Αν διαβάσει κανείς τα έντυπα που πρόσκεινται στη ΝΔ, ειδικά αυτά του ομίλου Μαρινάκη, θα νομίσει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν βγάλει τα μαχαίρια και σφάζονται. Οτι βρίσκονται στα πρόθυρα της διάσπασης.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές, μπήκε σε μια διαδικασία εσωτερικών αναδιαρθρώσεων, οπότε κάθε στέλεχος πρώτης γραμμής και κάθε φράξια θα βγει μπροστά με τις δικές της παπάρες, προσπαθώντας να καταλάβει όσο γίνεται καλύτερη θέση στον υπό αναδιάρθρωση κομματικό μηχανισμό. Η παπαρολογία ποτέ δεν έβλαψε τα αστικά κόμματα και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ το ξέρουν αυτό το σπορ καλύτερα απ' όσο το ξέρουν στα άλλα αστικά κόμματα. Οπως συνηθίζουν να οι ευρωαναθεωρητές, από τους οποίους έλκει το γένος ο ΣΥΡΙΖΑ, η πολυχρωμία και η πολυφωνία είναι η δύναμή μας.
Εχουν υπάρξει εποχές στο παρελθόν όπου στον ΣΥΡΙΖΑ λαλούσαν πολλοί κοκόροι. Δεν άργησε να ξημερώσει, όμως. Η προοπτική της εξουσίας τους συνένωνε όλους. Αναγκαστικά περί τον Τσίπρα, την προεδρία του οποίου ουδείς αμφισβήτησε. Τότε μάλιστα οι διαφορές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο έντονες από σήμερα. Η ομάδα των Λαφαζανικών, για παράδειγμα, έφτανε το 25% στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και είχε τη φραξιονιστική πείρα να διεκδικεί και να παίρνει το μερίδιό της. Κάποια στιγμή συσπείρωσε και κάποιες τροτσκιστικές ομάδες. Από την άλλη, γύρω από τους «προεδρικούς», που ήταν μια μικρή ομάδα, συνασπίστηκαν όλες οι άλλες ομάδες. Σ' αυτούς κόλλησαν και οι πασόκοι της πρώτης συριζογενιάς και έγινε έτσι μια πλειοψηφία που ψήφιζε μονοκούκι. Αυτή η πλειοψηφία αποδέχτηκε τα Μνημόνια, απαλλάχτηκε από τους Λαφαζανικούς και μερικούς ακόμα και είναι αυτή που τώρα έχει ξαναμοιραστεί σε φράξιες, η καθεμιά από τις οποίες προσπαθεί να έχει όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα στα play offs, δηλαδή στο συνέδριο.
Δεν πρέπει, λοιπόν, κανένας να δίνει σημασία στην παπαρολογία με την οποία εμφανίζονται οι φράξιες και τα στελέχη τους, αλλά σ' εκείνο που τους ενώνει όλους τους και θα τους κρατήσει ενωμένους: την προοπτική επανόδου στην εξουσία. Πού να πάνε -εκτός ΣΥΡΙΖΑ- εκείνοι που επικαλούνται αρχές, αριστεροσύνη και τα συναφή; Εχουν δει τα χάλια των Λαφαζανικών, της Κωνσταντοπούλου και κάποιων άλλων που τώρα γλείφουν τον Περισσό και κινούνται υποστηρικτικά προς αυτόν. Εκτός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καμιά προοπτική. Εκεί θα μείνουν, λοιπόν, και θα παριστάνουν την αριστερή συνείδηση, προσπαθώντας όσο μπορούν να ελέγξουν τις οργανώσεις και να στείλουν αντιπροσώπους στο συνέδριο. Ξέροντας ότι θα βρεθούν σε δυσχερή θέση, καθώς είναι σίγουρο ότι στο συνέδριο θα έχουν γενναία εκπροσώπηση οι πασόκοι δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι οποίοι δεν έχουν αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στον Τσίπρα προσωπικά.
