Επικήδειο, στον οποίο λένε μόνο καλά λόγια για τον πεθαμένο, θύμιζε η παρουσία του Καραμανλή στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Δύσθυμος και βαριεστημένος, διεκπεραιώνοντας ένα ρόλο που πλέον δεν τον γουστάρει, δεν βρήκε ούτε δυο τυπικά κριτικά λόγια να πει, για ν’ ανεβάσει λίγο το ηθικό των βουλευτών και των στελεχών της ΝΔ. Δυο κορόνες, βρε αδερφέ, απ’ αυτές που συνηθίζονται στις κοινοβουλευτικές συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών. Ξέχασε ακόμα και όσα προεκλογικά κατελόγιζε στο ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου και μόνο πρόσφερε απλόχερα τη συναίνεσή του στη νέα κυβέρνηση.
Το καραμανλικό χάλι «οσμίστηκε» ο πονηρός Καρατζαφέρης, που αφιέρωσε σημαντικό μέρος της ομιλίας του σ’ αυτό, μη διστάζοντας να μεταφέρει και επικριτικά σχόλια που, όπως είπε, έκαναν στους διαδρόμους βουλευτές της ΝΔ. Ο Καραμανλής όχι μόνο δεν απάντησε στον Καρατζαφέρη, αλλά προχώρησε στην πρωτοφανή ενέργεια να μη δευτερολογήσει καν. Προτίμησε να παίξει το αγαπημένο του Playstation και να πάει μόνο για να ψηφίσει! Στον ίδιο δρόμο, των χαμηλών τόνων και της συναίνεσης, ακολούθησαν και οι τρεις δελφίνοι, που δεν θέλησαν να διαφοροποιηθούν από τον Καραμανλή, αφού όλοι τους προσβλέπουν στον καραμανλικό πυρήνα και δεν θέλουν να έχουν απέναντί τους τον αποχωρούντα αρχηγό, ο οποίος, παρά την πτώση του, εξακολουθεί ακόμα να διατηρεί ερείσματα στο κόμμα που κυβέρνησε επί μια δωδεκαετία. Ετσι, το βάρος της ανόρθωσης του ηθικού των Νεοδημοκρατών έπεσε στον Μεϊμαράκη, που σαν γνήσιος Βαγγέλας σήκωσε τις γαλάζιες σημαίες, ύψωσε τους τόνους και πέταξε μερικές κορόνες, αυτές που δεν πέταξαν ο απερχόμενος αρχηγός και οι δελφίνοι του. Ισως τις επόμενες μέρες να τον δού-με κι αυτόν υποψήφιο αρχηγό.
Γιατί, όμως, ο Καραμανλής επέλεξε να κάνει αυτή την άθλια εμφάνιση ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Η προσωπική του βαρεμάρα δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση. Δεν είναι χτεσινός στο κουρμπέτι για να μην ξέρει το ρόλο του. Ούτε η υπευθυνότητα έναντι του συστήματος επέβαλε αυτή την παρουσία. Το σύστημα δεν θέλει ευνουχισμένη αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά αξιωματική αντιπολίτευση ζωηρή, που να μπορεί να λειτουργεί σαν δεξαμενή υποδοχής της λαϊκής δυσαρέσκειας. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, ο Καραμανλής να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση από τα δεξιά. Να πει αυτά που έλεγε προεκλογικά, περί ανευθυνότητας και λαϊκισμού, και να καλέσει στο τέλος την κυβέρνηση να σοβαρευτεί. Συνηθισμένα πράγματα είναι αυτά.
Νομίζουμε πως εκείνο που επιβεβαίωσε ο Καραμανλής με την παρουσία του στη Βουλή είναι πως δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το κόμμα του. Ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτη του. Είναι χαρακτηριστικότατο το προσωπικό, φιλικό κλίμα που δημιούργησε με τον Παπανδρέου κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής της πρωθυπουργίας. Αυτό το κλίμα μεταφέρθηκε και στη Βουλή. Ο Καραμανλής προσφέρει στον Παπανδρέου συναίνεση και ο Παπανδρέου αναγνωρίζει τον Καραμανλή σαν εθνικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό και δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά στο όνομα Καραμανλής στην πρωτομιλία του, δεν του έκανε την παραμικρή προσωπική κριτική, ενώ στη δευτερολογία του ευχαρίστησε για τη συναίνεση και τη χαρακτήρισε ειλικρινή. Γι’ αυτό δεν είπε λέξη για τα σκάνδαλα και, όπως όλα δείχνουν, δεν σκοπεύει να ξανανοίξει τις έρευνες, ενώ αν τις ανοίξει δεν σκοπεύει ν’ αγγίξει τον Καραμανλή.
Δεν ξέρουμε αν αληθεύει αυτό που πολλοί δεξιοί λένε, ότι ο Καραμανλής ενδιαφέρεται για την προεδρία της Δημοκρατίας και ενδέχεται η ώρα του να έρθει πιο νωρίς, δεδομένης της μεγάλης ηλικίας και της εύθραυστης υγείας του Παπούλια. Σίγουρα, όμως, με την πολιτική συμπεριφορά του μετά την εκλογική ήττα, ο Καραμανλής κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ενισχύσει αυτές τις φήμες.
