Ο πρωθυπουργός και μια σειρά υπουργοί στην ίδια λίστα με ταπεινά πρόσωπα, όπως ο Γρ. Τσιλιμαντός της «Αντιεξουσιαστικής Κίνησης» και ο Ν. Γιαννόπουλος του «Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα»; Ας σοβαρευτούμε λίγο. Ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν θα είχαν κανένα λόγο να παρακολουθούν τα τηλέφωνα των τελευταίων. Ο,τι θέλουν το παίρνουν από τις ελληνικές, με τις οποίες συνεργάζονται και οι οποίες, βέβαια, παρακολουθούν τα τηλέφωνα όλων όσων έχουν κατατάξει στις λίστες των υπόπτων. Σε άλλη λίστα, άλλης διαβάθμισης θα ήταν το κινητό του Καραμανλή και σε άλλη του Γιαννόπουλου. Και σε τελευταία ανάλυση, λείπουν πολλά ακόμα ονόματα ανθρώπων του αντικαπιταλιστικού χώρου από τη λίστα. Κάποιος τα ανακάτεψε «γλυκά». Κάποιος ήθελε να παρουσιαστεί έτσι αυτή η ιστορία.
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι τα τηλέφωνα των πολιτικών παρακολουθούνται. Οχι μόνο από ξένες αλλά και από ντόπιες υπηρεσίες. Παρακολουθούνται ακόμα και μεταξύ τους (φτάνει να θυμηθούμε μόνο τις υποθέσεις Τόμπρα και Γρυλλάκη). Εδώ, όμως, δεν έχουμε την αποκάλυψη ενός κυκλώματος παρακολουθήσεων, αλλά την επικοινωνιακή εκμετάλλευση ενός ζητήματος που κάποια στιγμή θα έσκαγε. Από τον εισαγγελικό κλάδο την υπόθεση χειριζόταν μόνος του ο Παπαγγελόπουλος. Κάποια πράγματα ήξερε ο Λινός και κάποια ο Διώτης. Η διαρροή δεν φαίνεται να έγινε απ’ αυτούς. Εγινε από την κυβέρνηση και μάλιστα από ψηλά (Μαξίμου;). Και την επομένη, σαν έτοιμοι από καιρό οι υπουργοί βγήκαν και έδωσαν συνέντευξη, την οποία είχαν προαναγγείλει τα «Νέα». Σε μια στιγμή που ο τόπος βοούσε από μια σειρά ζητήματα (πρόκληση τραπεζιτών, προκλήσεις ΣΕΒ, εισοδηματική πολιτική) καλή ήταν αυτή η παρέκβαση.
