Τι γύρευε περισσότερες από έξι ώρες στο προεδρικό μέγαρο ο Κουτσούμπας, αφού το κόμμα του δε συνυπέγραψε το κοινό ανακοινωθέν, καταγράφοντας τη διαφωνία του, που καταχωρίστηκε στα πρακτικά, όπως ανακοινώθηκε; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν διαφωνείς ριζικά με το ίδιο το περιεχόμενο της σύσκεψης, στέλνεις μια επιστολή, καταγράφεις τη διαφωνία σου και δεν πας, για να είναι όσο πιο ευδιάκριτο το μήνυμά σου στο λαό. Γιατί, δηλαδή, να πας ειδικά σε αυτή τη σύσκεψη, ενώ αρνείσαι να πάρεις μέρος, ας πούμε, στο συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής; Κι αν αποφασίσεις να πας, περιμένεις να έρθει η σειρά σου να μιλήσεις, καταθέτεις την άποψή σου, χαιρετάς και φεύγεις.
Και γιατί ο Κουτσούμπας συμφώνησε να μη δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης, αλλά να τηρηθεί το εμπάργκο έναντι του ελληνικού λαού, μέχρι να περάσει ο «κόκκινος συναγερμός», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Στ. Θεοδωράκης; Δεν είναι αυτό διευκόλυνση της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου να διαπραγματευθεί με τους ιμπεριαλιστές δανειστές τη νέα μνημονιακή συμφωνία, χωρίς οποιαδήποτε πίεση από τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα από εκείνους που ψήφισαν «όχι» θεωρώντας ότι ψηφίζουν όχι σε νέο Μνημόνιο;
Ο Κουτσούμπας και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί γνωρίζουν πολύ καλά με ποια πρόταση πήγε ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες. Οι άλλοι συμφώνησαν πλήρως, αν και δε θέλησαν να αναλάβουν μερίδιο της ευθύνης, τώρα που ο Τσίπρας ζορίζεται και απευθύνθηκε σ’ αυτούς ζητώντας βοήθεια. Ο Κουτσούμπας διαφώνησε. Την ίδια στιγμή, όμως, προσέφερε όση βοήθεια χρειαζόταν η κυβέρνηση για να αποφύγει το Grexit. Η αποφυγή του Grexit, βέβαια, έχει συγκεκριμένο κόστος. Το κόστος είναι ένα νέο Μνημόνιο, τα μέτρα του οποίου θα προστεθούν στα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων. Αυτό το ξέρουν όλοι. Κι ενώ τα υπόλοιπα αστικά κόμματα συμφωνούν ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να πληρώσει και αυτό το κόστος, αφήνοντας τους Τσιπροκαμμένους να εισπράξουν το μεγαλύτερο μερίδιο του πολιτικού κόστους, ο Περισσός προσφέρει τη δική του βοήθεια για να μην υπάρχει έκρηξη. Οταν ο Τσίπρας, χωρίς καμιά κοινωνική πίεση, υπογράψει το Μνημόνιο-3, αυτοί θα καλέσουν τα μέλη και τους οπαδούς τους σε μια ακόμη «πειθαρχημένη» πορεία, μακριά από το «αγριεμένο πλήθος» (αν υπάρξει τέτοιο), θα καταγγείλουν την κυβέρνηση και θα περιμένουν να κάνουν ταμείο στις επόμενες εκλογές.
Ο Περισσός είναι κόμμα του εθνικού κορμού. Αστικό κόμμα. Γι’ αυτό και μολονότι εμφανίζεται με μια γραμμή που φαινομενικά βρίσκεται στον αντίποδα της αστικής πολιτικής, από την αστική πολιτική και τα αστικά ΜΜΕ γίνεται δεκτός με σεβασμό και με επαίνους για τη συνέπειά του. Αυτή η συνέπεια δεν είναι απλώς αβλαβής για το αστικό καθεστώς. Είναι επωφελής, γιατί εγκλωβίζει ζωντανές δυνάμεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας (δεν έχει σημασία πόσο περιορισμένες είναι αυτές) σε μια λογική πειθαρχημένης και απόλυτα εντός των ορίων της αστικής νομιμότητας αντιπολίτευσης. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα σύστημα σε πολιτική κρίση, που φοβάται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να του προκύψει κοινωνική έκρηξη που θα ανατρέψει τα πάντα.
Συμμετέχοντας με το συγκεκριμένο τρόπο στη σύσκεψη του προεδρικού μεγάρου, ο Περισσός έδωσε για μια ακόμη φορά τα διαπιστευτήριά του ως κόμμα του εθνικού-αστικού κορμού, που σέβεται τους «κανόνες του παιχνιδιού» και δεν οργανώνει εξεγερτικές εκδηλώσεις.