Πάντως, παρά τα όσα έλεγαν οι Σκουρλέτηδες, από την περασμένη Τρίτη άρχισε να λειτουργεί η πλατφόρμα isyriza.gr, η οποία είναι ανοιχτή και μπορεί να εγγραφεί ο καθένας βάζοντας τα στοιχεία ταυτότητάς του. Και μη μας πει κανένας ότι αυτή είναι μια πλατφόρμα ενημέρωσης και συζήτησης, τα μέλη της οποίας δεν ταυτίζονται με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια πλατφόρμα ενημέρωσης και συζήτησης δε χρειάζεται κάποιος να βάλει τα πλήρη στοιχεία ταυτότητάς του. Μπορεί να μπει και μ' ένα ψευδώνυμο. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα είναι ο προθάλαμος για να γίνει το μέλος της και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το κόλπο πετύχει και εγγραφεί επαρκής αριθμός, οι εγγεγραμμένοι στην πλατφόρμα θα αποκτήσουν δικαιώματα. Περιττεύει να πούμε ότι μέσα από τέτοιες πλατφόρμες, στις οποίες ανάμεσα στο άτομο και τη συλλογικότητα μεσολαβεί το πληκτρολόγιο, το μανιπουλάρισμα είναι πιο εύκολο και κατά συνέπεια πιο εύκολη είναι η δημιουργία πόλων ισχύος.
Ο ίδιος ο Τσίπρας βγήκε στο σεριάνι (ξεκίνησε -για ευνόητους λόγους- από την Αχαΐα, την κοιτίδα του παπανδρεϊσμού) και χτίζει το συνέδριο -σε όλα τα επίπεδα- όπως βολεύει τον ίδιο και την παρέα του. Ποιον θα βάλουν απέναντί του οι άλλοι, τον Σκουρλέτη, τον Φίλη ή τον Βούτση; 'Η μήπως τον Τσακαλώτο που ο Μπαρουφάκης με τον Γαβρά τον παρουσιάζουν σαν κάποιον που κουβαλούσε την τσάντα του Μπαρουφάκη και προέβαλε τις διαφάνειες με το λάπτοπ, χωρίς ποτέ να μιλάει, σαν πιστό σκυλί που ακολουθεί το αφεντικό του;
Ο αντίλογος είναι πως οι παλιοί ευρωαναθεωρητές, όπως ο Φίλης, ο Βούτσης, ο Σκουρλέτης, είναι ικανοί στο φραξιονισμό. Το ίδιο ικανός είναι και ο Φλαμπουράρης. Αλλά και οι νεότεροι, όπως ο Τζανακόπουλος. Κι ύστερα, είναι άλλο να κάνεις φραξιονισμό στην ΕΑΡ και στο «ΚΚΕ εσ ΑΑ» ή έστω στον ΣΥΡΙΖΑ του «μπαίνουμε δεν μπαίνουμε στη Βουλή», κι άλλο σ' ένα κόμμα του 31%, το οποίο έχει σχηματίσει δύο κυβερνήσεις, έχει υπογράψει Μνημόνιο και το έχει διαχειριστεί επί μια τετραετία, έχει αναπτύξει δεσμούς με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, συμμετέχει στις συνόδους των ευρωσοσιαλδημοκρατών και έχει μια μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα η οποία, στη συντριπτική της πλειοψηφία, πίνει νερό στο όνομα του αρχηγού Τσίπρα. Υπ' αυτές τις συνθήκες, ο παλαιού τύπου φραξιονισμός δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Θέλοντας και μη, οι φράξιες θα υποταχτούν στον Τσίπρα, διεκδικώντας όσο γίνεται καλύτερο μερίδιο στην κομματική εξουσία, που αποτελεί εισιτήριο για την κυβερνητική εξουσία, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ την ξανακατακτήσει.
Σχετικά Αρθρα
