Ποσώς μας ενδιαφέρει αν ο Φίλης δημιουργεί ή δε δημιουργεί εσωκομματικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ με όσα είπε για την αποπομπή του από το υπουργείο Παιδείας τον Νοέμβρη του 2016. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν αυτά που είπε τα είπε νομίζοντας ότι θα μείνουν «εντός των τειχών» ή αν τα είπε εν γνώσει του ότι θα διαρρεύσουν. Κατά την εκτίμησή μας ισχύει το δεύτερο, γιατί ο Φίλης είναι εμπειρότατος και ξέρει πολύ καλά ότι ο μηχανισμός της ΝΔ παρακολουθεί κάθε συριζαϊκή εκδήλωση για να βρει «ευκαιρίες» (το ίδιο έγινε με τις ομιλίες του Τζανακόπουλου και της Αχτσιόγλου σε άλλες κομματικές συσκέψεις).
Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο Φίλης προσπαθεί να το παίξει μάγκας κατόπιν εορτής, λέγοντας μισές αλήθειες (που ισοδυναμούν με ψέματα).
Μιλώντας σε κομματική εκδήλωση στα Γιαννιτσά, ο Φίλης αναφέρθηκε στην αποπομπή του από το υπουργείο Παιδείας, λέγοντας: «Μπορεί εγώ να έφυγα από το υπουργείο γιατί μπήκε θέμα από την Εκκλησία. Πριν διώξει εμένα ο Τσίπρας από το υπουργείο είχε διώξει ο Ιερώνυμος τους εκπαιδευτικούς, τους θεολόγους που είχαν πάρει μέρος στην εκπόνηση των προγραμμάτων με τη συναίνεσή του από τα διάφορα όργανα της Εκκλησίας. Είναι λυπηρό η Αριστερά να συμπράττει, έστω με αυτόν τον τρόπο -δεν λέω ότι υπήρξε συνεννόηση- να συμπράττει σε τέτοιου είδους εκκαθαρίσεις στο χώρο της πολιτικής και στο χώρο της Εκκλησίας». Εκανε και μια… αυτοκριτική για λογαριασμό όλου του ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν τολμήσαμε να προχωρήσουμε στον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους», «έπρεπε να δώσουμε μάχη να μην αναγράφεται στο Σύνταγμα πως επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθοδοξία», «το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία συνιστά χριστιανική κατήχηση, πρόκειται για κουραφέξαλα».
Από τότε που ο Τσίπρας τον «σουτάρισε» από το υπουργείο Παιδείας, κατ’ απαίτηση του ιερατείου, έχουν περάσει τεσσεράμισι χρόνια και ο Φίλης νομίζει πως έχει αδυνατίσει η μνήμη. Γι’ αυτό και δεν μιλάει για τον καθοριστικό ρόλο του Καμμένου στην αποπομπή του. Προφανώς, η συγκυβέρνηση με έναν ακροδεξιό και την παρέα του δεν ήταν μείζον πρόβλημα για τον… παραδοσιακό ευρωαναθεωρητή Φίλη.
Ολα συνέβησαν σε μια σύσκεψη στο Μαξίμου, στις 5 Οκτώβρη του 2016, στην οποία συμμετείχαν ο Τσίπρας, ο Ιερώνυμος, ο Φίλης (ως αρμόδιος υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων) και ο παντελώς αναρμόδιος Καμμένος. Ο Καμμένος ήταν το «βαρύ χαρτί» του Ιερώνυμου, καθώς εκβίαζε ανοιχτά τον Τσίπρα: ή δέχεστε ό,τι θέλει η Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών ή ρίχνω την κυβέρνηση. Και ο εκβιασμός πέρασε στο μάξιμουμ: όχι μόνο ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις του ιερατείου για το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά ικανοποιήθηκε και η απαίτησή του να διωχτεί ο υπουργός Παιδείας, για να πάρουν το μήνυμα οι επόμενοι, ότι πρέπει να προσκυνούν το ράσο, διαφορετικά θα έχουν την τύχη του Φίλη (ή του Τρίτση παλαιότερα, που αποπέμφθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου με τον έπαινο… «έγραψες ιστορία»!).
Μερικούς μήνες αργότερα (στις 8 Μάρτη του 2017), με τον Φίλη εκτός κυβέρνησης πλέον, ο Ιερώνυμος παρουσίασε τη δική του εκδοχή για εκείνη τη συνάντηση, αναφερόμενος μάλιστα και σε πρακτικά. Είπε πως ο Τσίπρας έκανε την εξής τοποθέτηση: «Ο διάλογος αρχίζει εκ του μηδενός, από μηδενική βάση μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας με θέμα τον εμπλουτισμό του βιβλίου και από πλευράς Πολιτείας και από πλευράς Εκκλησίας αυτά τα αποτελέσματα θα αξιολογηθούν στο τέλος του διαλόγου, έως το τέλος του παρόντος χρόνου, θα ληφθούν υπ’ όψιν οι θέσεις της Εκκλησίας και θα βγει το καινούριο βιβλίο. Ως τότε θα δοθεί η εντολή να χρησιμοποιείται το υπάρχον βιβλίο για να βοηθηθούν οι καθηγητές».
