Δεν ξέρουμε αν ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης Γ. Δραγασάκης απείλησε με παραίτηση, όπως γράφτηκε στον Τύπο, ούτε δίνουμε καμιά βάση στην οργισμένη ανακοίνωση που εξέδωσε για να καταγγείλει «μυθοπλαστικής υφής δημοσιεύματα» (αυτό ήταν πολιτικά επιβεβλημένο, από τη στιγμή που παρέμεινε στην κυβέρνηση και κυκλοφορούσαν φήμες). Είμαστε όμως σίγουροι πως ο Δραγασάκης δεν αισθάνθηκε καθόλου καλά όταν πληροφορήθηκε πως, την ώρα που αυτός, συνοδευόμενος από τον Τσακαλώτο, δρασκελούσε την πολυτελή είσοδο του γυάλινου πύργου της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, προκειμένου να συναντηθεί με τον Ντράγκι και να διαπραγματευθεί συγκεκριμένα αιτήματα της κυβέρνησής του (χαλάρωση της στέρησης ρευστότητας), στην Αθήνα δινόταν στη δημοσιότητα το γνωστό non paper που προεξοφλούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία, γιατί οι «θεσμοί» έχουν γίνει «κώλος» μεταξύ τους και οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ μαλλιοτραβιούνται μ’ αυτούς της Κομισιόν.
Οταν το Μαξίμου προεξοφλούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία, τότε τι πήγε να διαπραγματευθεί με τον Ντράγκι ο Δραγασάκης; Η θέση της ΕΚΤ, όπως κατ’ επανάληψη την έχει εκφράσει ο Ντράγκι (και όπως είναι αποτυπωμένη και στη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη), είναι σαφής: πρώτα συμφωνία, μετά λεφτά. Επομένως, το συγκεκριμένο non paper, που ασφαλώς συζητήθηκε στη συνάντηση Δραγασάκη-Ντράγκι, γιατί η ενημέρωση στα κέντρα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού είναι αστραπιαία (έχουν ανθρώπους σε κάθε πρωτεύουσα), είτε λειτουργούσε σαμποταριστικά στη συνάντηση, είτε είχε καθαρά εσωτερική στόχευση, πράγμα που ο Δραγασάκης ανέλαβε να εξηγήσει στον Ντράγκι («λέμε και καμιά μακακία για να κοροϊδεύουμε το λαουτζίκο»).
Η μόνη λογική απάντηση είναι η δεύτερη. Και πάλι, όμως, ο Δραγασάκης δεν μπορεί να μην είχε πρόβλημα με το Μαξίμου. Αν το non paper εκδιδόταν μετά τη συνάντησή του με τον Ντράγκι, θα είχε κάποιο νόημα, αφού θα περιλάμβανε και την άρνηση του Ντράγκι να χαλαρώσει τον αποκλεισμό. Ομως, εκδόθηκε πριν τη συνάντηση και εκ των πραγμάτων παρουσίαζε τον Δραγασάκη να πηγαίνει σε μια συνάντηση άνευ αντικειμένου.
Εμείς πιστεύουμε ότι ο Δραγασάκης εξήγησε στον Ντράγκι τον χαρακτήρα εσωτερικής κατανάλωσης που είχε το non paper του Μαξίμου και ότι διαπραγματεύθηκε μαζί του επί της ουσίας. Του μετέφερε, δηλαδή, τις νέες θέσεις που η κυβέρνηση ήταν έτοιμη να υιοθετήσει, για να είναι ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης εκ των προτέρων ενημερωμένος για όσα θα ανακοινωνόταν την επομένη από τον ίδιο τον Τσίπρα στην κοινή ανακοίνωση με τον Γιούνκερ. Εκείνο που προφανώς ζήτησε ο Δραγασάκης από τον Ντράγκι ήταν πρώτο να μη μεγαλώσει το «κούρεμα» στα ομόλογα-εγγυήσεις που καταθέτουν στην ΕΚΤ οι ελληνικές τράπεζες για να αντλήσουν ρευστότητα και δεύτερο να συναινέσει σε αύξηση του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων, στο βαθμό που το Eurogroup της 11ης Μάη διαπιστώσει πρόοδο στη διαπραγμάτευση. Περισσότερο προσπάθησε να διερευνήσει αν αυτό που είχε δηλώσει πριν από λίγες μέρες ο Μπενουά Κερέ, βέλγος τραπεζίτης, μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ, ότι μπορεί να υπάρξει και τμηματική χαλάρωση του αποκλεισμού, εφόσον διαπιστωθεί πρόοδος στη διαπραγμάτευση από το Eurogroup, είναι και θέση του Ντράγκι και όχι μια κουβέντα που πέταξε κάποια στιγμή ο Βέλγος και την πήρε ο άνεμος.
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς απάντησε ο Ντράγκι στον Δραγασάκη. Το πιθανότερο είναι να του επανέλαβε ότι αυτός στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί ως εντολοδόχος του Eurogroup και επομένως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πρώτα να τα βρει με το Eurogroup και μετά να περιμένει μια μικρή έστω χαλάρωση από την ΕΚΤ. Αλλωστε, στην κοινή δήλωση Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ, που εκδόθηκε την επόμενη μέρα, μετά την κοινή δήλωση Τσίπρα-Γιούνκερ, δεν υπάρχει υπαινιγμός περί χαλάρωσης από την ΕΚΤ και παροχής ρευστότητας. Ενα θετικό κλίμα αποτυπώνεται μόνο («Και οι τρεις θεσμοί εργάζονται σκληρά ώστε να επιτευχθεί συγκεκριμένη πρόοδος στις 11 Μαΐου»), δείγμα του ότι τα λουριά θα παραμείνουν σφιγμένα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Οσο για τη συριζαίικη προπαγάνδα, ότι δήθεν ο Ντράγκι χαλάρωσε τη θηλιά, αυξάνοντας την επομένη τον ELA της ΤτΕ, ν’ αφήσουν τα σάπια. Ολον αυτόν τον καιρό η ΕΚΤ φροντίζει ώστε η ΤτΕ να έχει ρευστότητα για να καλύπτει τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες βλέπουν τις καταθέσεις τους να μειώνονται, λόγω του ότι η κυβέρνηση αποσύρει τις καταθέσεις φορέων του Δημοσίου, προκειμένου να τις κάνει repos για να πληρώσει τις δόσεις προς το ΔΝΤ. Δεδομένου ότι την Τρίτη πληρώθηκαν 200 εκατ. τόκοι προς το ΔΝΤ, ενώ στις 12 Φλεβάρη θα πληρωθεί η «βαρβάτη» χρεολυτική δόση των 769 εκατ. ευρώ, πάλι προς το ΔΝΤ, λεφτά που θα εξασφαλιστούν πάλι από τα αποθεματικά δημόσιων φορέων (ασφαλιστικών ταμείων κτλ.), η ΕΚΤ έπρεπε να αυξήσει τον ELA της ΤτΕ, ώστε να καλυφθεί το μεγάλο ποσό που θα τραβηχτεί από τις τράπεζες για να πληρωθεί το ΔΝΤ. Ηταν δεδομένο ότι θα αυξηθεί ο ΕLA και δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα χαλάρωσης.
