Μια μέρα μετά την ξαφνική επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα, στο Παρίσι συναντήθηκαν ξανά ο Ολάντ με τον Ραχόι (χωρίς τον Μόντι αυτή τη φορά). Δεν ξέρουμε αν η συνάντηση ήταν προγραμματισμένη από καιρό, σίγουρα πάντως η αυτοκρατορική επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα ήταν και ένα μήνυμα στους Ολάντ-Ραχόι για το ποιος κάνει κουμάντο στην Ευρωζώνη.
Στις δηλώσεις που έκαναν μετά τη συνάντησή τους, οι Ολάντ και Ραχόι αναφέρθηκαν και στο «ελληνικό πρόβλημα», επισημαίνοντας ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν συνολική αποτυχία για την Ευρωζώνη. Εχει σημασία, όμως, να παραθέσουμε ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα της δήλωσης Ολάντ:
«Πρέπει να βρούμε λύση στο θέμα της Ελλάδας, αμέσως μόλις παραλάβουμε την έκθεση της τρόικας. Εφόσον η Ελλάδα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, θα έχει την υποστήριξη της Ευρώπης και δεν υπάρχει αμφιβολία για τη θέληση Γαλλίας και Ισπανίας να παραμείνει στην Ευρωζώνη».
Βλέπετε τίποτα το διαφορετικό απ’ αυτά που δήλωσε η Μέρκελ; Στην έκθεση της τρόικας παρέπεμψε η Μέρκελ, το ίδιο και ο Ολάντ. Τη συμμόρφωση της Ελλάδας με όσα περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο-2 αξίωσε η Μέρκελ, το ίδιο και ο Ολάντ. Ελπίδα και ευχή διατύπωσε η Μέρκελ, προϋπόθεση την τήρηση των δεσμεύσεων έθεσε ο Ολάντ. Μπορεί Γερμανία και Γαλλία να έχουν αντιθέσεις, όμως σ’ αυτά τα ζητήματα ομονοούν. Και δεν νομίζουμε ότι κάνουν καμιά ζημιά στους ηγέτες της συγκυβέρνησης. Ισα-ίσα που τους δίνουν άλλοθι.
Οσοι έχουν φάει τη «χλαπάτσα» της «πάση θυσία παραμονής στο ευρώ» δεν δικαιούνται να κατηγορήσουν τον Σαμαρά ότι δεν κάνει σωστή διαπραγμάτευση. Αρκεί να τους δείξει με το δάχτυλο τη Μέρκελ και τον Ολάντ και να τους πει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο.
ΥΓ: Η Κριστίν Λαγκάρντ, πάντως, σε συνέντευξή της στο Bloomberg, αρνήθηκε να συνομολογήσει ότι το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από τους δανειστές της αποτυγχάνει. Προφανώς, θεωρεί ότι το πρόγραμμα είναι μέχρι στιγμής επιτυχημένο και, μολονότι τα νούμερα δεν επιβεβαιώνονται, δεν πρέπει να θεωρήσουμε αβασάνιστη ή λαθεμένη την άποψη Λαγκάρντ. Διότι για το ΔΝΤ ζητούμενο δεν είναι τα νούμερα (αυτά είναι απλώς για προπαγάνδα), αλλά το βάθεμα αυτού που τεχνοκρατικά ονομάζουν «εσωτερική υποτίμηση», ενώ εμείς έχουμε ονομάσει «κινεζοποίηση». Εφόσον η «κινεζοποίηση» βαθαίνει, η Λαγκάρντ (και η κάθε Λαγκάρντ) έχει κάθε λόγο να αρνείται ότι το πρόγραμμα αποτυγχάνει.
