Στην παγίδα που προσπάθησε να στήσει για το ΠΑΣΟΚ πιάστηκε η ΝΔ. «Σήκωσε» το θέμα των ποινικών ευθυνών των Παπακωνσταντίνου-Παπανδρέου, εκτιμώντας ότι θα μπορέσει να αποκομίσει πολιτική υπεραξία προεκλογικά και μετά άφησε τους Πασόκους μόνους τους στην Εξεταστική Επιτροπή, να μαγειρεύουν τα πράγματα κατά το συμφέρον τους. Ετσι, η Εξεταστική γίνεται κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να φορτώσει όλη την ευθύνη στη ΝΔ.
Τελευταίο επεισόδιο στο σχετικό σίριαλ ήταν οι επιστολές του τέως κομισάριου Οικονομικών Χ. Αλμούνια και του επικεφαλής της Eurostat Β. Ραντερμάχερ. Σοσιαλδημοκράτης ο Αλμούνια είχε κάθε λόγο να κάνει πλάτες στο ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και δεν περιορίστηκε μόνο στην αποκάλυψη ότι η ΝΔ γνώριζε προεκλογικά ότι το έλλειμμα του 2009 θα ξεπεράσει το 10%, αλλά και αποδίδει εύσημα στον Παπακωνσταντίνου. «Υπάρχουν αποδείξεις», γράφει στην επιστολή του, «ότι ο υπουργός Οικονομικών αντελήφθη γρήγορα το μεγάλο ενδεχόμενο να μην επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι έως τα τέλη του έτους. Ο κ. Παπακωνσταντίνου μου έστειλε επιστολή (στις 30 Οκτωβρίου 2009), στην οποία περιέγραφε τα μέτρα που είχαν ληφθεί σύμφωνα με τη σύσταση του Συμβουλίου του Απριλίου». Πιο προσεκτικός ο Ραντερμάχερ δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να υπερασπιστεί την υπηρεσία του, κάνοντας λόγο για προβλήματα που εντοπίστηκαν στα ελληνικά στατιστικά δεδομένα από το 2009 μέχρι το 2010 (περίοδος Κοντοπυράκη) και για αντικειμενική αποτίμηση στη συνέχεια.
Ετσι, Παπακωνσταντίνου και ΠΑΣΟΚ μπορούν και δημαγωγούν, ενώ ο αρχιμάγειρας Πρωτόπαπας είναι έτοιμος να εκδώσει πλήρως απαλλακτικό πόρισμα, πριν διαλυθεί η Βουλή για τις εκλογές. Οπως έχουμε ξαναπεί, ο καυγάς ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συσκοτίζει την πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία οι στατιστικές μαγειρεύονταν και εξακολουθούν να μαγειρεύονται με πολιτικά κριτήρια (και όχι μόνο οι ελληνικές στατιστικές). Η Eurostat εκτελεί εντολές του διευθυντήριου των Βρυξελλών, γι’ αυτό και τα κριτήριά της είναι τόσο ελαστικά. Με την ίδια άνεση που ενέκρινε τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία μέχρι το 2010, προχώρησε στη συνέχεια σε φούσκωμα του ελλείμματος και του χρέους, διευρύνοντας την έννοια της γενικής κυβέρνησης με εξωφρενικό τρόπο. Και βέβαια, Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το φούσκωμα, φτάνει αυτό να μοιραζόταν στα χρόνια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης.
