Οι απόψεις των εθνικών εισαγγελέων των τηλεπαραθύρων, που διψούν μονίμως για αίμα και εγκαλούν τους φύλακες του Κορυδαλλού επειδή δεν άνοιξαν πυρ ενάντια στο ελικόπτερο που οδηγούσε εκτός φυλακής τον Β. Παλαιοκώστα και τον Α. Ριζάι, δεν μας εξέπληξαν. Στο κάτω-κάτω, ουδείς είναι υποχρεωμένος να παίρνει στα σοβαρά τις υλακές του κάθε καραγκιόζη, του κάθε φασιστοειδούς. Οταν, όμως, ακούς τον υπουργό Δικαιοσύνης Α. Παπαληγούρα, που δεν είναι δα και ο πιο φανατικός δεξιός στην κυβέρνηση Καραμανλή, να δηλώνει ότι οι φύλακες έπρεπε να κάνουν χρήση των όπλων τους, το πράγμα αλλάζει και γίνεται σοβαρό. Πολύ σοβαρό.
Είναι τέτοια η ανατριχίλα που προκαλεί η δήλωση Παπαληγούρα, που παραλίγο να μας γίνουν συμπαθείς οι συνδικαλιστές των ανθρωποφυλάκων, οι οποίοι δεν περιορίστηκαν απλώς να θυμίσουν πως το νομικό πλαίσιο (άρθρο 50 του νόμου 2721/1999) απαγορεύει τη χρήση όπλων, εκτός αν έχει ασκηθεί βία από κρατούμενο κατά φύλακα ή κατά τρίτου, αλλά αναφέρθηκαν και στις πραγματικές συνθήκες. Οτι δηλαδή, αν άνοιγαν πυρ θα έθεταν σε κίνδυνο όχι μόνο της ζωές των δραπετών, αλλά και ζωές άλλων. Ζωές κρατούμενων που ήταν εκείνη τη στιγμή στο προαύλιο ή ζωές περιοίκων και περαστικών. Νομικοί και εγκληματολόγοι θύμισαν, επίσης, ότι το αδίκημα της δραπέτευσης τιμωρείται με φυλάκιση το πολύ μέχρι ένα χρόνο. Πώς, λοιπόν, εγκαλούνται οι φύλακες που δεν το τιμώρησαν ακόμα και με θάνατο;
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο πώς ο Παπαληγούρας εκστόμισε αυτά τα λόγια, χωρίς να σκεφτεί καν ότι θα μπορούσαν οι σφαίρες να πάρουν τον πιλότο, που δεν έφταιγε σε τίποτα και συμμετείχε παρά τη θέλησή του στη δραπέτευση, ή θα μπορούσαν να ρίξουν το ελικόπτερο πάνω σε μια ταράτσα ή σ’ ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, προκαλώντας ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές από την έκρηξη που αναπόφευκτα θα προκαλούνταν. Αυτά μάλλον σκέφτηκε την επαύριο ο Πολύδωρας και δήλωσε ότι ο ίδιος δε θα πυροβολούσε. Ο Παπαληγούρας, όμως, πελιδνός και πανικόβλητος από τα χτυπήματα των τηλεεισαγγελέων, έντρομος μπροστά στο ενδεχόμενο να τερματιστεί άδοξα η θητεία του στην κυβέρνηση Καραμανλή, όπως ζητούσε η αντιπολίτευση και ο Τύπος της, διολίσθησε σε μια λογική καθαρά φασιστική, που μόνο στις ΗΠΑ τη συναντά κανείς.
«Η απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού καταδεικνύει ότι το οργανωμένο έγκλημα, μετερχόμενο όλα τα σύγχρονα μέσα, είναι πιο αδίστακτο και επικίνδυνο από ποτέ», ήταν τα πρώτα λόγια που είπε στους διαπιστευμένους στο υπουργείο Δικαιοσύνης συντάκτες ο Παπαληγούρας. Οι αδελφοί Παλαιοκώστα έχουν ανοίξει τους δικούς τους λογαριασμούς με το αστικό κράτος, χωρίς μέχρι στιγμής να χύσουν σταγόνα αίμα, μολονότι σε αρκετές περιπτώσεις θα μπορούσαν να «ξαπλώσουν» αστυνομικούς. Φαίνεται πως αυτό είναι επιλογή τους. Η ίδια η απόδραση ήταν αναίμακτη. Κανένα δεν έβαλε σε κίνδυνο. Αντίθετα, ο υπουργός Δικαιοσύνης ζήτησε να στηθεί ένα μακελειό, με άγνωστες συνέπειες (γιατί, βέβαια, τα πυρά θα ανταποδίδονταν). Ποιοι, λοιπόν, είναι πιο αδίστακτοι και επικίνδυνοι; Εκείνοι που προσπαθούν να αποφύγουν το άσκοπο αίμα ή εκείνοι που δείχνουν διψασμένοι για αίμα;
Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα αυτών που οργάνωσαν την κινηματογραφικού τύπου απόδραση; Το ότι ξεφτίλισαν το αστικό κράτος. Ολα τα άλλα τιμωρούνται από τον Ποινικό Κώδικα, αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο (αδιάφορο αν μαζί με το δικό τους θάνατο θα προκαλούνταν και παράπλευρες απώλειες).
