Μέσα στον ορυμαγδό της προπαγάνδας και των αλληλοκατηγοριών ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τη δήλωση του Μ. Γλέζου περί «αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού», στον οποίο θα προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για ν’ αντιμετωπίσει προβλήματα δανεισμού από την ΕΕ και το ΔΝΤ, πέρασε στο ντούκου μια άλλη δήλωση του βετεράνου στελέχους του εγχώριου οπορτουνισμού, πολύ πιο σημαντική από την παπάρα περί «αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού». Ο Γλέζος άφησε ανοιχτό (τι ανοιχτό, ορθάνοιχτο) το παράθυρο για μελλοντική κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτοδύναμος. Αλλά και αυτοδύναμος να είναι, πάλι θα ζητήσει συμμαχίες. Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε μόνοι μας και κυρίως δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε χωρίς τον λαό» δήλωσε ο Γλέζος στην ίδια συνέντευξη («Ελευθεροτυπία»), συμπληρώνοντας ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος, «τότε θα πάρουμε την εντολή και θα ζητήσουμε από τα κόμματα να συνεργαστούν μαζί μας, πάνω σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα απαλλαγής από τα μνημόνια και τις συνέπειές τους». Οταν ρωτήθηκε ποια είναι τα κόμματα με τα οποία θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε: «Ολα βέβαια. Εκτός της Χρυσής Αυγής». Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είπε: «Εάν μετανιώσουν, εάν αλλάξουν στάση, και θελήσουν να βοηθήσουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, γιατί όχι;».
«Και στο βάθος μεγάλος συνασπισμός» γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Κ». Ο Γλέζος το επιβεβαιώνει, με την πονηριά του πολιτικού που έχει μακρά θητεία στους εξουσιαστικούς θώκους του αστικού κοινοβουλευτισμού. Τα υπόλοιπα, τα περί «μετάνοιας» και «αλλαγής στάσης» είναι η σάλτσα που μπαίνει πάντοτε σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς έκανε γαργάρα τα «Ζάππεια» και μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Ακόμη λιγότερος καιρός πέρασε από τότε που ο ακόμη πιο «αντιμνημονιακός» Κουβέλης μπήκε στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, χωρίς να χρειάζονται οι βουλευτικές ψήφοι της ΔΗΜΑΡ για τη δεδηλωμένη (αρκούσαν οι ψήφοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ).
Ας θυμηθούμε, επίσης, εκείνη την περιβόητη «προγραμματική συμφωνία» των τριών κομμάτων, τον Ιούνη του 2012, που την πέταξαν σε κάποιο συρτάρι και την έφαγαν οι ποντικοί.
Ολες αυτές οι «ντούρες» διακηρύξεις είναι για πριν τις εκλογές. Αμα γίνουν οι εκλογές και δεν δώσουν βιώσιμη λύση ή δεν δώσουν καθόλου λύσεις, τότε οι «όροι» θα πάνε στη μπάντα και θα πρυτανεύσει η αντιμετώπιση της «ακυβερνησίας», επειδή αυτό επιτάσσει «το συμφέρον της χώρας». Με το νέο δικομματισμό που έχει διαμορφωθεί (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ), αλλά σε εκλογικά επίπεδα πολύ χαμηλά σε σχέση με αυτά του παλιού δικομματισμού και με κάμποσα μικρότερα κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Περισσός, Καμμένος, ενδεχομένως ΔΗΜΑΡ, νεοναζί) είναι πιθανό κανένα από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα να μη μπορεί να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση με κάποια από τα μικρότερα, οπότε ο «μεγάλος συνασπισμός» θα καταστεί αναπόφευκτος. Αυτό ακριβώς είπε ο Γλέζος και σ’ αυτή την κατεύθυνση δουλεύουν εδώ και καιρό κορυφαίοι παράγοντες της αστικής τάξης, όπως ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του ΣΕΒ Δασκαλόπουλος και ορισμένοι μιντιάρχες. Τώρα, όμως, έχουμε προεκλογική περίοδο και αυτές οι διεργασίες αναστέλλονται σε ό,τι αφορά τη δημόσια σφαίρα. Πάντα, όμως, δουλεύει το παρασκήνιο.
