Η ΜΙΑ μετά την άλλη βάζουν λουκέτο οι επιχειρήσεις. Τα «Σωληνουργεία» του Στασινόπουλου, τα «Κλωστήρια Πρεβέζης» του Αργυρού, τα «Κλωστήρια Ναούσης» του Λαναρά. Δεν βγαίνουν -λέει- οι επιχειρήσεις, λόγω υψηλού κόστους εργασίας. Οι καπιταλιστές, πάντως, βγαίνουν. Και πολύ καλά, μάλιστα. Και προκαλούν, σε βαθμό που να αναγκάζεται ακόμα και ο Παναγιωτόπουλος να μιλάει για «ομηρία εργαζομένων» (άλλο θέμα το ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα, όπως δεν έκαναν τίποτα και οι προκάτοχοί του).
νόμο; Οχι βέβαια. Πήγαν στις τσέπες των βιομήχανων, που τα επένδυσαν εκεί που προσδοκούσαν μεγαλύτερο κέρδος. Οχι πάντως στις επιχειρήσεις των λεγόμενων προβληματικών κλάδων. Προτίμησαν να τα βάλουν σ’ ένα μεγάλο «χετζ φαντ» και να τζογάρουν στα διεθνή χρηματιστήρια ή να στήσουν μια επιχείρηση στη Βουλγαρία, αφού στο μεταξύ αγόρασαν καινούργιο κότερο και επεξέτειναν τη βιλάρα τους.
Τους έλεγξε κανείς; Κανείς και ποτέ. Ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση ούτε η σημερινή. Ακόμα και τώρα, που κάμποσοι από δαύτους βάζουν λουκέτο στις επιχειρήσεις, τις οποίες υποτίθεται ότι θα εκσυγχρόνιζαν με τις αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου, κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν μιλάει για έλεγχο.
