Την τακτική του μαστίγιου και του καρότου ακολουθεί ο Σαμαράς στην οικονομική πολιτική που πλασάρει προεκλογικά, πέρα από τη σκληρή ακροδεξιά γραμμή σε μια σειρά κοινωνικά ζητήματα, με πρώτο το Μεταναστευτικό, μέσω της οποίας επιχειρεί να τραβήξει ψηφοφόρους από το κόμμα του Καμμένου, τους νεοναζί και τα υπολείμματα του ΛΑΟΣ.
Το καρότο είναι η υπόσχεση για αναδιαπραγμάτευση του Μνημόνιου. Βλέποντας ότι η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει πέραση, ακούγοντας τον Τσίπρα να ρωτάει δημαγωγικά αν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα παγώσουν τα μέτρα των 11,5 δισ., τα οποία το Μνημόνιο-2 προβλέπει ότι πρέπει ν’ αποφασιστούν τον Ιούνη και θ’ αφορούν το 2013 και το 2014, ο Σαμαράς ήταν έτοιμος ν’ ανακοινώσει την Πέμπτη το βράδυ ότι θα παγώσει αυτά τα μέτρα και θα διαπραγματευθεί διετή επιμήκυνση της περιόδου εφαρμογής τους (μέχρι το 2016, δηλαδή). Αυτό υποστήριζαν διαρροές που έκαναν στελέχη της Συγγρού. Δεν ξέρουμε αν ο Σαμαράς έχει συζητήσει αυτό το θέμα με τις Βρυξέλλες, όμως αυτό είναι το τελευταίο που τον αφορά. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει συζητήσει με τις Βρυξέλλες, αλλά το «πουλάει» προεκλογικά. Γιατί να μην κάνει το ίδιο και ο Σαμαράς; Σημασία έχει να μαζέψει ψήφους τώρα. Μετά τις εκλογές θ’ αρχίσει το παζάρι και όπου καθήσει η μπίλια. Την καραμέλα, άλλωστε, την έχουν πιπιλίσει πολλές φορές: «διαπραγματευθήκαμε σκληρά, αλλά οι πιστωτές μας είναι ανένδοτοι και εμείς πρέπει να σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία, την κατάρρευση και την έξοδο από το ευρώ».
Το μαστίγιο είναι οι υποσχέσεις του προς τους καπιταλιστές ότι η «κινεζοποίηση» δεν πρόκειται να χαλαρώσει. Η ομιλία του Σαμαρά στην Εθνική Εκλογική Συνδιάσκεψη της ΝΔ, που έγινε το περασμένο Σάββατο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ήταν πραγματικό περιβόλι. «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα;», αναρωτήθηκε προκλητικά, για να συνεχίσει: «Για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας. Οταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία, τι θα πει “εργασιακά δικαιώματα”;». Ούτε ο Δασκαλόπουλος δε θα μιλούσε με τέτοιο κυνισμό. Στο όνομα της ανάπτυξης, ο Σαμαράς υπόσχεται να κάνει νόμο την εργασιακή ζού-γκλα, να σαρώσει και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα που απέμειναν.
Προέβαλε ως πρότυπό του την Cosco! «Μακάρι να είχαν έλθει και άλλες δέκα, άλλες εκατό “Cosco”. Δεν την άφησαν τότε, αλλά μπορούμε να τις φέρουμε εμείς», είπε, για να συνεχίσει με ένα κρεσέντο ακροδεξιού λαϊκισμού της δεκαετίας του ‘60:
«Σήμερα 1.500 οικογένειες ζουν με πολύ ικανοποιητικές αποδοχές, ενώ δίπλα θερίζει τα πάντα η ανεργία». Το κατά Σαμαρά δίλημμα για τους εργαζόμενους είναι: ή στα κάτεργα τύπου Cosco ή άνεργοι. Γι’ αυτό και εξέφρασε το θαυμασμό του για το ασιατικό μοντέλο παραγωγής: «Εμείς θέλουμε να φέρουμε επενδύσεις για να υπάρξει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας (…) Η Κίνα προχωρεί σε ιδιωτικοποιήσεις και προσκαλεί επενδύσεις. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που τις διώχνει!».
Και βέβαια, δεν παρέλειψε να παρουσιάσει ως πρόταση της ΝΔ τη γερμανική πρόταση για δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, στις οποίες θα ισχύει διαφορετικό εργασιακό και φορολογικό καθεστώς. Αλλωστε, χαρακτήρισε πάλι τη μείωση της φορολογίας κερδών ως «αληθινή φιλελεύθερη επανάσταση», που θα φέρει επενδύσεις.
