Κανένας δεν θέλει στα χέρια του την καυτή πατάτα. Ούτε οι πρώην ούτε οι νυν. Μόλις φτάνει στα χέρια τους την πετάνε στον επόμενο. Ετσι, χέρι-χέρι, η περιβόητη λίστα έφτασε στα χέρια του οικονομικού εισαγγελέα. Οι περιγραφές των τελευταίων διαχειριστών έχουν μεγάλη πλάκα. Ο Βενιζέλος έστειλε ένα στικάκι εντός σφραγισμένου φακέλου στον Σαμαρά. Ο Σαμαράς δεν άνοιξε το φάκελο, αλλά φώναξε τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ (πολιτικά κολλητό του από παλιά) Στ. Στασινόπουλο, ο οποίος, χωρίς ν’ ανοίξει το φάκελο, συνέταξε πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής και πήγε κατευθείαν και παρέδωσε τον σφραγισμένο φάκελο στον οικονομικό εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη.
Είχε προηγηθεί άλλος τραγέλαφος. Ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι πήρε τη λίστα κατευθείαν από τη Λαγκάρντ, τότε υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Σαρκοζί. Ο τότε διοικητής της ΚΥΠ Μπίκας, όμως, δήλωσε ότι αυτός είχε βρει τη λίστα, μέσω επαφών του με τη γαλλική ΚΥΠ. Η ΚΥΠ πήρε το υλικό και το παρέδωσε στον Παπακωνσταντίνου, χωρίς να το ελέγξει και χωρίς να κρατήσει αντίγραφο (εδώ γελάνε τρανταχτά). Ο Παπακωνσταντίνου φώναξε τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Καπελέρη, αλλά δεν του έδωσε το στικάκι. Ξεχώρισε ο ίδιος 10-15 ονόματα και του είπε να τα ψάξει. Μετά τον Καπελέρη ανέλαβε ο Διώτης. Σ’ αυτόν ο Παπακωνσταντίνου έδωσε το στικάκι, αλλά δεν του είπε τι να το κάνει. Οταν ανέλαβε ο Βενιζέλος, ο Διώτης του πήγε το στικάκι και του είπε ότι κατά τη γνώμη του δεν μπο- ρούν να κάνουν τίποτα, γιατί αποτελεί προϊόν εγκλήματος (δηλαδή, η Λαγκάρντ χρησιμοποιούσε προϊόν εγκλήματος;). Ο Βενιζέλος του είπε να ψάξει, ο Διώτης λέει πως δεν του είπε τίποτα, γι’ αυτό και δεν έψαξε! Και βέβαια, ο Διώτης «άνοιξε» το αρχείο, αλλά δεν κράτησε αντίγραφο (εδώ ξαναγελάνε τρανταχτά)! Ο Βενιζέλος, όταν έφυγε από το υπουργείο, πήρε μαζί του το στικάκι, γιατί νόμισε ότι ήταν προσωπικό αντίγραφο για τον ίδιο και όχι για το υπουργείο. Οταν άκουσε τον Στουρνάρα να λέει ότι στο υπουργείο δεν υπάρχει τίποτα, άνοιξε το γραφείο του, έβγαλε το στικάκι (το οποίο δεν είχε καν κοιτάξει – ξανά τρανταχτά γέλια!), το έβαλε στο φάκελο και το έστειλε στον Σαμαρά, για να διευκολύνει την κατάσταση. Οσο για εκείνους που λένε ότι ο Μπένι έστειλε το στικάκι στο Μαξίμου, όταν κατάλαβε πως θα αποκαλυπτόταν ότι το είχε πάρει αυτός, είναι κακόβουλοι και κακεντρεχείς.
Ακόμα και ο Απ. Κακλαμάνης δεν άντεξε την κοροϊδία του Διώτη περί παρανόμως κτηθέντων αρχείων και του θύμισε τι έκανε ο ίδιος την περίοδο της «εξάρθρωσης της τρομοκρατίας». Η γριά αλεπού κατάλαβε ότι με κάτι τέτοια ξεφτιλίζονται. Κάτι άλλα μπορούν να τα καλύψουν. Οπως για παράδειγμα ότι η λίστα στάλθηκε από τη Λαγκάρντ ως δώρο στον Παπακωνσταντίνου. Από πότε η Λαγκάρντ και η κάθε υπουργός επικοινωνεί με τον ομόλογό της μιας φίλης χώρας μέσω ΕΥΠ; Χάθηκαν τα διπλωματικά κανάλια; Και πώς γίνεται να αναφέρεται ο Γεωργακόπουλος σε άγνωστο πληροφοριοδότη που ζητούσε λεφτά για να τους φέρει τη «λίστα Λαγκάρντ» και να έχει μιλήσει ο Παπουτσής για ποσό 1.200.000 ευρώ από τα απόρρητα κονδύλια της ΚΥΠ που «προβλέπεται για επιχείρηση η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη»; Σύμπτωση είναι το γεγονός ότι τόσο ήταν και το ποσό που ζητούσε ο άγνωστος ρουφιάνος;
Είναι φανερό ότι με τη συγκεκριμένη λίστα έχουν παιχτεί παιχνίδια. Τι ακριβώς παιχνίδια δεν μπορούμε να ξέρουμε και μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ. Οταν όμως μια λίστα βρίσκεται σε χέρια ΚΥΠατζήδων, πολιτικών και λοιπών σκοτεινών προσώπων, μπορούμε να φανταστούμε τι πάρτι έχει γίνει. Ο Βενιζέλος υπέστη ένα συντριπτικό πλήγμα με τους χειρισμούς που έκανε (δείχνει πως δεν αισθάνεται καθόλου «καλά») και ο Σαμαράς σπεύδει να τον στηρίξει, γιατί έτσι στηρίζει τη συγκυβέρνηση. Ομως, το πιο σημαντικό είναι ο αποπροσανατολιστικός τζόγος που γίνεται, σε μια περίοδο που ετοιμάζεται το νέο «πακέτο» αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων. Ενας τζόγος που μόνο τον Σαμαρά ευνοεί, αφού το πολιτικό κόστος επωμίζονται οι Πασόκοι.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια με την οποία κανένας δεν ασχολείται. Ολες οι χώρες –ακόμη και η Γερμανία– που υπέγραψαν συμφωνίες με την Ελβετία για τη φορολόγηση των καταθέσεων πολιτών τους, έχουν αναλάβει σαφή δέσμευση να μη χρησιμοποιήσουν στοιχεία που αποκτήθηκαν παρανόμως και αποτελούν δεδομένα που κλάπηκαν από ελβετικές τράπεζες. Τι θα βγάλουν, λοιπόν, από τη λίστα; Τίποτα απολύτως. Εκτός αν βρουν μερικούς ξέμπαρκους.
