Με έκπληξη ακούσαμε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας τον Σαμαρά να επικαλείται κάτι που δεν είχε ξαναεπικαλεστεί μέχρι τώρα. Οτι η ανάκαμψη θα τροφοδοτηθεί καθοριστικά από τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας, τα οποία κρύβουν εκπλήξεις, όπως ευθέως υπαινίχθηκε. Είπε ο Σαμαράς: «Οι ενδείξεις που υπάρχουν για τον ενεργειακό πλούτο της χώρας μας είναι, πράγματι, εξαιρετικά ευοίωνες. Δεν θα ήθελα στο σημείο αυτό να πω τίποτα περισσότερο. Θα υπογραμμίσω μόνον ένα πράγμα: όλο και περισσότεροι εταίροι μας εκφράζουν πλέον την πεποίθηση ότι ο ενεργειακός πλούτος της χώρας μας έχει σημασία για τον συνολικό ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης»!
Μ’ άλλα λόγια, ο Σαμαράς υποστήριξε ότι είναι τόσο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ελλάδας που θα μπορέσει ν’ αποτελέσει βασικό τροφοδότη της ΕΕ, σπάζοντας έτσι το ρωσικό και άλλα μονοπώλια. Και συμπλήρωσε: «Ο ενεργειακός τομέας όχι μόνο θα ενισχύσει την αναπτυξιακή μας δυναμική, αλλά και θα στηρίξει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας στο μέλλον, με τρόπο –θυμηθείτε το – που δεν θα έχει προηγούμενο». Για να καταλήξει με το καρφί κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά: «Ολα αυτά όμως προϋποθέτουν επενδύσεις στη χώρα, προϋποθέτουν σοβαρότητα… προϋποθέτουν εμπιστοσύνη και πίστη στην Ελλάδα από τον υπόλοιπο κόσμο. Προϋποθέτουν επικοινωνία με ανοικτούς ορίζοντες της Ελλάδας με τον σύγχρονο κόσμο και όχι συμπεριφορές και σύνδρομα απομονωτισμού».
Δεν ξέρουμε αν το θυμόσαστε, αλλά ο πρώτος που έβαλε αυτό το θέμα ήταν ο Τσίπρας, αναγορεύοντας τα ελληνικά ενεργειακά αποθέματα σε υπερόπλο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας. Συνεντευξιαζόμενος στο «Βήμα της Κυριακής» στις 23 Φλεβάρη, είπε: «Η Ευρώπη γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι ο ισχυρός ενεργειακός εταίρος του 2020. Γνωρίζουν οι υπόλοιποι εταίροι ότι η χώρα μας δεσπόζει στην ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη ενεργειακή ζώνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που ξεκινά από το Ισραήλ, περνά από την Κύπρο και περιλαμβάνει το Αιγαίο, το Λιβυκό, το Ιόνιο… Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έκβαση της διαπραγμάτευσης συναρτάται με την ισχυρή γεωπολιτική και ενεργειακή δυναμική της χώρας. Στη μεγάλη διαπραγμάτευση προσερχόμαστε με όπλο το μέλλον. Η ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα εξίσου όσο η Ελλάδα χρειάζεται την ευρωζώνη».
Εκτοτε, δεν είδαμε να ξαναβάζει τέτοιο θέμα ο Τσίπρας, ούτε να αναγορεύεται σε κεντρικό ιδεολόγημα της προεκλογικής εκστρατείας του Τσίπρα. Και ξαφνικά το θέτει ο Σαμαράς! Τι ακριβώς συνέβη; Είχαν καμιά πληροφορία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναβγάλει αυτό το ιδεολόγημα και έσπευσαν να του κλείσουν το δρόμο; ‘Η απλά κάποια παπάρα έπρεπε να πει ο Σαμαράς σε ένα συνέδριο με θέμα τα ενεργειακά;
Ο,τι και να συμβαίνει, η στόχευση της προπαγάνδας του Μαξίμου είναι προφανής. Ο Σαμαράς ξεπατικώνει την ιδέα από τον Τσίπρα και τη μετατρέπει σε δικό του επιχείρημα: Εγώ είμαι εκείνος που μπορεί να διαπραγματευθεί τα ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα. Γιατί εγώ είμαι υπεύθυνος πολιτικός και έχω εκείνες τις διεθνείς διασυνδέσεις που ποτέ δεν πρόκειται ν’ αποκτήσει ο Τσίπρας. Αυτός λέει ότι θα εμφανιστεί ως εκβιαστής, ενώ εγώ θα εμφανιστώ ως υπεύθυνος διαπραγματευτής.
Περιττεύει να πούμε πως πρόκειται για μια μπούρδα, όποια εκδοχή κι αν πάρουμε. Είτε αυτή του Τσίπρα είτε αυτή του Σαμαρά. Ουδείς γνωρίζει τι αποθέματα υδρογονανθράκων υπάρχουν στα ελληνικά «οικόπεδα». Από την άλλη, η πιθανή έναρξη της εκμετάλλευσής τους θα πάρει τουλάχιστον μια εικοσαετία.
ΥΓ: Ο Σαμαράς φαίνεται ότι αποφάσισε να παίξει μ’ αυτό το θέμα, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το επανέφερε στην τηλεοπτική του συνέντευξη στον ΑΝΤ1, πηγαίνοντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα και δίνοντας και αρι- θμούς: «Εμείς –για την Ανάπτυξη μιλάω πάντα, που είπατε– διεκδικούμε και έναν ενεργειακό ρόλο στην Ευρώπη. Δηλαδή, τον ΤΑΡ, η μεγαλύτερη επένδυση που γίνεται στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, και πάνω από 10 δισ. κοιτάσματα Ελλάδας, τα οποία υπάρχουν και τα οποία έχουν υπολογίσει οι ξένοι και όχι εμείς ότι μπορούν να καλύψουν μέχρι και το 50% στα επόμενα 30 χρόνια των ενεργειακών αναγκών των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης, όταν αυτά μπορέσουμε να τα βγάλουμε».
