Οταν βλέπεις δυο βουλευτές σου (Λυμπεράκη, Ψαριανός) να εκφράζουν δημόσια τη χαρά τους για τη νίκη του Μητσοτάκη στις γαλάζιες εκλογές, είναι να μην σε πιάνει απελπισία; Εβλεπες τον κίνδυνο να σε «ξεψειρίσουν» το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα πρέπει να φοβάσαι και τη ΝΔ του Κυριάκου. «Μας κλέβουν τα ρούχα αλλά δεν πειράζει», είπε ο πρόεδρος Σταύρος, σε σύσκεψη στελεχών που συγκάλεσε στη Βουλή την επομένη της εκλογής Μητσοτάκη, με πρόσχημα την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας.
Μιλώντας σ’ αυτή τη σύσκεψη, έβγαλε ένα συγκινητικό λογύδριο, που περισσότερο έμοιαζε με επικήδειο. «Το Ποτάμι είναι μαγιά του καινούργιου και έχουμε υποχρέωση εμείς που δεν είμαστε φορτωμένοι με βαρίδια και υποχρεώσεις σε συμφέροντα και συντεχνίες να παράγουμε λύσεις και όχι συνθήματα», υπογράμμισε ο μέγας αρχηγός, επαναλαμβάνοντας για εκατομμυριοστή φορά την ίδια παπάρα. Οσο για τα «κλεμμένα ρούχα», δεν είναι παρά οι νεοφιλελεύθερες απόψεις του Μητσοτάκη, τις οποίες ο Θεοδωράκης θεωρεί ορίτζιναλ απόψεις του Ποταμιού! Γι' αυτό και φρόντισε, μια μέρα πριν το δεύτερο γύρο στη ΝΔ, να οργανώσει εκδήλωση στο «Χίλτον» με θέμα το δημόσιο τομέα και τίτλο «Κόβουμε σπατάλες – κόβουμε φόρους». Σε τι συνίσταται πρακτικά αυτή η πρόταση; Στη σταδιακή άρση της μονιμότητας των εργαζόμενων στο δημόσιο!
Αυτά τα νεοφιλελεύθερα, όμως, που ο Θεοδωράκης προσπαθεί να παρουσιάσει σαν δικές του πρωτοπόρες ιδέες, τα έλεγαν ο Ανδριανόπουλος και ο Μάνος από τη δεκαετία του '80. Και εν μέρει έχουν επιβληθεί στο δημόσιο, αν σκεφτούμε ότι ο αριθμός των εργαζόμενων διαρκώς συρρικνώνεται, ενώ μεγάλος όγκος εργασιών (ιδιαίτερα εργασίες που απαιτούν εργατικό δυναμικό) ανατίθενται σε εργολάβους, οι οποίοι βγάζουν υπερκέρδη με τη χρήση ανασφάλιστου, κακοπληρωμένου και εφιαλτικά εκμεταλλευόμενου εργατικού δυναμικού. Δε λέει, λοιπόν, τίποτα καινούργιο ο Θεοδωράκης και δεν είναι αυτά τα νεοφιλελεύθερα που πρέπει να σχολιάσουμε.
Αν πρέπει να σχολιαστεί κάτι είναι η διαδικασία κατεδάφισης του Ποταμιού. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, δείχνει ότι αποτελεί ένα πολιτικό όχημα ευκαιρίας, το οποίο δεν έχει να διαδραματίσει κανένα ρόλο πια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δυο εκλογές και δύσκολα θα κερδίσει τρίτες, το ΠΑΣΟΚ άρχισε να συμμαζεύεται όντας στην αντιπολίτευση, η ΝΔ άλλαξε αρχηγό και θα μοστράρεται πλέον σαν η υπεύθυνη αντιπολίτευση που βάλλει κατά του ανίκανου ΣΥΡΙΖΑ (για ανικανότητα θα καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ, για να καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει εναλλακτική λύση και αυτή μπορεί να την κάνει πράξη). Χώρος για το Ποτάμι σ' αυτό το πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Και τα διάφορα μπάζα που για να ικανοποιήσουν τις εκλογικίστικες ανάγκες τους μαζεύτηκαν κάτω από την ομπρέλα που οι βαρόνοι των μίντια χάρισαν στον Θεοδωράκη, είναι λογικό να κοιτάζουν από τώρα ποια συμμαχία με τα άλλα κόμματα θα εξυπηρετήσει το στόχο της εκλογικής διάσωσής τους. Είναι λογικό να το κοιτάζουν από τώρα, γιατί ξέρουν ότι η πολιτική κατάσταση παραμένει ασταθής και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να προκύψουν εξελίξεις (κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Μπορεί ο Θεοδωράκης να τους κρατήσει όλους αυτούς ενωμένους κάτω από την τρύπια πλέον ομπρέλα του Ποταμιού; Αυτό είναι από αδύνατο μέχρι πάρα πολύ δύσκολο.
