ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ φορά ο Γ. Παπανδρέου διάλεξε το βήμα ενός επιχειρηματικού φόρουμ (το ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, προκειμένου να διαδηλώσει την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να μη διαταράξει την κοινωνική ειρήνη και να συνδράμει την κυβέρνηση στην προώθηση των αντεργατικών εκείνων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός.
Η κριτική Γιωργάκη προς την κυβέρνηση ήταν μια κριτική από τα δεξιά. Την κατηγόρησε ότι καθυστερεί τις μεταρρυθμίσεις και την κάλεσε να αναλάβει πρωτοβουλίες, ακολουθώντας το παράδειγμα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Να στηρίξει την προώθηση των μεταρρυθμίσεων στον «κοινωνικό διάλογο», ώστε «οι μεταρρυθμίσεις να μπορέσουν να εφαρμοστούν, να μην απορριφθούν από την κοινωνία και να εμπεδωθούν αποκτώντας συνέχεια και προοπτική». Φυσικά, τα διάφορα που λένε στις λαϊκές συνάξεις και τις περιοδείες τους ο ίδιος και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, περί δεξιάς και σκληρής και ανάλγητης πολιτικής δεν είχαν θέση στην κυριλέ σύναξη των καπιταλιστών και των υψηλόβαθμων κρατικών στελεχών.
Αναφερόμενος στο «μοντέλο ανάπτυξης» ο Γιωργάκης πρότεινε να στηριχτεί αυτό στη μείωση της φορολόγησης των μη διανεμόμενων κερδών, στην αναζήτηση νέων συνεργασιών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και στην αποδοχή από τους εργαζόμενους των «νέων μορφών απασχόλησης», απέναντι στις οποίες «πρέπει να τοποθετούνται θετικά» (οι εργαζόμενοι, γιατί οι καπιταλιστές είναι αυτοί που τις προωθούν, νόμιμα και παράνομα).
Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει στην κεφαλαιοκρατία το ΠΑΣΟΚ; Πρώτο, ότι θα ασκήσει θεσμική αντιπολίτευση, χωρίς ακρότητες, χωρίς «πεζοδρόμιο», χωρίς να υποδαυλίζει εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις. Δεύτερο, ότι στον ιδεολογικό τομέα είναι διατεθειμένο να στηρίξει την προώθηση της συντηρητικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, την ευθύνη της οποίας είχε, άλλωστε για περισσότερα από 10 χρόνια (1993-2004). Τρίτο, ότι είναι έτοιμο να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης, αν η κυβέρνηση φθαρεί τόσο που δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στην εξουσία. Σημειώνει, μάλιστα, ότι αυτή η στάση του θα πρέπει να εκτιμηθεί διπλά από τους ανθρώπους του κεφάλαιου. Είναι μια στάση που προβλήματα σοβαρά δεν βάζει στην κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει τη λύση μιας ομαλής διαδοχής, που θα καταφέρει να «μαζέψει» τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις, λόγω και των ισχυρών ιμάντων που διαθέτει το ΠΑΣΟΚ στο θεσμικό συνδικαλιστικό κίνημα (μισθωτών και αγροτών).
