Ο Αλί Μπαμπατζάν έφυγε, ο Μάθιου Νίμιτς ήρθε. Στο ενδιάμεσο συνήλθε το ΚΥΣΕΑ και αποφάσισε να στείλει 12 «εκπαιδευτές» στο Αφγανιστάν και ένα C-130 με τρεις αξιωματικούς στο Τσαντ (για την «κρίση του Σουδάν»), ενώ με μια ιστορική απόφαση ενέκρινε την αγορά 450 ρωσικών αρμάτων μάχης, συνολικού κόστους 1 δισ. ευρώ (η αγορά έχει ορίζοντα 15ετίας).
Σταθερά δεμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστών η κυβέρνηση Καραμανλή (όπως και οι προκάτοχοί της) προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα στρατηγικά συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού με παραχωρήσεις προς όλες τις πλευρές, ανάλογα με την πίεση που δέχεται.
Οι Αμερικανοί πιέζουν εδώ και καιρό για αναβάθμιση της ελληνικής στρατιωτικής συμμετοχής στα πολεμικά σώματα που έχουν διασπείρει σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Πριν, λοιπόν, η Ντορούλα αναχωρήσει για τη σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ (Βρυξέλλες, χθες και προχθές) και προκειμένου να μπορεί να παζαρέψει κάποια πράγματα, ο Καραμανλής αποφάσισε να ικανοποιήσει μερικά από τα αμερικάνικα αιτήματα. Το Ιράκ κάνει «τζιζ» για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, οπότε αποφασίστηκε ενίσχυση στο Αφγανιστάν και συμμετοχή στο «Africa corp» του ΝΑΤΟ. Οι 12 αξιωματικοί που στέλνονται στο Αφγανιστάν είναι μάχιμοι, οπότε δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για τη γνωστή δημαγωγία περί «ειρηνικής δύναμης ανοικοδόμησης». Ευχόμαστε σύντομα να βγουν σε μάχες με τους Ταλιμπάν, ώστε να υποδεχτεί και το ελληνικό κράτος τα πρώτα φέρετρα.
Τα ρωσικά άρματα μάχης είναι το δώρο που θα κρατάει ο Καραμανλής στη Μόσχα, όπου στις 17 του μήνα θα τον υποδεχτεί ο πανίσχυρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι Ρώσοι το έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό: θέλετε να σας έχουμε υπόψη στους σχεδιασμούς μας για τους αγωγούς φυσικού αερίου; Αγοράστε όπλα, διότι και τα δικά μας είναι εξαιρετικά. Θα στραβομουτσουνιάσουν, βέβαια, οι Αμερικάνοι, αλλά αυτοί θα πάρουν νέα παραγγελία για τα καινούργια F-16 (να ‘χουμε στοκ, βρε αδερφέ, για να φτιάχνουν φωλιές τα χταπόδια του Αιγαίου). Θα στραβομουτσουνιάσουν και οι Γερμανοί (είχαν το μονοπώλιο στα τανκς με τα «Λέοπαρντ»), αλλά θα πάρουν κι αυτοί το μερίδιό τους και θα ησυχάσουν. Κάτι πρέπει να πάρει και ο Πούτιν. Στην ίδια συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ αποφασίστηκε (οποία σύμπτωσις!) η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος των τέως κυπριακών πυραύλων S-300 (ρωσικής κατασκευής), που εντάσσονται επίσημα πλέον στο ελληνικό οπλοστάσιο, ενώ η Κύπρος σε αντάλλαγμα παίρνει κάποια αυτοκινούμενα πυροβόλα και έξι κομμάτια TORM1 (θυμόσαστε ασφαλώς: είναι η γνωστή αμαρτωλή προμήθεια του ΠΑΣΟΚ, τις σκανδαλώδεις πλευρές της οποίας υποτίθεται ότι έψαχνε η ΝΔ, αλλά μόλις μισόκλεισε τα μάτια ο Πούτιν, σημάδι ότι δεν γουστάριζε σκανδαλολογία γύρω από τα ρωσικά οπλικά συστήματα, διατάχτηκε ο Τραγάκης να κάνει το φάκελο κομματάκια και να τον καταπιεί αμάσητο).
Ηρθε και ο Μάθιου Νίμιτς, υποτιθέμενος διαπραγματευτής του ΟΗΕ για την ελληνομακεδονική διαφορά σε σχέση με το όνομα της FYROM, που σ’ όλο τον κόσμο την αποκαλούν Μακεδονία κι εδώ την αποκαλούμε με τ’ όνομα της πρωτεύουσάς της. Κι έκανε την εξής δήλωση: «Ολες οι εξελίξεις στην περιοχή, όπως αυτές που αφορούν το μέλλον του Κοσόβου και τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, οδηγούν στην επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διευθέτηση της εκκρεμότητας και με τη FYROM».
Τι δουλειά έχει η ελληνομακεδονική διαφορά για το όνομα με το Κόσοβο; ‘Η αλλιώς: τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Οι Αμερικανοί (εκπρόσωπος των οποίων και όχι του ΟΗΕ είναι κατ’ ουσίαν ο Νίμιτς) χρησιμοποιούν την ελληνομακεδονική διαφορά (αυτή τη γελοιότητα του αυτοπαγιδευμένου ελληνικού εθνικισμού) ως εργαλείο για τη γενικότερη βαλκανική τους πολιτική. Τελευταία έχουν χαλαρώσει την πίεσή τους στην Ελλάδα και έχουν αυξήσει την πίεσή τους στη Μακεδονία, ζητώντας ως αντάλλαγμα σύμπλευση της ελληνικής κυβέρνησης με το αμερικάνικο σχέδιο ανεξαρτητοποίησης του προτεκτοράτου του Κοσσυφοπέδιου. Αυτό, όμως, έρχεται σε αντίθεση και με τις παραδοσιακά καλές ελληνοσερβικές σχέσεις και με τη ρωσική πολιτική στα Βαλκάνια. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό και δε νομίζουμε ότι θα βρεθεί λύση στο νέο γύρο διαπραγματεύσεων που ανήγγειλε για το Γενάρη ο Νίμιτς. Γιατί πίσω από το καραγκιοζιλίκι του ονόματος κρύβεται πλέον το παιχνίδι του ελέγχου των δρόμων των καυσίμων.
