Οσοι ξέρουν από ποδόσφαιρο δίνουν πάντοτε τις πιθανότητες 50-50 σε ένα ντέρμπι. Ακόμα και αν η μία από τις δύο ομάδες σέρνεται και δε μπορεί να κερδίσει ούτε τους τελευταίους του βαθμολογικού πίνακα, ενώ η άλλη πετάει, στο ντέρμπι μπορεί η πρώτη να αναστηθεί, να κερδίσει και μετά να συνεχίσει να σέρνεται. Ας το έχουμε αυτό υπόψη μας και ας μην προτρέχουμε να προεξοφλήσουμε υγιεινό περίπατο του διδύμου Σαμαρά-Αβραμόπουλου στο νεοδημοκρατικό ντέρμπι της μεθεπόμενης Κυριακής. Προπάντων, ας μη βασιζόμαστε στα γκάλοπ, που δίνουν μια γενική αίσθηση και όχι τις πραγματικές τάσεις, δεδομένου ότι κανείς δεν γνωρίζει ποιο θα είναι το πραγματικό εκλογικό σώμα. Προς το παρόν γνωρίζουμε μόνο το δυνητικό.
Είναι γεγονός ότι η πλευρά Σαμαρά-Αβραμόπουλου πετάει, ενώ η πλευρά Μπακογιάννη σέρνεται, έχοντας χάσει τον αρχικό της αέρα. Ακόμα και η επιστράτευση του Αρούλη (ο οποίος ασφαλώς πήρε τις υποσχέσεις που ζητούσε, προκειμένου να εκτεθεί) δεν έχει τη δυναμική που είχε η προσχώρηση του Αβραμόπουλου στο στρατόπεδο του Σαμαρά. Αρκεί να σημειωθεί πως οι μισοί απ’ αυ- τούς που περιέβαλαν τον Αρούλη δηλώνουν υποστηρικτές του Σαμαρά και οι άλλοι μισοί δηλώνουν ουδέτεροι. Σχεδόν όλοι τους ήθελαν ο Αρούλης να θέσει υποψηφιότητα για αρχηγός και όχι να σέρνεται πίσω από τους άλλους, όμως αυτός εκτίμησε πως δεν είναι ακόμα η ώρα του και προτίμησε απλά να υποδηλώσει τη διακριτή του παρουσία, για να αποτελεί τη χρυσή εφεδρεία για το μέλλον. Γιατί οι χαμένοι αυτής της μάχης δύσκολα θα μπορέσουν να προβληθούν ως υποψήφιοι αρχηγοί στην επόμενη στροφή, όποτε κι αν αυτή προκύψει.
Μπορεί μεν να σέρνεται το στρατόπεδο της Μπακογιάννη, αυτό όμως δεν προδικάζει τίποτα. Την τελευταία βδομάδα μπορεί να γίνουν πολλά που θα γείρουν την πλάστιγγα, ιδιαίτερα αν υπάρξει δεύτερος γύρος, που φαίνεται να είναι η πιθανότερη εκδοχή. Η μάζα που θα πάει να ψηφίσει είναι ο μεγάλος άγνωστος. Προς το παρόν, έχουμε μια καθαρή μάχη μηχανισμών, κι ας ξιφουλκούν οι… Σαμαρόπουλοι κατά των μηχανισμών. Αν συγκινηθούν περισσότεροι και πάνε στις γαλάζιες κάλπες, τότε το παιχνίδι θα γίνει πιο ανοιχτό και σ’ αυτό ο Αρούλης μπορεί να βοηθήσει τον ήδη δυνατό μιντιακό-προπαγανδιστικό μηχανισμό της Μπακογιάννη. Επομένως, καταλήγουμε σ’ αυτό που γράφαμε πριν από δύο εβδομάδες: άβυσσος η ψυχή του νεοδημοκράτη.
