Για το θέμα έχουμε ξαναγράψει, αλλά υπάρχει εξέλιξη και επανερχόμαστε. Γιατί εμείς δεν είμαστε… ξεχασιάρηδες, σαν τα ηγετικά στελέχη και τα στελέχη της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος για τον περιβόητο κοινοβουλευτικό έλεγχο, τον οποίο θα ασκούσε το ευρωκοινοβούλιο πάνω στις διάφορες τρόικες που κουμαντάρουν τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης. Το σχετικό προπαγανδιστικό νταβαντούρι το ξεκίνησε ο Σουλτς, όταν ήρθε στην Αθήνα, στο πλαίσιο της άτυπης προεκλογικής του εκστρατείας για την προεδρία της Κομισιόν. Το συνέχισαν ο Τσίπρας με τον Καμμένο. Και ο μεν Καμμένος είναι… εκτός συναγωνισμού (συνεπεία… ψεκάσματος), ο Τσίπρας όμως;
«Τώρα, όμως, αυτό που εσείς αρνηθήκατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο (σ.σ. τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο) το αποφασίζουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», είπε απευθυνόμενος στον Σαμαρά, στη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας. Ο Σαμαράς δεν μάσησε. Ενημερωμένος προφανώς από τους συνεργάτες του, πήρε στο ψιλό τον Τσίπρα: «Ρωτήσατε αν θα πάω να καταθέσω στην Εξεταστική Επιτροπή. Απ’ ό,τι ξέρω, δεν συστήθηκε Εξεταστική Επιτροπή. Ακρόαση έγινε στην αρμόδια Επιτροπή του Κοινοβουλίου. Αλλά ξαφνικά ο κ. Τσίπρας νοιάζεται για το Ευρωκοινοβούλιο; Αυτό αποτελεί είδηση».
Οντως, έγινε μια πρώτη ακρόαση στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του ευρωκοινοβούλιου, στην οποία προσήλθαν μόνο υπάλληλοι της Κομισιόν (ο Σερβάν Ντερούζ) και της ΕΚΤ (ο Κλάους Μαζούχ), ενώ το ΔΝΤ απαξίωσε να πάει, διότι δεν είναι θεσμός της ΕΕ. Η εκπροσώπηση ήταν χαμηλού επιπέδου (δεν πήγαν ο Ρεν και ο Ντράγκι), γεγονός που υποβίβασε την όλη διαδικασία, χωρίς να ενοχληθεί κανείς στο ευρωκοινοβούλιο γι’ αυτό.
Στη συνέχεια, ορίστηκαν δυο ευρωβουλευτές, ο αυστριακός δεξιός Οτμαρ Κάρας και ο γάλλος σοσιαλδημοκράτης Λιέμ Χοάνγκ Γκοκ, οι οποίοι θα κάνουν έρευνα και θα συντάξουν έκθεση προς την επιτροπή του ευρωκοινοβούλιου. Και πώς κάνουν την έρευνα οι δυο ευρωβουλευτές; Οπως πληροφορούμαστε από το πληροφοριακό δελτίο Agence Europe, οι δυο ευρωβουλευτές έγραψαν 29 ερωτήματα, τα οποία έστειλαν στον πρόεδρο του Eurogroup Ντεϊσελμπλούμ, στον πρόεδρο του Συμβουλίου Φαν Ρομπάι και στον επίτροπο Ολι Ρεν. Εφτιαξαν και ένα άλλο ερωτηματολόγιο, με 9 ερωτήματα, το οποίο έστειλαν στους αρχηγούς των κυβερνήσεων, τους υπουργούς Οικονομικών και τους κεντρικούς τραπεζίτες των χωρών οι οποίες διοικούνται από τρόικες. Οι ερωτήσεις αφορούν το σχεδιασμό, τη διαδικασία υιοθέτησης και τον τρόπο λειτουργίας των «προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής» που επιβλήθησαν σ’ αυτές τις χώρες και οι ερωτώμενοι έχουν προθεσμία τριών εβδομάδων να απαντήσουν. Στη συνέχεια, ο Κάρας και ο Γκοκ θα μελετήσουν τις απαντήσεις στα ερωτηματολόγια και θα συντάξουν την έκθεσή τους, αν καταφέρουν να συμφωνήσουν.
Μιλάμε, δηλαδή, για διαδικασία ξεφτίλας. Ούτε ο Γιωργάκης Παπανδρέου δε θα τολμούσε να διεξάγει μια (υποτίθεται) σοβαρή ελεγκτική διαδικασία με τα αγαπημένα του ερωτηματολόγια. Τι θα γίνει μπορούμε να το φανταστούμε. Οι ερωτώμενοι θ’ αναθέσουν στους συνεργάτες τους να συντάξουν τις απαντήσεις οι οποίες θα είναι όμορφες και στρογγυλεμένες. Οι δυο ευρωβουλευτές θ’ αναθέσουν στους δικούς τους συνεργάτες να συστηματοποιήσουν τις απαντήσεις και να τις μετατρέψουν σε έκθεση και ίσως κάποια στιγμή, μετά από μήνες, να γίνει και κάποια συζήτηση στην επιτροπή (για ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου το κόβουμε εξαιρετικά χλομό). Ξεφτιλοπράματα δηλαδή.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε πολιτικά αυτή τη διαδικασία; Πρώτο, γιατί είναι κόμμα της ευρωλαγνείας και της θεσμολαγνείας. Δεύτερο, γιατί νόμισε ότι θα μπορούσε έστω και για λίγο να βγάλει πολιτική υπεραξία σε βάρος της κυβέρνησης.