Οταν τελείωσε η συνάντηση, πάντα κατά τη διήγηση του Ιερώνυμου, αυτός πήρε τον πρωθυπουργό κατά μέρος και του είπε: «Κύριε πρόεδρε, το αδύνατο σημείο μας είναι μήπως φεύγοντας, αύριο δούμε να γίνεται το αντίθετο». Ο πρωθυπουργός απάντησε: «Ή έχουμε λόγο και τον τηρούμε ή δεν αξίζει η συζήτηση που κάνουμε!». Οταν δε ρωτήθηκε ο Φίλης πώς βλέπει τα πράγματα και ποια είναι η θέση του, η απάντησή του ήταν: «Τι με ρωτάτε; Εγώ είμαι υπουργός, εργάζομαι κάτω από τον πρωθυπουργό, η εντολή, η άποψη και η θέληση του πρωθυπουργού είναι για μένα γραμμή και υποχρέωση».
Ο Τσίπρας δεν απάντησε στις αποκαλύψεις Ιερώνυμου. Αντίθετα, ο Φίλης απάντησε αυθημερόν με μια μακροσκελή δήλωση, υποστηρίζοντας ότι «ουδέποτε η κυβέρνηση υποσχέθηκε στην Ιεραρχία λύση από μηδενική βάση, ούτε, βέβαια, δέχτηκε, ο αναγκαίος διάλογος να έχει ως προϋπόθεση τη ματαίωση των αλλαγών ή να οδηγεί σε συνδιαχείριση». Εκανε αναφορά σε μια τοποθέτηση του Τσίπρα στη Βουλή στις 28 Σεπτέμβρη του 2016, δηλαδή πριν από τη μοιραία για τον Φίλη συνάντηση στο Μαξίμου (που έγινε, όπως είπαμε, στις 5 Οκτώβρη). Για την ταμπακέρα, όμως, δηλαδή για το ρόλο του Καμμένου και για τη δική του αποπομπή, δεν είπε τίποτα. Μιλάει τώρα, μετά από τεσσεράμισι χρόνια, χωρίς και πάλι να αναφέρεται αναλυτικά στα όσα συνέβησαν τότε.
Το ερώτημα προς τον Φίλη είναι σαφές: ήταν διατεθειμένος να εφαρμόσει τη νέα γραμμή, που συμφώνησε ο Τσίπρας με τον Ιερώνυμο, παρουσία του Καμμένου; Σύμφωνα με τη διήγηση του Ιερώνυμου, ήταν απόλυτα διατεθειμένος, για να μη χάσει το υπουργείο. Παράλληλα, όμως, ήθελε να το παίξει και μάγκας στο συριζαϊκό ακροατήριο, έκανε τις πυθιακές δηλώσεις βγαίνοντας από το Μαξίμου (τάχα ότι δεν αλλάζει τίποτα) και… το ‘φαγε το κεφάλι του. Ο Τσίπρας, κατ’ απαίτηση προφανώς των Ιερώνυμου και Καμμένου, τον έδιωξε από υπουργό.
Ο Φίλης, παρά το σοβαρό προσωπικό πλήγμα που δέχτηκε (δεν είναι δυνατόν να τρως κλωτσιά επειδή το απαίτησαν ο Ιερώνυμος και ο Καμμένος), έσκυψε το κεφάλι, γιατί έχει την ίδια εξουσιαστική αντίληψη με τον Τσίπρα και τους υπόλοιπους συριζαίους. Το μόνο που τους ενδιέφερε τότε ήταν να παραμείνουν στην εξουσία. Γι’ αυτό είχαν στα ώπα-ώπα τον Καμμένο, γι’ αυτό δέχονταν τα ραπίσματα από το ιερατείο. Ηταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν για να παραμείνουν στην εξουσία. Η ιδέα να παραιτηθούν και να απευθυνθούν στο λαό ξαναζητώντας την ψήφο του, όπως «απαιτεί» η αστική δημοκρατία, δεν τους πέρασε ούτε για μια στιγμή από το μυαλό.
Λογικό από τη μεριά τους. Οταν έχεις καταπιεί την καμήλα, δε θα κολλήσεις στην ουρά της. Οταν υπηρετείς με φανατισμό τη μνημονιακή πολιτική, όταν κάθεσαι σούζα μπροστά σε υπάλληλους των ιμπεριαλιστών δανειστών (τους τροϊκανούς και τα τεχνικά τους κλιμάκια), τότε τα χαστούκια από τον Ιερώνυμο και τον ακροδεξιό Καμμένο σού φαίνονται χάδια. Καλύτερα να το βουλώσουν, λοιπόν, οι «Φίληδες», γιατί αυτή η χώρα δεν κατοικείται από Λωτοφάγους.