώρησε σ’ αυτή, γιατί τον βολεύει η φιλοτέχνηση της εικόνας του «μετώπου της αριστεράς απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό».
Παφίλης, Γεροβασίλη και Σακοράφα (μαζί με τον Τριανταφύλλου του ΣΦΕΑ) επισκέφτηκαν και την πρόεδρο της Δημοκρατίας (προηγουμένως είχαν επισκεφτεί τον Τασούλα και τον Γεραπετρίτη), η οποία φωτογραφίστηκε μαζί τους (κάμερες για δηλώσεις δεν μπήκαν στο Προεδρικό) και τέλος.
Περιττεύει να πούμε ότι οι αντιπολιτευτικές καντρίλιες των αστικών κομμάτων, στη Βουλή και έξω απ’ αυτήν, δεν έχουν την παραμικρή επικάλυψη με τις ανάγκες της εργατικής, της νεολαιίστικης και της λαϊκής πάλης.
